คณะกรรมการสมานฉันท์แรงงานไทย หนุนนโยบายค่าจ้างขั้นต่ำ 300 บาท ย้ำต้องเท่ากันทั่วประเทศ พร้อมเปิดศูนย์รับเรื่องร้องเรียนกรณีค่าจ้างไม่เป็นธรรม 9 จุดทั่วประเทศ

กรณีที่ประชุมคณะรัฐมนตรีมีมติเห็นชอบมติคณะกรรมการค่าจ้าง เรื่องอัตราค่าจ้างขั้นต่ำ (ฉบับที่ 6) ลงวันที่ 2 พฤศจิกายน 2554 อันส่งผลให้มีการเลื่อนการปรับอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นวันละ 300 บาท ใน 7 จังหวัด ได้แก่ ภูเก็ต กรุงเทพมหานคร นนทบุรี ปทุมธานี สมุทรปราการ สมุทรสาคร และนครปฐม บังคับใช้ในวันที่ 1 เมษายน 2555 ส่วนในจังหวัดที่เหลือ 70 จังหวัด ให้บังคับใช้ในวันที่ 1 มกราคม 2556 ทั้งนี้ ให้คงอัตราค่าจ้างขั้นต่ำของทุกจังหวัดไว้ที่วันละ 300 บาทเท่ากันทั่วประเทศ ในปี พ.ศ. 2557 และปี พ.ศ. 2558

(1 เม.ย.55) คณะกรรมการสมานฉันท์แรงงานไทย (คสรท.) แถลงข่าวที่พิพิธภัณธ์แรงงานไทย ถึงจุดยืนต่อนโยบายค่าจ้างขั้นต่ำ 300 บาท ระบุสนับสนุนและเรียกร้องให้รัฐบาลภายใต้การนำของพรรคเพื่อไทยดำเนินนโยบายค่าจ้างขั้นต่ำ 300 บาทเท่ากันทั่วประเทศ ตามที่ได้ให้สัญญาประชาคมไว้กับผู้ใช้แรงงานกว่า 38 ล้านคน รวมถึงสนับสนุนและเรียกร้องให้รัฐบาลปรับค่าจ้างขั้นต่ำ 300 บาท เท่ากันทั่วประเทศ โดยคำนึงถึงความเท่าเทียมในมาตรฐานค่าจ้างขั้นต่ำ ตามหลักการตามอนุสัญญาองค์การแรงงานระหว่างประเทศ

"คณะกรรมการสมานฉันท์แรงงานไทย มีจุดยืนสนับสนุนนโยบายค่าจ้างขั้นต่ำ 300 บาท ทั่วประเทศ หากนโยบายดังกล่าวจะเป็นขั้นตอนสำคัญที่ทำให้เกิดระบบค่าแรงที่เป็นธรรม ลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม ทำให้ผู้ใช้แรงงานมีคุณภาพชีวิตที่ดี ดำรงชีพอย่างมีศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ การเรียกร้องค่าแรงที่เป็นธรรมสอดคล้องกับนโยบายส่งเสริมโอกาสมีงานทำที่มีคุณค่า (Decent Work) ขององค์กรแรงงานระหว่างประเทศ ที่ดำเนินการให้มีการส่งเสริมในทุกรัฐบาล องค์กรนายจ้าง และองค์กรลูกจ้าง ที่เป็นสมาชิกในการเสริมสร้างคุณค่าในแต่ละประเทศ"

อย่างไรก็ตาม คสรท.แสดงความเห็นคัดค้านมาตรการคงอัตราค่าจ้างขั้นต่ำในปี 2557 และ 2558 เนื่องจากสภาวการณ์ค่าครองชีพเพิ่มสูงขึ้นต่อเนื่อง ราคาสินค้าอุปโภคบริโภค สาธารณูปโภคและพลังงาน ซึ่งเป็นกลุ่มสินค้าที่เป็นค่าใช้จ่ายพื้นฐานของแรงงาน

ทั้งนี้ เนื่องจากมองว่าผู้ใช้แรงงานเป็นจำนวนมากยังไม่มั่นใจว่านโยบายนี้จะเกิดขึ้นได้จริง และอาจมีการละเมิดสิทธิแรงงาน ไม่จ่ายค่าจ้างตามกฎหมาย คสรท. จึงได้ประสานความร่วมมือองค์กรแรงงานเพื่อให้เปิด “ศูนย์รับเรื่องร้องเรียนกรณีค่าจ้างไม่เป็นธรรม” เพื่อรับแจ้งการละเมิดสิทธิแรงงาน โดยจัดตั้งศูนย์ 9 ศูนย์ ได้แก่

1) คณะกรรมการสมานฉันท์แรงงานไทย ที่มูลนิธิพิพิธภัณฑ์แรงงานไทย 503/20 ถนนนิคมรถไฟ มักกะสัน เขตราชเทวี กรุงเทพฯ 10400 โทรศัพท์/โทรสาร 02 2513170

2) ศูนย์แรงงาน กลุ่มพัฒนาแรงงานสัมพันธ์ย่านนิคมอุตสาหกรรมเวลโกร อ.บางปะกง จ.ฉะเชิงเทราโทรศัพท์ 038 842921 ผู้ประสานงาน นายราเล่ อยู่เป็นสุข 084 5408778

3) กลุ่มผู้ใช้แรงงานสระบุรีและใกล้เคียง เลขที่ 32 หมู่ 1 ถ. สุดบรรทัด ต. ตาลเดี่ยว อ. แก่งคอย จ. สระบุรี โทรศัพท์ 036 245441 ผู้ประสานงาน นายบุญสม ทาวิจิตร 0817590827

4) กลุ่มสหภาพแรงงานภาคตะวันออก เลขที่ 120/46 หมู่ 3 ต.บ่อวิน อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี 20110 โทรศัพท์ 038 337523 ผู้ประสานงาน นายสมพร ขวัญเนตร 0837695687

5) สมาพันธ์แรงงานเครื่องใช้ไฟฟ้าอิเลคทรอนิคส์ ยานยนต์ และโลหะแห่งประเทศไทย - TEAM เลขที่ 1/446 หมู่ที่ 14 ซอยบางแสน 2 ตำบลท้ายบ้าน อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ โทรศัพท์ 02 7078072 ผู้ประสานงาน นายยงยุทธ เม่นตะเภา 0818282538

6) กลุ่มสหภาพแรงงานย่านอ้อมน้อย-อ้อมใหญ่ เลขที่ 50/32 หมู่ 6 ต.ท่าข้าม อ.สามพราน จ.นครปฐม 73110 โทรศัพท์ 02 8125277 ผู้ประสานงาน นางสาววิไลวรรณ แซ่เตีย 0811787489

7) สหพันธ์แรงงานธุรกิจโรงแรมและบริการภูเก็ต เลขที่ 12/133 หมู่ 3 ต.วิชิต อ.เมือง จ.ภูเก็ต 83000 ผู้ประสานงาน นายวิจิตร ดาสันทัด 0815351764

8) สมาพันธ์แรงงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ เลขที่ 44 ซอยวิภาวดีรังสิต 11 นิคมรถไฟ กม.11 เขตจตุจักร กทม. 10900 โทรศัพท์ 02 5378973 ผู้ประสานงาน นายสาวิทย์ แก้วหวาน 0863361110

9) สหพันธ์แรงงานธนาคารสหภาพแรงงานธนาคารกรุงเทพฯ โทรศัพท์ 02 2252166 ผู้ประสานงาน นายศักดิ์สิทธิ์ อุดมศิลป์ (เลขาธิการ) 0896977826

เครือข่ายปฏิรูปที่ดินเทือกเขาบรรทัด เครือข่ายปฏิรูปที่ดินแห่งประเทศไทย ร้องรัฐบาลหยุดใช้ประชาชนเป็นหมากทางการเมือง จวก 7 เดือนการทำงานตามนโยบายแก้ไขปัญหาที่ดิน-ทรัพยากรธรรมชาติฯ ไม่คืบ จี้เร่งพิสูจน์ผลงาน

ไพศาล อินทสิงห์ กับข้อเสนอต่อการประชาสัมพันธ์ผลงานในรอบ 6 เดือนของรัฐบาล ความสำเร็จของนโยบายต้องให้ประชาชนเป็นผู้บอก ให้ใช้การสื่อสาร 2 ทางในบรรยากาศที่สร้างสรรค์ ใกล้ชิดเป็นกันเอง

กกต.พม่ายังไม่ประกาศผลนับคะแนน ขณะที่พรรคเอ็นแอลดีอ้างผลไม่เป็นทางการ "ออง ซาน ซูจี" คะแนนนำร้อยละ 65 แต่ยังนับไม่เสร็จ ขณะที่เอ็นแอลดีคาดชนะแน่นอนแล้ว 12 เขตเลือกตั้ง ส่วนที่เนปิดอว์คะแนนนำ 3 เขตจาก 4 เขต

ผู้สนับสนุนพรรคเอ็นแอลดี รวมตัวกันที่หน้าที่ทำการพรรคในกรุงย่างกุ้ง เพื่อลุ้นผลนับคะแนนเลือกตั้ง ซึ่งผู้สมัครจากพรรคมีคะแนนนำหลายเขต รวมทั้งนางออง ซาน ซูจี โดยแหล่งข่าวในพรรคอ้างว่ามีการนับคะแนนเสร็จสิ้นแล้ว 12 เขต จากที่แข่งกันทั้งหมด 45 เขต และพรรคชนะทุกที่นั่ง อย่างไรก็ตาม กกต.พม่ายังไม่มีการประกาศผลการนับคะแนนทั้งแบบไม่เป็นทางการ และแบบเป็นทางการ (ที่มาของภาพ: เฟซบุค Eleven Media Group)

นับคะแนนยังไม่เสร็จ เอ็นแอลดีระบุ "ซูจี" มีคะแนนนำ คนแห่ฉลอง

สำนักข่าวอิระวดี รายงานกลางดึกวันนี้ (1 เม.ย.) ว่า ผลการนับคะแนนเบื้องต้นหลังปิดหีบเลือกตั้งขณะนี้ ในเขตกอว์มู ที่นางออง ซาน ซูจี ผู้นำพรรคสันนิบาตแห่งชาติเพื่้อประชาธิปไตย (เอ็นแอลดี) ลงสมัครรับเลือกตั้ง ส.ส. ตอนนี้นางออง ซาน ซูจีมีคะแนนนำอยู่ที่ร้อยละ 65 จากคะแนนที่นับไปแล้ว 82 หน่วยเลือกตั้ง จากทั้งหมด 129 หน่วยเลือกตั้ง

โดยที่ทำการพรรคเอ็นแอลดี มีการแสดงผลการนับคะแนนเบื้องต้นผ่านสกอร์บอร์ดด้วย และแหล่งข่าวในพรรคเอ็นแอลดีอ้างว่าเจ้าหน้าที่นับคะแนนเสร็จสิ้นแล้ว 12 เขต จากที่แข่งกันทั้งหมด 45 เขต โดยพรรคเอ็นแอลดีชนะการเลือกตั้งทั้ง 12 เขต

ทั้งนี้มีผู้สนับสนุนพรรคเอ็นแอลดี มาชุมนุมกัน ณ ที่ทำการพรรคหลายพันคน และมีการร้องรำทำเพลงเฉลิมฉลองด้วย อย่างไรก็ตามผลการนับคะแนนขณะนี้ยังถือเป็นตัวเลขอย่างไม่เป็นทางการ และนับตั้งแต่ปิดหีบเลือกตั้ง คณะกรรมการการเลือกตั้งพม่ายังไม่ได้ประกาศผลการเลือกตั้งใดๆ

เอ็นแอลดีคะแนนนำ 3 เขตในเนปิดอว์ แกนนำกลุ่มฮิปฮอป "Generation Wave" มีคะแนนนำ

ขณะที่ผลการเลือกตั้งที่เนปิดอว์ เมืองหลวงใหม่ของพม่า สำนักข่าวอิระวดี อ้างรายงานของสื่อมวลชนท้องถิ่น ที่ระบุผลการเลือกตั้งว่า คาดว่าพรรคเอ็นแอลดีจะชนะการเลือกตั้ง 3 เขต ได้แก่ โปบปาติริ ที่พรรคเอ็นแอลดีส่งนายซะยาดอว์ หรือ สล่าดอว์ ผู้นำกลุ่มเยาวชนฮิปฮอป "Generation Wave" ลงสมัคร เขตดากินาติริ ที่ส่งนายหน่าย งัน ลิน อดีตติวเตอร์นักเรียนมัธยมในย่างกุ้งลงสมัคร และคาดว่าเขตซาบูติริ นายซันดา มิน ก็มีแนวโน้มที่จะชนะการเลือกตั้ง

ขณะที่เขตการเลือกตั้ง อุตะระติริ ขณะนี้กำลังนับคะแนนอยู่ และนายหล้า เต็ง ส่วย ผู้สมัคร ส.ส. พรรคสหสามัคคีและการพัฒนา หรือ ยูเอสดีพี ซึ่งเป็นพรรครัฐบาล กำลังมีคะแนนนำคู่แข่งจากพรรคเอ็นแอลดี

ที่มา: แปลและเรียบเรียงจาก

NLD Supporters Celebrate Election Victory, COLIN HINSHELWOOD / The Irrawaddy, April 1, 2012,

NLD Says Suu Kyi Leads in Polls, The Irrawaddy, April 1, 2012

NLD Claims 3 Seats in Naypyidaw, By DAVID PAQUETTE / THE IRRAWADDY, April 1, 2012

"ยิ่งลักษณ์" รู้กลุ่มก่อเหตุคาร์บอมบ์ 2 จังหวัด เร่งล่ามือระเบิด ส่ง "ยงยุทธ-สันติ" เยียวยา ด้าน มาร์คเตรียมตั้งกระทู้สดบึ้มใต้ เผยห่วงรุนแรงเหมือนยุคทักษิณ ส่วนฮิวแมนไรทส์ฯ ชี้ผู้ก่อเหตุคาร์บอมบ์หวังผลความสูญเสียครั้งใหญ่

เผยตัวเลข “โรงเรียนทางเลือก” กว่า 209 แห่ง“ชัชวาลย์” เสนอยกเลิกตัวชี้วัดการสอบ “เอเน็ต-โอเน็ต-เอ็นทรานซ์” ชี้การศึกษาทางเลือกจะต้องได้รับการคุ้มครองจากรัฐ ตาม รธน. พร้อมพัฒนากฎหมายลูก

สำหรับประชาชนทั่วไป การเลือกตั้งซ่อมครั้งนี้ เนื่องจากมีการเลือกตั้งเขาก็เข้าร่วมแค่นั้น แต่ส่วนใหญ่เขาก็รู้ดีว่า ชีวิตความเป็นอยู่ของเขาจะดีขึ้น มันขึ้นอยู่กับว่ามีการสู้รบหรือไม่ ถ้าไม่มีการสู้รบ การกดขี่ข่มเหง ละเมิดสิทธิมนุษยชนต่างๆ ก็จะลดน้อยลงไป ถ้าอย่างนั้นการทำมาหากินจะดีขึ้น

ปัจจุบันยังคงเป็นที่ถกเถียงกันในหมู่นักกฎหมายว่า “นักโทษการเมือง” คือใคร และหากว่ากันตามหลักกฎหมายประเทศไทยมีนักโทษการเมืองหรือไม่ นักวิชาการสถาบันพระปกเกล้ากล่าวในเชิงหลักการว่า “ความผิดทางการเมืองไม่ได้ถูกบัญญัติไว้ในกฎหมายฉบับใด นั่นหมายความว่าผู้กระทำผิดทางการเมืองเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ทางกฎหมาย” แต่กระนั้นก็เห็นว่าในทางปฏิบัติมีการใช้คำว่านักโทษการเมืองกันอย่างแพร่หลายและมีบุคคลที่ถูกเรียกว่านักโทษการเมืองอยู่จริง

ในทำนองเดียวกัน อาจารย์คณิต ณ นคร ประธานคณะกรรมการอิสระตรวจสอบและค้นหาความจริงเพื่อการปรองดองแห่งชาติ หรือ คอป. กล่าวว่า “ในประเทศไทยไม่มีนักโทษการเมือง มีแต่ผู้กระทำผิดอันสืบเนื่องมาจากการต่อสู้ทางการเมือง” พูดอีกอย่างหนึ่ง นักกฎหมายที่สังกัดสถาบันเหล่านี้เห็นว่าโดยหลักกฎหมายไม่มีนักโทษการเมือง แต่ในทางปฏิบัติมีนักโทษที่เป็นผลพวงมาจากปัญหาทางการเมือง

อย่างไรก็ดี นักกฎหมายจากพรรคประชาธิปัตย์อย่างนายพีระพันธ์ สารีรัฐวิภาค ปฏิเสธการดำรงอยู่ของนักโทษการเมืองอย่างสิ้นเชิง เขากล่าวว่า “นักโทษการเมืองหรือนักโทษคดีการเมืองหมายถึงผู้ที่ถูกฝ่ายที่มีอำนาจบริหารจับตัวหรือควบคุมตัวไว้เนื่องจากการปฏิวัติรัฐประหาร หรือเพราะความคิดเห็นทางการเมืองที่แตกต่างกัน โดยผู้นั้นมิได้กระทำความผิดในทางอาญาใดๆ นักโทษหรือบุคคลประเภทนี้กรมราชทัณฑ์ไม่มีอำนาจตามกฎหมายที่จะควบคุมตัว และผู้ต้องหาหรือนักโทษทุกคนในเรือนจำล้วนมีคำพิพากษาให้จำคุกหรือคุมขัง หรืออยู่ระหว่างการดำเนินการตามกระบวนการยุติธรรม สรุปคือปัจจุบันเราไม่มีนักโทษการเมือง”

ทว่าในอีกด้าน นักวิชาการด้านนิติศาสตร์อย่างอาจารย์สมชาย ปรีชาศิลปะกุล เสนอว่าประเทศไทยมีนักโทษทางการเมืองจำนวนมากมาแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เขากล่าวว่า “นักโทษการเมืองหมายถึงการกระทำบางอย่างซึ่งถูกกำหนดวามผิด โดยมีเหตุสำคัญที่เกี่ยวข้องที่มีเหตุผลทางการเมืองอย่างชัดเจน เช่น การเคลื่อนไหว การรณรงค์ การแสดงความคิดทางการเมือง สังคมไทยจึงมีนักโทษการเมืองเยอะมาก”

ในทำนองเดียวกัน สราวุฒิ ปทุมราช นักกฎหมายด้านสิทธิมนุษยชน กล่าวว่า “การจับคนที่วันที่ 19 หลังการสลายการชุมนุมไม่ควรถูกจับ เพราะเขาเป็นนักโทษการเมือง การมาร่วมชุมนุมไม่ใช่ความผิดทางอาญา แต่เป็นความผิดทางการเมือง ต้องถือว่า นปช. ทุกคนเป็นนักโทษการเมือง เพราะจุดมุ่งหมายคือการเรียกร้องประชาธิปไตย” เหล่านี้เป็นต้น 

ผมยกข้อคิดเห็นที่ต่างกันของผู้เชี่ยวชาญและบุคคลในแวดวงกฎหมายขึ้นมาไม่ใช่เพราะต้องการหาข้อยุติในที่นี้ว่านักโทษการเมืองหมายถึงบุคคลประเภทใด หากแต่ต้องการจะขยายขอบเขตการอภิปรายปัญหานักโทษการเมืองให้กว้างกว่าตัวบทกฎหมาย เพราะในความเห็นของผมนักโทษการเมืองไม่ใช่บุคคลหรือประเภทตามกฎหมาย แต่เป็นบุคคลหรือประเภททางการเมือง ที่เกิดขึ้นภายใต้เงื่อนไขทางการเมืองจำเพาะชุดหนึ่ง เป็นเงื่อนไขทางการเมืองที่ว่าด้วยความขัดแย้งระหว่างรัฐกับพลเมืองที่เห็นต่างหรือกระด้างกระเดื่อง และรัฐก็ได้อาศัยมาตรการต่างๆ ในการกำราบพลเมืองที่ไม่เชื่องเหล่านี้ ทั้งในรูปของการใช้กำลังสังหาร การไล่ล่า การข่มขู่คุกคาม และการจับกุมคุมขัง ซึ่งหากเสียชีวิต พลเมืองเหล่านี้ถูกเรียกอย่างหนึ่ง หากถูกไล่ล่าหรือข่มขู่คุกคามก็ถูกเรียกอย่างหนึ่ง แต่หากถูกจับกุมคุมขังและดำเนินคดี พลเมืองที่เห็นต่างและกระด้างกระเดื่องเหล่านี้ก็สามารถถูกเรียกว่า “นักโทษการเมือง” ได้ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง “นักโทษการเมือง” คือบุคคลหรือประเภททางการเมืองประเภทหนึ่งซึ่งเกิดขึ้นในบริบทที่รัฐก่ออาชญากรรมกับพลเมืองที่ไม่เชื่อฟังตน ในทำนองเดียวกับที่รัฐสังหาร ไล่ล่า และข่มขู่คุกคามพลเมืองที่กระด้างกระเดื่องคนอื่นๆ ในบริบทเดียวกัน การรณรงค์ให้ปล่อยนักโทษการเมืองจึงจำเป็นต้องเข้าใจนัยของ “นักโทษการเมือง” ในลักษณะดังกล่าวนี้เป็นเบื้องต้น  

เพราะเหตุที่เป็นผลมาจากความขัดแย้งกับรัฐหรือกับผู้อยู่ในอำนาจรัฐ บุคคลที่ถูกเรียกว่า “นักโทษการเมือง” จึงเปลี่ยนแปลงตามสมัยที่ผู้อยู่ในอำนาจรัฐเปลี่ยนไป ในอดีตบุคคลที่ได้ชื่อว่า “นักโทษการเมือง” ได้แก่ “กบฏ” หรือบุคคลที่ต้องการโค่นล้มผู้อยู่ในอำนาจรัฐ เช่น “กบฏบวรเดช” พ.ศ. 2476 และ “กบฏ พ.ศ. 2481” โดย “กบฏบวรเดช” ถูกกักขังในเรือนจำที่เกาะตะรุเตาก่อนที่ต่อมาจะถูกย้ายมากักขังในเรือนจำที่เกาะเต่า และได้รับพระราชทานอภัยโทษในปี พ.ศ. 2487 ร่วมกับนักโทษคดี “กบฏ พ.ศ. 2481” เมื่อมีการเปลี่ยนรัฐบาลใหม่ จากรัฐบาลจอมพล ป. พิบูลสงคราม เป็นรัฐบาลนายควง อภัยวงศ์ ในสมัยต่อมา “นักโทษการเมือง” มักเป็นนักคิด นักเขียน ปัญญาชน ซึ่งถูกจับกุมคุมขังด้วยข้อหาการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ ดังกรณี จิตร ภูมิศักดิ์ ซึ่งถูกคุมขังที่เรือนจำลาดยาวในปี พ.ศ. 2501 ในข้อหามีการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์และสมคบกันกระทำความผิดต่อความมั่นคงของรัฐ แต่ด้วยความที่เป็น “นักโทษการเมือง” เขาจึงได้รับการปฏิบัติต่างจากนักโทษทั่วไป ซึ่งเปิดโอกาสให้เขาสามารถศึกษาค้นคว้าและผลิตงานเขียนออกมาจำนวนมาก เขาถูกปล่อยตัวในปลายปี พ.ศ. 2507 เพราะศาลกลาโหมยกฟ้อง   

ขณะที่ต่อมาบุคคลที่ถูกจับกุมคุมขังและมีสถานะเป็น “นักโทษการเมือง” คือนักศึกษา เช่น หลังเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 นักศึกษาจำนวนหนึ่งถูกจับกุมตัวและนำขึ้นศาลทหารในข้อหามีการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ พวกเขาถูกควบคุมตัวในระหว่างการพิจารณาคดีเป็นเวลา 3 ปี ก่อนจะได้รับการปล่อยตัวเพราะมีการออกกฎหมายนิรโทษกรรม โดยในระหว่างถูกจับกุมคุมขังนักศึกษาเหล่านี้มีสถานะเป็น “นักโทษการเมือง” ขณะที่หลังเหตุการณ์พฤษภาคม 2535 มีการจับกุมคุมขังผู้ชุมนุมเป็นเวลา 3 วัน ก่อนจะปล่อยโดยไม่ได้แจ้งข้อหาหรือดำเนินคดีใดๆ และเหตุดังนั้นจึงไม่ได้มีสถานะเป็น “นักโทษการเมือง” คำว่า “นักโทษการเมือง” จึงดูเหมือนจะเลือนหายหรือกลายเป็นประวัติศาสตร์สำหรับการเมืองไทยสมัยปัจจุบัน     

อย่างไรก็ดี ตั้งแต่ปลายทศวรรษ 2540 เป็นต้นมามีบุคคลที่ถูกจับกุมคุมขังเพราะการกระทำผิดอันสืบเนื่องมาจากความขัดแย้งหรือ “การต่อสู้ทางการเมือง” จำนวนมาก สามารถจำแนกได้ 2 กลุ่มใหญ่ กลุ่มแรกคือผู้ที่ถูกจับกุมคุมขังจากเหตุการณ์เกี่ยวเนื่องกับการชุมนุมทางการเมืองในเดือนเมษายนและพฤษภาคม 2553 โดยในกรุงเทพฯ ผู้ถูกคุมขังส่วนใหญ่ถูกดำเนินคดีในข้อหาฝ่าฝืนพระราชกำหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน รวมทั้งพกพาอาวุธในที่สาธารณะ ส่วนในจังหวัดทางภาคอีสาน เช่น มุกดาหาร มหาสารคาม อุบลฯ อุดรฯ ส่วนใหญ่ถูกดำเนินคดีข้อหาบุกรุก ทำลาย และวางเพลิงสถานที่และทรัพย์สินราชการ โดยหลังจากการปราบปรามใหม่ๆ มีผู้ต้องขังในคดีเหล่านี้จำนวนมาก ต่อมาบุคคลเหล่านี้ได้รับการประกันตัวบ้างและได้รับโทษครบกำหนดบ้าง ปัจจุบันเหลืออยู่ในเรือนจำ 50 คน (เป็นคดีในภาคอีสาน 35 คน และคดีในกรุงเทพฯ และปริมณฑล 5 คน โดย 3 คนคดีอยู่ในศาลชั้นต้น 37 คนคดีอยู่ระหว่างอุทธรณ์และฎีกา มี 10 คนที่คดีสิ้นสุด) โดย 39 คน (ซึ่งส่วนใหญ่มาจากเรือนจำภาคอีสาน) ถูกย้ายมาอยู่เรือนจำชั่วคราวหลักสี่ตามข้อเสนอของ คอป. 

ส่วนผู้ถูกจับกุมคุมขังอีกกลุ่มมีความความผิดเกี่ยวเนื่องกับประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 ซึ่งมีจำนวนเพิ่มขึ้นอย่างมากตั้งแต่ปี พ.ศ. 2548 เป็นต้นมา โดยทวีจำนวนสูงสุดในปี 2553 จำนวน 478 คดี ก่อนจะลดลงเหลือ 97 คดีในปีที่ผ่านมา ปัจจุบันยังไม่สามารถรวบรวมจำนวนผู้ถูกคุมขังด้วยข้อหามาตรา 112 ทั่วประเทศได้ว่ามีจำนวนเท่าใด แต่เฉพาะในเขตกรุงเทพฯ ที่รวบรวมไว้มีจำนวน 12 คน (โดย 10 คนคดีสิ้นสุด ส่วนอีก 2 คนอยู่ระหว่างการพิจารณาคดี) ซึ่งนักโทษและผู้ต้องหาคดีนี้ส่วนใหญ่ถูกขังอยู่ที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร ประกอบด้วยบุคคลที่สาธารณะค่อนข้างคุ้นเคย เช่น “ดา ตอปิโด” สมยศ พฤกษาเกษมสุข สุรชัย แซ่ด่าน “อากง” และ “โจ กอร์ดอน” เป็นต้น  

ทั้งนี้ ถึงแม้ผู้ต้องหาและนักโทษทั้งสองกลุ่มจะกระทำผิดอันสืบเนื่องมาจากความขัดแย้งหรือ “การต่อสู้ทางการเมือง” แต่ก็ไม่ได้ถูกเรียกว่านักโทษการเมืองเหมือนเช่นนักศึกษา ปัญญาชน ผู้นำกรรมกร ฯลฯ ในช่วงก่อนหน้า (อาจารย์คณิตให้สัมภาษณ์ว่าปัจจุบันประเทศไทยไม่มีนักโทษการเมืองแล้ว ซึ่งก็หมายว่าเมื่อก่อนเคยมี ซึ่งก็น่าจะหมายถึงนักศึกษาและปัญญาชนที่ว่านี้) ขณะที่ผู้ต้องหาและนักโทษทั้งสองนี้กลุ่มประสบความยากลำบากในเรือนจำค่อนข้างมาก เช่น ผู้ต้องขังคดีเกี่ยวเนื่องกับการชุมนุมจำนวนมากมีอาการทางประสาท บางรายเคยขอพบจิตแพทย์แต่ไม่ได้รับอนุญาต หลายรายมีโรคประจำตัวและอาการเจ็บป่วยต่างๆ แต่ไม่ได้รับการดูแลรักษาเท่าที่ควร รวมทั้งต้องใช้ชีวิตในเรือนจำอย่างเข้มงวดกว่าปกติ ซึ่งอาจเป็นด้วยเหตุผลนี้ที่แม้จะไม่เรียกผู้ต้องขังเหล่านี้ว่านักโทษการเมือง คอป. จึงมีข้อเสนอให้ย้ายผู้ต้องขังเหล่านี้ไปที่เรือนจำชั่วคราวหลักสี่ ซึ่งแม้จะช่วยให้ผู้ต้องขังมีสภาพชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นบ้าง แต่ก็ไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหาที่ตรงจุดหรือตามที่ควรจะเป็น 

นอกจากนี้ ผู้ต้องขังคดีเกี่ยวกับมาตรา 112 ไม่ได้รับสิทธิในการย้ายสถานที่คุมขังไปยังเรือนจำชั่วคราวหลักสี่เหมือนผู้ต้องขังคดีเกี่ยวกับการชุมนุม แม้จะเป็นความผิดในบริบทเดียวกันและมีอาการเจ็บป่วยอย่างมากก็ตาม เช่น ดา ตอปิโด ถูกให้ “นั่งเดี่ยว” ในฐานะ “พิธีรับน้อง” เป็นเวลา 3 เดือน จากปกติ 1 เดือน ต่อมาเรือนจำได้ออกระเบียบเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าเยี่ยมผู้ต้องขังซึ่งส่งผลให้บุคคลอื่นซึ่งไม่ใช่ญาติประสบความยากลำบากในการเข้าเยี่ยมเธอยิ่งขึ้น นอกจากนี้ แม้เธอมีอาการขากรรไกรอักเสบรุนแรง แต่ก็ไม่ได้รับอนุญาตปล่อยตัวชั่วคราวเพื่อออกมารับการรักษาอย่างมีคุณภาพ ศาลปฏิเสธคำขอปล่อยตัวเธอชั่วคราวด้วยเหตุผลว่าความเจ็บปวดดังกล่าวไม่ถึงกับทำให้เธอใช้ชีวิตปกติไม่ได้ หรือกรณีอากงซึ่งมีอาการมะเร็งในช่องปาก แต่ไม่ได้รับการรักษาอย่างเหมาะสมจนทำให้อาการลุกลาม และศาลก็ไม่ให้ประกันตัวด้วยเหตุผลว่าเป็นคดีสะเทือนขวัญ ประการสำคัญ รายงานข้อเสนอสร้างความปรองดองในชาติของสถาบันพระปกเกล้าที่ 1 ใน 4 ข้อคือการออกพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมคดีที่เกี่ยวเนื่องกับการชุมนุมทางการเมืองทุกประเภท แต่ให้ยกเว้นกรณีความผิดที่เกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ ซึ่งหมายความว่าไม่รวมผู้ต้องขังคดีเกี่ยวกับมาตรา 112 เหล่านี้แต่อย่างใด เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น    

จะตอบคำถามนี้ได้ต้องทำความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างนักโทษการเมืองกับอำนาจในการลงทัณฑ์ 

นักโทษการเมืองต่างจากนักโทษทั่วไปในแง่ที่นักโทษการเมืองไม่ได้กระทำผิดอย่างไม่ตั้งใจ ไม่ใช่พวกประเภทหากเลือกได้ก็ไม่อยากทำผิด รวมทั้งไม่ได้เป็นพวกว่านอนสอนง่ายที่เอื้อต่อการเสริมทักษะการประกอบอาชีพต่างๆ ให้ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งนักโทษการเมืองไม่ได้มีพฤติกรรมเบี่ยงเบนจำพวกปล้นชิงวิ่งราวลักเล็กขโมยน้อยที่การปล่อยพวกเขาออกไปจะเป็นการขยายพื้นที่แห่งการควบคุมตรวจตราออกไปนอกคุกผ่านการควบคุมพฤติกรรมพวกเขาอย่างใกล้ชิด การ “ทำผิดกฎหมาย” ของนักโทษการเมืองไม่ได้หนุนเสริมให้อำนาจที่อยู่เบื้องหลังการลงทัณฑ์มีความแข็งแกร่งยิ่งขึ้นเหมือนอย่างเช่นในคดีอาชญากรรมทั่วไป (เช่น อาชญากรรมในซอยส่งผลให้ต้องมีการติดตั้งกล้องวงจรปิดและการลาดตระเวนของเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เข้มงวดยิ่งขึ้น เป็นต้น) หากแต่เป็นการท้าทายอำนาจที่อยู่เบื้องหลังกฎหมาย การปล่อยพวกเขาออกจากคุกจึงเท่ากับเป็นการขยายพื้นที่ของการต่อต้านอำนาจครอบงำออกไปให้กว้างขวางยิ่งขึ้น นักโทษการเมืองจะได้รับการปล่อยตัวก็ต่อเมื่อพวกเขาไม่เป็นอันตรายกับระเบียบอำนาจหลักแล้ว หรือไม่ระเบียบอำนาจหลักได้เปลี่ยนไปจึงไม่เป็นเหตุให้บุคคลเหล่านี้ต้องต่อต้านอีก

จุดตัดจึงอยู่ที่ระเบียบอำนาจหลักในสังคมเป็นสำคัญ

“กบฏบวรเดช” ได้รับการปล่อยตัวเพราะมีการเปลี่ยนขั้วอำนาจใหม่และผู้ที่อยู่ในอำนาจก็ไม่เห็นว่าบุคคลเหล่านี้เป็นอันตรายต่อพวกเขา นักศึกษาและปัญญาชนได้รับการนิรโทษกรรมส่วนหนึ่งเพราะเงื่อนไขที่จะทำให้บุคคลเหล่านี้เป็นอันตรายต่อระเบียบอำนาจหลักหดแคบลง แต่ปัญหาก็คือว่าสังคมการเมืองไทยปัจจุบันอยู่ในเงื่อนไขเหล่านี้หรือไม่ คำตอบคือไม่ใช่

ปัจจุบันมีผู้ต้องขังคดีเกี่ยวกับการชุมนุมจำนวน 40 คนจาก 50 คนที่ยังอยู่ระหว่างการพิจารณาคดี แต่ไม่ได้รับสิทธิในการประกันตัว โดยศาลให้เหตุผลว่าเพราะเป็นคดีร้ายแรง อัตราโทษค่อนข้างสูง และเกรงจะหลบหนี ขณะที่คดี 112 ที่ผ่านมามีคนได้รับการประกันตัวเพียงไม่กี่คน หากไม่เป็นผู้มีชื่อเสียงในสังคมก็เป็นนักการเมือง ผู้ต้องหาในคดีนี้ส่วนใหญ่ไม่ได้รับสิทธิในการปล่อยตัวชั่วคราว โดยศาลอ้างว่าเพราะเป็นความผิดร้ายแรงที่กระทบกระเทือนจิตใจคนส่วนใหญ่ในสังคมและเกรงผู้ต้องหาจะหลบหนี ซึ่งปรากฏการณ์เช่นนี้ชี้ให้เห็นว่าระเบียบอำนาจหลักในสังคมไทยยังไม่เปลี่ยน และผู้อยู่ในอำนาจก็ตระหนักว่าเงื่อนไขที่ท้าทายพวกเขายังดำรงอยู่และไม่มีท่าจะอ่อนแรงลง จึงส่งผลให้ผู้ต้องหาและนักโทษกรณีมาตรา 112 ยังสามารถเป็นอันตรายต่อพวกเขาได้ไม่รู้จบสิ้น ผู้ต้องหาเหล่านี้จึงไม่ได้รับสิทธิในการปล่อยตัวชั่วคราว หรือแม้กระทั่งไม่ได้รับสิทธิในการนิรโทษกรรมในคดีเกี่ยวกับความขัดแย้งทางการเมืองในข้อเสนอของสถาบันพระปกเกล้า คำถามก็คือว่าเราจะเรียกร้องให้ปล่อยตัวนักโทษการเมืองอย่างไรในบริบทการเมืองอย่างนี้ 

ประการแรก ผมคิดว่ามีความจำเป็นต้องมีมาตรการเฉพาะหน้าหรือว่าระยะสั้นในการนำผู้ต้องหาหรือนักโทษการเมืองเหล่านี้ออกมาจากเรือนจำโดยเร็วที่สุด ไม่ว่าจะเป็นด้วยการประกันตัว การปล่อยตัวโดยไม่มีเงื่อนไข หรือว่าการออกพระราชบัญญัตินิรโทษกรรม ทว่ามาตรการเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งการออกพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมจะต้องไม่กลายเป็นเครื่องมือให้ผู้ก่ออาชญากรรมในนามของรัฐใช้ในการไม่ต้องรับผิด เพราะประวัติศาสตร์การออกพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมที่ผ่านมา เช่น กรณีเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 และกรณีเหตุการณ์พฤษภาคม 2535 ชี้ให้เห็นว่าการออกพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมไม่ได้ช่วยปกป้องพลเมืองที่บริสุทธิ์เท่าๆ กับช่วยให้ผู้ก่ออาชญากรรมในนามของรัฐไม่ต้องรับผิด ซึ่งสาเหตุที่ผู้ก่ออาชญากรรมในนามของรัฐสามารถกระทำการดังกล่าวได้ก็เพราะว่าพวกเขายังคงอยู่ในอำนาจ พระราชบัญญัตินิรโทษกรรมกรณีเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 ออกโดยรัฐบาลเผด็จการ ส่วนพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมกรณีเหตุการณ์พฤษภาคม 2535 ก็ออกโดยรัฐบาลพลเอกสุจินดา จึงเป็นการออกกฎหมายเพื่อประโยชน์ของผู้ก่ออาชญากรรมในนามของรัฐทั้งสิ้น

คำถามก็คือว่าปัจจุบันเรามีรัฐบาลที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของผู้ก่ออาชญากรรมในนามของรัฐ เราจะทำอย่างไรจึงจะไม่ให้ประวัติศาสตร์การออกพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมซ้ำรอย จะทำอย่างไรการออกพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมจึงจะเป็นการช่วยเหลือพลเมืองที่บริสุทธิ์ แทนที่จะกลายเป็นเครื่องมือของรัฐอำมหิตในการล้างผิดให้กับตนเองพร้อมกับโยนความผิดไปให้พลเมือง การปรองดองจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อรู้ว่าข้อเท็จจริงคืออะไรและนำผู้กระทำผิดเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมให้ได้เสียก่อน ส่วนจะให้อภัยแค่ไหนอย่างไรเป็นอีกเรื่อง  

ประการที่สอง นอกเหนือจากการปล่อยนักโทษการเมือง ผมคิดสิ่งที่เราต้องคิดต่อก็คือว่าจะทำอย่างไรจึงจะไม่มีบุคคลที่เรียกว่านักโทษการเมืองเกิดขึ้นในสังคมไทยอีก เพราะถ้าหากนักโทษการเมืองเป็นผลพวงของอาชญากรรมที่รัฐกระทำกับพลเมืองที่เห็นต่าง คำถามก็คือว่าความเห็นต่างยังดำรงอยู่หรือไม่ คำตอบก็คือยังมีอยู่ เพราะว่าสาเหตุของความเห็นต่างไม่ได้หายไปไหน ยังคงดำรงอยู่อย่างหนาแน่น เห็นได้จากการปฏิเสธการให้ประกันตัวผู้ต้องหาคดี 112 และโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือการปฏิเสธที่จะนิรโทษกรรมผู้ต้องหาและนักโทษคดี 112 ในข้อเสนอปรองดองของสถาบันพระปกเกล้า ทั้งที่เป็นคดีเหล่านี้เป็นคดีการเมืองโดยตรง และผู้ต้องหาหรือว่านักโทษในคดีนี้ก็มีนัยของนักโทษการเมืองตรงกว่ากรณีของการชุมนุมบางคนเสียอีก

ฉะนั้น วิธีการป้องกันไม่ให้มีนักโทษการเมืองเกิดขึ้นในสังคมไทยอีกก็คือการจัดความสัมพันธ์ทางอำนาจในสังคมไทยใหม่ ให้มีลักษณะเป็นความสัมพันธ์ทางอำนาจที่เปิดโอกาสให้ทุกฝ่ายได้เจรจาต่อรองกันอย่างเสมอหน้า ไม่ใช่ว่าปิดปาก ปิดหู ปิดตาอีกฝ่ายอย่างเช่นที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้  

ประการที่สาม ถึงแม้จะสามารถขจัดเงื่อนไขข้างต้นไปได้ แต่ก็ยังมีเงื่อนไขอื่นๆ อีกที่สามารถทำให้พลเมืองเห็นต่างหรือว่ากระด้างกระเดื่องต่อรัฐได้ โจทย์ที่สังคมไทยต้องคิดร่วมกันต่อไปข้างหน้าก็คือว่าจะทำอย่างไรจึงจะทำให้รัฐไม่สามารถใช้ความรุนแรงกับพลเมืองของตนได้ในบริบทความขัดแย้งเหล่านี้ นอกเหนือจากการออกกฎหมายที่ระบุโทษไว้อย่างชัดเจนแล้ว จะต้องออกแบบสังคมและการเมืองไทยอย่างไรจึงจะทำให้รัฐไทยไม่กล้าก่ออาชญากรรมกับพลเมืองของตน ซึ่งสิ่งนี้จะไม่ช่วยเฉพาะความขัดแย้งทางการเมืองระดับชาติที่มักกระจุกที่กรุงเทพฯ เท่านั้น หากแต่หมายรวมถึงเหตุการณ์ความไม่สงบในเขตจังหวัดชายแดนภาคใต้ด้วย ซึ่งที่ผ่านมามีหลายเหตุการณ์ที่เป็นการที่รัฐก่ออาชญากรรมกับคนในพื้นที่และก็มักพ้นผิดภายใต้กฎหมายพิเศษฉบับต่างๆ สภาพการณ์ดังกล่าวนี้จะต้องหมดไปจากประเทศไทยเสียที 

หากกล่าวให้ถึงที่สุดแล้ว การรณรงค์ปล่อยนักโทษการเมืองจึงแยกไม่ออกจากการรณรงค์ปลดปล่อยประเทศไทยจากการผูกขาดและครอบงำของชนชั้นปกครองเพียงหยิบมือที่มักอาศัยกฎหมายและกลไกรัฐขจัดศัตรูหรือผู้เห็นต่างทางการเมืองอย่างอำมหิตมานานเกินไปแล้ว       

'ไนท์ วอร์ริเออร์' หรือ 'อัศวินนักรบ' ชายอายุ 20 ที่แต่งตัวเป็นซูเปอร์ฮีโร่ ประกาศลงสมัครนายกเทศมนตรีเมืองซัลฟอร์ด ประกาศเป้าหมายปราบปรามอาชญากรรมตามท้องถนน และทำให้คนในชุมชนร่วมมือกัน

เมื่อวันที่ 2 เม.ย. สำนักข่าวเดอะ ซัน ของอังกฤษ รายงานว่า ชายอายุ 20 ปีที่เรียกว่าเองว่าเป็นซูเปอร์ฮีโร่ชื่อ 'ไนท์ วอร์ริเออร์' หรือ 'อัศวินนักรบ' อยากลงสมัครเลือกตั้งนายกเทศมนตรี

นักวิชาการด้านยา พร้อมชี้แจงประโยชน์ของร่าง พรบ.ยา ฉบับประชาชน ต่อ กมธ.สาธารณสุขพฤหัสนี้ เผย บริษัทไม่ยอมเปิดเผยโครงสร้างราคายา ผวาถูกบังคับให้แฉมูลค่าการส่งเสริมการขายยา

2 เม.ย. 55 ตามที่มีรายงานข่าวมาเป็นระยะว่า อุตสาหกรรมยาข้ามชาติพยายามเข้าไปล็อบบี้ในหลายส่วนของรัฐสภาเพื่อขัดขวางร่าง พ.ร.บ.ยา พ.ศ.... (ฉบับประชาชน) ไม่ให้ผ่านกระบวนการพิจารณาของสภาฯ นั้น ล่าสุดในวันพฤหัสบดีที่ 5 เม.ย.นี้ เวลา 9.30 น. คณะกรรมาธิการการสาธารณสุข สภาฯจะได้เรียกผู้เกี่ยวข้องไปให้ความเห็น โดยเน้นประเด็นความไม่พอใจที่ทางสมาคมผู้วิจัยและผลิตเภสัชภัณฑ์ (พรีม่า) หยิบยกขึ้นมา คือการควบคุมการโฆษณาและส่งเสริมการขายยา และการกำหนดหลักเกณฑ์ให้บริษัทยาต้องแจ้งข้อมูลโครงสร้างราคายา ที่มีสาระปรากฏอยู่ในร่าง พ.ร.บ.ยาของ สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา (อย.) และของภาคประชาชน

ผศ.ดร.ภญ.นิยดา เกียรติยิ่งอังศุลี ผู้จัดการแผนงานพัฒนากลไกเฝ้าระวังระบบยา (กพย.) กล่าวว่า ในวันพฤหัสนี้พร้อมที่จะไปชี้แจงต่อ กมธ.สาธารณสุขในฐานะผู้เสนอกฎหมาย เพราะ พ.ร.บ.ยาฉบับที่ใช้ในปัจจุบัน พ.ศ.2510 เป็นกฎหมายสาธารณสุขฉบับหนึ่งที่มีการใช้มาเป็นเวลานานกว่า 40 ปี มีการแก้ไขปรับปรุงเพียงเล็กๆน้อยๆ 4 ครั้งเท่านั้น ทำให้บทบัญญัติหลายส่วนไม่สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงด้านเทคโนโลยี องค์ความรู้ด้านยา การพัฒนาของกฎหมายที่เกี่ยวข้อง การกำหนดมาตรฐานสากล การขยายตัวทางการค้าและอุตสาหกรรมเกี่ยวกับยา  อันจะส่งผลให้การคุ้มครองความปลอดภัยผู้บริโภคไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่ควร 

“กพย. ได้ทำงานร่วมกับนักวิชาการ นักวิชาชีพ เครือข่ายผู้ป่วย และเครือข่ายผู้บริโภคปรับปรุงกฎหมายให้ทันสถานการณ์ สอดคล้องกับสากล ซึ่งถือเป็นเครื่องมือหนึ่งที่จะคุ้มครองผู้บริโภค หากมีประเด็นไหนที่ฝ่ายใดรู้สึกไม่เข้าใจหรือมีข้อวิพากษ์ก็ควรหารือเพื่อนำไปสู่การพัฒนาร่วมกันตามกระบวนการขั้นตอนทางกฎหมาย ซึ่งการที่ กมธ.สาธารณสุขเชิญทุกฝ่ายเป็นเรื่องที่ดี เพราะเป็นโอกาสที่ได้อธิบายให้เข้าใจ โดยเฉพาะเรื่องโครงสร้างราคายา ซึ่งเดิมการขึ้นทะเบียนตำรับยาไม่ต้องมีการคำนวณแยกต้นทุนราคายา แต่ในร่าง พ.ร.บ.ยา ฉบับใหม่ ระบุว่า ให้ผู้ผลิต ผู้จำหน่าย ผู้ซื้อเพื่อจำหน่าย หรือผู้นำเข้าเพื่อจำหน่าย ต้องแสดงราคายา วัตถุประสงค์ เพื่อให้ทราบต้นทุนและกำไรของยาชนิดนั้นๆ เพราะที่ผ่านมามีการอ้างว่าต้นทุนราคายาสูงเนื่องจากต้องใช้งบประมาณในการวิจัยสูง แต่ความจริงแล้วยาบางประเภทต้นทุนอยู่ที่ค่าโฆษณาและค่าการส่งเสริมการขายยาเป็นส่วนใหญ่ ส่วนประเด็นการควบคุมการส่งเสริมการขายยานี้ก็เป็นที่ปฏิบัติในระดับสากล เนื่องจากพบว่าบริษัทยามีการใช้งบประมาณในการส่งเสริมการขายยารูปแบบต่าง ๆ  ใช้งบจำนวนหนึ่ง สำหรับการปฏิสัมพันธ์กับแพทย์ ดังนั้น บริษัทยาจำเป็นต้องแจกแจงรายละเอียดว่าใช้เงินกับกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับแพทย์อย่างไร เพื่ออะไร เช่น การให้ของขวัญ พาท่องเที่ยวต่างประเทศ เชิญประชุมวิชาการ เป็นต้น เพราะสุดท้ายภาระตกที่งบประมาณของประเทศและประชาชนที่อาจจะถูกจูงใจให้ใช้ยาเกินจำเป็น”

ทางด้านนางสาวสุภัทรา นาคะผิว ผู้อำนวยการมูลนิธิศูนย์คุ้มครองสิทธิด้านเอดส์กล่าวว่า “ร่าง พ.ร.บ.ยา ฉบับประชาชนนั้น ได้มีการทำงานวิชาการและรับฟังความคิดเห็นมาอย่างถ้วนถี่ สอดคล้องกับนโยบายแห่งชาติด้านยา และสอดคล้องกับนโยบายของรัฐบาล ตามที่นายกรัฐมนตรียิ่งลักษณ์ ชินวัตรได้ประกาศ เมื่อวันที่ 13 มีนาคมที่ผ่านมาว่า หลังจากทำเรื่อง เจ็บป่วยฉุกเฉินมาตรฐานเดียวแล้ว จะลดการใช้ยาฟุ่มเฟือย เพิ่มการเข้าถึงยาจำเป็น

“เราทราบดีว่า ตอนนี้บริษัทยาพยายามรุกอย่างหนักเพื่อคัดค้านเรื่องนี้ทั้งในทางลับและทางแจ้ง แต่ประชาชนก็เฝ้าระวังเรื่องนี้อย่างแข็งขันเช่นกัน เพราะนี่เป็นเรื่องชีวิต ความเป็นความตาย ร่าง พ.ร.บ.นี้มีประโยชน์เพื่อทำให้มีการเปิดเผยโครงสร้างราคายาอย่างแท้จริง และไปขจัดการส่งเสริมการขายยาที่ขาดคุณธรรมที่อุตสาหกรรมยาจำนวนหนึ่งปฏิบัติอย่างชาชิน เราขอชื่นชมกมธ.สาธารณสุขที่เปิดรับฟังความเห็นเรื่องนี้อย่างเปิดเผย แม้ว่าก่อนหน้านี้จะถูกล็อบบี้ในทางลับให้ขัดขวาง พรบ.นี้หลายครั้งแล้วก็ตาม ซึ่งเราอยากให้กำลังใจ กมธ.สาธารณสุขของทั้งสองสภาให้ปลอดอิทธิพลบริษัทยาและ เป็นที่พึ่งของประชาชน

ทั้งนี้ เจตนารมณ์ ของ ร่าง พรบ.ยา ฉบับประชาชน ที่สำคัญ 2 ประการ คือ 1) คุ้มครองสวัสดิภาพและความปลอดภัยในการใช้ยาของประชาชนให้มีประสิทธิภาพ สามารถรองรับ เท่าทันกับปัญหาและสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงในอนาคตได้ และ 2) ส่งเสริมการพัฒนาอุตสาหกรรมยาภายในประเทศให้เข้มแข็ง สามารถพึ่งตนเองได้ทั้งในยามปกติและในภาวะคับขันเพื่อให้ประเทศมีความมั่นคง ด้านยาและสุขภาพ 

ประโยชน์ทั้งทางตรงและทางอ้อมที่ประชาชน จะได้รับจาก ร่าง พ.ร.บ. ยา พ.ศ. ...ฉบับประชาชน ได้แก่ 1) การมีกลไกที่จะทำให้ราคายาเป็นธรรมต่อประชาชน  ป้องกันการค้ากำไรเกินควร 2) กำหนดสิทธิของประชาชนที่จะรู้ชื่อสามัญทางยา ของยาที่ตนเองใช้ 3) คุ้มครองประชาชนให้ได้รับบริการด้านยาจากเภสัชกรอย่างแท้จริง ไม่ให้ผู้ไม่รู้มาสร้างความเสี่ยงกับประชาชนอีกต่อไป 4) กำหนดสิทธิของประชาชนที่จะได้รับการชดเชยความเสียหายจากการใช้ยาโดยรวดเร็ว 5) มีกลไกจัดหายาจำเป็น เช่น  ยากำพร้า ที่ไม่มีเอกชนสนใจทำการตลาด รวมทั้งการจัดหายาในภาวะวิกฤต ภัยพิบัติ 6) ปรับปรุงระบบการขึ้นทะเบียนตำรับยาของประเทศไทยให้มีความเข้มแข็ง 7) มีกลไกในการกำกับดูแลการส่งเสริมการขายยาและการโฆษณาที่เหมาะสม 8) การใช้มาตรการทางปกครอง เป็นเครื่องมือใหม่ที่จะทำให้การบังคับใช้กฎหมายเป็นไปโดยมีประสิทธิภาพ รวดเร็ว และเหมาะสมกับสภาวะการณ์ที่หลากหลาย

2 เม.ย.2555 นายอานนท์ นำภา ทนายความของนายอำพล (สงวนนามสกุล) หรือ อากง ผู้ต้องขังคดีหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ มาตรา 112 ที่ถูกพิพากษาจำคุก 20 ปี ให้ข้อมูลว่า ในพรุ่งนี้ (3 เม.ย.) จะดำเนินการยื่นถอนอุทธรณ์ในคดีดังกล่าว เนื่องจากเจ้าตัวต้องการจะขอพระราชทานอภัยโทษ ประกอบกับอายุมากและเป็นโรคประจำตัว

อานนท์ กล่าวอีกว่า ส่วนคดีของนายธันย์ฐวุฒฺ (สงวนนามสกุล) ผู้ออกแบบเว็บไซต์ นปช.ยูเอสเอ และเป็นผู้ต้องขังคดีหมิ่นอีกคนนั้นก็มีความประสงค์ที่จะขอถอนอุทธรณ์ด้วยเช่นเดียวกันเพื่อขอพระราชทานอภัยโทษ แต่ต้องการทราบผลคำสั่งขอประกันตัวในชั้นศาลฎีกาเสียก่อน ซึ่งทนายได้ยื่นเรื่องไปกว่าเดือนแล้ว และกำลังดำเนินการติดตาม

ทั้งนี้ นายอำพลถูกจับกุมตั้งแต่วันที่ 3 ส.ค.53 และถูกคุมขังสองเดือนก่อนศาลจะอนุญาตให้ประกันตัว แต่หลังนายอำพลไปรายงานตัวเพื่อรับทราบคำสั่งฟ้องของอัยการเมื่อวันที่ 18 ม.ค.54 ศาลก็ไม่อนุญาตให้ประกันตัวอีกจนถึงปัจจุบัน แม้จะมีการยื่นขอประกันตัวอีกหลายครั้ง ด้วยเหตุที่ว่าเกรงจำเลยจะหลบหนี ส่วนการพิพากษานั้นในวันที่ 23 พ.ย.54 ศาลได้ตัดสินจำคุกนายอำพล 20 ปี จากการส่งข้อความสั้น (SMS) เข้าข่ายหมิ่นสถาบันไปยังเลขานุการส่วนตัวในอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ในช่วงกลางปี 2553 ซึ่งมีการสลายการชุมนุมของกลุ่มคนเสื้อแดงและนายอภิสิทธิ์ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ส่วนนายธันย์ฐวุฒินั้นถูกจับกุมและคุมขังตั้งแต่วันที่ 2 เม.ย.53 และศาลตัดสินจำคุก 13 ปี ยื่นประกันตัวแล้วหลายครั้งแต่ศาลไม่อนุญาต

ที่ต้องขอพระราชทานอภัยโทษ ไม่ใช่เพราะอากง "แพ้" ต่อความผิดที่ถูกคนกล่าวหา แต่จริงๆ แล้ว "แพ้" ต่อความอยุติธรรมในสังคมไทย

สำนักข่าวฉานรายงานผลคะแนนเลือกตั้งซ่อมรัฐฉาน โดยที่เขตล่าเสี้ยว พรรค NLD คะแนนสูสีกับพรรค SNDP ของไทใหญ่ แต่พรรคไทใหญ่ยังคงมีคะแนนนำ ส่วนที่กะลอ พรรค NLD คะแนนทิ้งห่างพรรครัฐบาล USDP แต่ยังคงรอผลคะแนนจากอีกหลายหน่วยเลือกตั้ง

 สำนักข่าวฉาน (SHAN) ซึ่งได้ติดตามการเลือกซ่อมในรัฐฉาน เมื่อ 1 เม.ย. ซึ่งมีการเลือกตั้ง 2 เขต จาก 45 เขตทั่วพม่านั้นล่าสุดเมื่อเช้าวันนี้ (2 เม.ย.) สำนักข่าวฉานได้รายงานผลการเลือกตั้งอย่างไม่เป็นทางการ มีรายละเอียดดังนี้ 

โดยเขตพื้นที่รัฐฉานภาคเหนือ มีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองล่าเสี้ยว ครอบคลุมพื้นที่ 5 เมือง ประกอบด้วย เมืองล่าเสี้ยว เมืองแสนหวี เมืองสี่ป้อ เมืองไหย๋ และเมืองต้างยาน เขตนี้มีการเลือกตั้งซ่อมสมาชิกสภาชนชาติแทนที่นั่งของ ดร.จายหมอกคำ ที่ถูกแต่งตั้งเป็นรองประธานาธิบดีคนที่ 2

โดยการเลือกตั้งรอบนี้เป็นพื้นที่แย่งชิงของผู้สมัคร 5 พรรค ได้แก่พรรคสันนิบาตแห่งชาติเพื่อประชาธิปไตย (National League for Democracy - NLD)  พรรคประชาธิปไตยแห่งชาติไทใหญ่ (Shan Nationalities Democratic Party - SNDP)  หรือพรรคเสือเผือก พรรคสหสามัคคีและการพัฒนา (Union Solidarity and Development Party หรือ USDP)  หรือพรรคจ้านไข่เย ซึ่งเป็นพรรครัฐบาล ] พรรคพัฒนาชนชาติลาหู่ (Lahu National Development Party - LNDP) และพรรคโกก้างเพื่อประชาธิปไตยและเอกภาพ (Kokang Democracy and Unity Party - KDUP) 

โดยผลการนับคะแนนเขตรัฐฉานภาคเหนือโดยรวม พรรค SNDP ไทใหญ่มีคะแนนนำอยู่อันดับหนึ่ง โดยที่เมืองล่าเสี้ยว มีหน่วยเลือกตั้ง 62 หน่วย นับคะแนนแล้วพรรค NLD ได้ 20,535 คะแนน พรรค SNDP ได้ 10,148 คะแนน พรรค USDP ของรัฐบาลได้ 7,834 คะแนน พรรค KDUP ได้ 5,488 คะแนน และพรรค LNDP ได้ 938 คะแนน

ที่เมืองไหย๋ มีหน่วยเลือกตั้ง 45 หน่วย พรรค SNDP ได้ 9,050 คะแนน พรรค NLD ได้ 2,971 คะแนน และพรรค USDP ได้ 2,731 คะแนน อย่างไรก็ตาม มีรายงานว่า การคะแนนโดยรวมจากหน่วยเลือกตั้งอื่นๆ ทั้งในเมืองต้างยาน เมืองสี่ป้อ และเมืองไหย๋ พรรค SNDP ไทใหญ่ ยังคงนำพรรค NLD ซูจี อยู่

ส่วนผลการเลือกตั้งซ่อมเขตพื้นที่รัฐฉานภาคใต้ มีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองกะลอ เขตเลือกตั้งนี้ครอบคลุมพื้นที่ 3 เมือง ได้แก่เมืองกะลอ เมืองอ่องปาน และเมืองไฮโห มีผู้สมัคร 5 พรรคลงแข่ง ได้แก่พรรค NLD พรรค SNDP พรรค USDP พรรคองค์กรแห่งชาติปะโอ (Pa-O National Organization Party - PNO) และพรรคเอกภาพแห่งชาติ (National Unity Party) ซึ่งเป็นพรรคของฝ่ายสนับสนุนนายพลเนวิน 

สำหรับผลการนับแคคที่เมืองกะลอ พรรค NLD กวาดคะแนนท่วมท้น โดยที่เมืองกะลอ ซึ่งมีหน่วยเลือกตั้งทั้งหมด 131 หน่วย พรรค NLD ได้ 43,943 คะแนน พรรค USDP ได้ 17,905 คะแนน พรรค PNO ได้ 10,258 คะแนน พรรค NUP ได้ 1,711 คะแนน ขณะที่พรรค SNDP ได้ 607 คะแนน

เผยเครือข่ายคนร้ายโยงใยครอบคลุมพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้ ตรวจสอบพบคาร์บอมบ์ 3 คัน มีประวัติออกปฏิบัติการโชกโชน แม่ทัพ 4 แฉคนร้ายกะถล่มหลายจุด แต่ทำได้จริงแค่ 3 แห่ง 

โฉมหน้าผู้ต้องสงสัย มือคาร์บอมบ์ ลี การ์เดนส์ หาดใหญ่ ที่กล้องวงจรปิดภายในชั้นใต้ดินของโรงแรมบันทึกภาพไว้ได้

เมื่อเวลาประมาณ 14.30 น. วันที่ 2 เมษายน 2555 ที่หน้าเฟซบุ๊ก Charoon Thongnual มีการนำภาพจากกล้องวงจรปิด (CCTV) ที่แสดงภาพภายในชั้นจอดรถยนต์ใต้ดินโรงแรม ลี การ์เดนส์ พลาซ่า ก่อนเกิดเหตุคาร์บอมบ์เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2555 ออกมาเผยแพร่ โดยมีคำบรรยายกำกับว่า .. เผยโฉมหน้าผู้ต้องสงสัย มือคาร์บอมบ์ ลี การ์เดนส์ หาดใหญ่ กล้องวงจรปิดภายในชั้นใต้ดินของโรงแรมสามารถบันทึกภาพไว้ได้ ขณะที่เดินขึ้นจากลานจอดรถบริเวณชั้นบี 4 ซึ่งเป็นบริเวณใกล้เคียงกับจุดที่เกิดระเบิด และเดินย้อนออกจากห้างบริเวณทางลงลานจอดรถ โดยชายทั้ง 2 คนสูงประมาณ 170 เซนติเมตร สวมกางเกงยีนส์ เสื้อแจ๊คเก็ตสีดำ สวมหมวกแก๊ปอำพรางใบหน้า รองเท้าผ้าใบ เดินออกจากลานจอดรถ เวลาประมาณ 10.13 น. ของวันเกิดเหตุ

พ.ต.อ.กฤษฎา แก้วจันดี ผู้กำกับการสถานีตำรวจภูธรเมืองยะลา เปิดเผยว่า ขณะนี้เจ้าหน้าที่ทราบเส้นทางที่กลุ่มคนร้ายนำรถยนต์คันก่อเหตุเข้ามาก่อเหตุกลางเมืองยะลาแล้ว และพอจะทราบกลุ่มบุคคลที่เกี่ยวข้องบ้างแล้ว สำหรับรถยนต์คันที่ก่อเหตุตรวจสอบพบว่า เป็นรถยนต์กระบะยี่ห้อโตโยต้า รุ่นไทเกอร์ สีขาว หมายเลขทะเบียน บง 3171 ยะลา ของบริษัท ยะลาไพบูรย์กิจ จำกัด ที่ถูกคนร้าย 2 คน ใช้อาวุธปืนจี้ชิงไป จากหน้าบ้านเลขที่ 691 ถนนสิโรรส อำเภอเมืองยะลา เมื่อวันที่ 20 มีนาค 2555 จากนั้นคนร้ายได้นำไปประกอบเป็นระเบิด นำมาก่อเหตุคาร์บอมบ์จุดที่ 2 เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2555

พ.ต.อ.กฤษฎา เปิดเผยต่อไปว่า สำหรับระเบิดคาร์บอมบ์จุดแรก เป็นรถยนต์กระบะยี่ห้ออีซูซุ รุ่นโกลด์ซีรีส์ คาดว่าเป็นคันเดียวกับที่คนร้ายใช้ก่อเหตุบุกยิงฐานปฏิบัติการกองอาสารักษาดินแดนตำบลกาลอ อำเภอรามัน จังหวัดยะลา ก่อนหน้านี้ ทางหน่วยข่าวความมั่นคงได้แจ้งเตือนทหาร ตำรวจ และฝ่ายปกครอง ให้ตรวจสอบเพ่งเล็งรถยนต์ทั้ง 2 คันอย่างละเอียดแล้ว

เผยสายสัมพันธ์กลุ่มคนร้าย

ส่วนกลุ่มที่ปฏิบัติการลอบวางระเบิดคาร์บอมบ์ในจังหวัดยะลา เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2555 จากหลักฐานพบว่า เป็นกลุ่มนายสาหูดิน โต๊ะเจ๊ะมะ แกนนำก่อเหตุรุนแรงระดับสั่งการ นายซัยฟุลลอฮ หรือซัยฟุลดิน ซาฟรุ ผู้ต้องหาคดีความมั่นคง สำหรับนายซัยฟุลดินเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับนายไฟศอล หะยีสะมะแอ ผู้ต้องหาคดีลอบวางระเบิดสนามบินหาดใหญ่

นอกจากนี้ ยังมีทีมจากอำเภอธารโต จังหวัดยะลา มีนายอับดุลเลาะ ปูลา ผู้ต้องหาคดีลอบวางระเบิด นายมะซอเร ดือราแม ผู้ต้องหาลอบวางระเบิดในจังหวัดปัตตานี เพื่อนนายอับดุลเลาะ ปูลา ผู้ต้องสงสัยทั้งหมดสามารถเชื่อมโยงกันได้ โดยจัดประชุมวางแผนกันที่บ้านไบท์ ตำบลบุดี อำเภอเมือง จังหวัดยะลา ก่อนเกิดเหตุประมาณ 1 สัปดาห์ กรณีเหตุที่ศูนย์การค้า ลี การ์เดนส์ พลาซ่า อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา การข่าวระบุเป็นฝีมือนายมะซอเร ดือราแม ที่ผลิตระเบิดขับรถยนต์คันดังกล่าวไปจอดที่ศูนย์การค้า ลี การ์เดนส์ด้วยตัวเอง

แม่ทัพ 4 ยันตอบโต้ปราบยาเสพติด–น้ำมันเถื่อน

รัฐบาลมาเลย์เตือนอย่ามาภาคใต้

ทั้งนี้ เหตุระเบิดที่โรงแรมลีการ์เด้นพลาซ่า อำเภอหาดใหญ่ มีผู้เสียชีวิตเป็นชาวมาเลเซีย 1 ราย ผู้บาดเจ็บเป็นชาวมาเลเซีย 27 ราย

0 0 0

แถลงการณ์มูลนิธิผสานวัฒนธรรม

ประณามผู้ก่อเหตุระเบิดสร้างความเสียหายต่อชีวิตผู้บริสุทธิ์และทรัพย์สินเสียหาย โหดร้าย ไร้มนุษยธรรม ไม่นำพาแนวทางสันติ เรียกร้องทุกฝ่ายร่วมประณาม แสดงจุดยืนต่อต้านความรุนแรงในทุกรูปแบบ

เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2555 ได้เกิดเหตุการณ์การก่อเหตุความรุนแรงขึ้นในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้หลายแห่ง สร้างความเสียหายต่อชีวิตผู้บริสุทธิ์และทรัพย์สินเสียหายมากมายใหญ่หลวง ที่จังหวัดยะลาเกิดเหตุ ระเบิดด้วยรถยนต์ รถจักรยานยนต์ ประกอบถังแก๊สจำนวนสามครั้ง ทำให้มีผู้เสียชีวิต 11 ราย บาดเจ็บ 78 ราย ในย่านธุรกิจร้านค้าของอำเภอเมือง จังหวัดยะลา รวมทั้งเหตุระเบิดห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในอำเภอเมือง

ผู้เสียชีวิตและผู้เสียหายทั้งหมด เป็นผู้บริสุทธิ์ไม่เกี่ยวข้องกับการใช้อาวุธใดใด การกระทำดังกล่าวสมควรถูกประณาม และขอให้ทุกฝ่ายร่วมกันแสดงจุดยืนต่อต้าน การใช้ความรุนแรงของผู้ก่อเหตุที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรม ซึ่งรวมถึงเหตุระเบิดที่อำเภอแม่ลาน จังหวัดปัตตานี เป็นเหตุให้รองผู้กำกับการสถานีตำรวจแม่ลานบาดเจ็บ

เหตุการณ์ภายในวันเดียวสร้างความเสียหายต่อทรัพย์สินอีกมากมาย ทั้งไม่มีผู้ใดแสดงความรับผิดชอบ และเหตุแห่งการก่อเหตุในครั้งนี้ ซึ่งอาจมีเป้าประสงค์เพื่อ ประโยชน์ทางการเมือง แต่กลับเป็นการทำลายระบบเศรษฐกิจ และความเชื่อมั่นต่อนักลงทุน และนักท่องเที่ยวต่อประเทศไทยอย่างไร้คุณธรรม

มูลนิธิผสานวัฒนธรรมขอประณามผู้ใช้ความรุนแรงการก่อเหตุร้ายโหดร้าย มุ่งประสงค์ต่อผู้บริสุทธิ์ และสร้างความเสียหายต่อสาธารณะ และขอให้ผู้ก่อเหตุร้ายยุติการสังหารประชาชนผู้บริสุทธิ์อย่างผิดกฎหมาย การกระทำที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรมที่สร้างความหวาดกลัว และความไม่ปลอดภัยต่อสาธารณะชน การใช้ความรุนแรงที่มุ่งเน้นสร้างความวุ่นวาย และไม่แสดงจุดยืนการก่อเหตุและการเรียกร้องทางการเมืองแต่ประการใด

มูลนิธิผสานวัฒนธรรมขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งต่อครอบครัวผู้เสียชีวิต ผู้บาดเจ็บและผู้ได้รับความเสียหายจากความรุนแรงดังกล่าวทั้งเจ้าหน้าที่และประชาชนผู้บริสุทธิ์ และขอเรียกร้องให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องให้ความช่วยเหลือต่อผู้ประสบภัยอย่างรวดเร็วและเหมาะสม อันเป็นการเยียวยาความเสียหาย และความรู้สึกทางจิตใจของผู้ประสบเหตุดังกล่าว

นอกจากนี้ รัฐยังมีภาระหน้าที่ในการปรับปรุงแก้ไขมาตรการความปลอดภัยใหม่ มาตรฐานสร้างความ

มูลนิธิผสานวัฒนธรรมขอเรียกร้องให้ทุกฝ่ายแสดงจุดยืนต่อต้านความรุนแรงในทุกรูปแบบ ร่วมมือกันสร้างมาตรการเพื่อให้ยุติวงจรรุนแรง ซึ่งหมายถึงการเปิดพื้นที่เพื่อการเจรจายุติการใช้ความรุนแรง การเปิดพื้นที่ประชาธิปไตยรับฟังแนวทางทางการเมืองแก้ไขปัญหาความขัดแย้งจากผู้ที่เห็นต่าง เพื่อสร้างพื้นที่ปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินให้ประชาชนให้ได้ในที่สุด

 3 โรงงานแบรนด์กีฬาดังกดขี่แรงงานบังกลาเทศ

“ชาวบ้านเมื่อก่อนนั้นไม่ใครกล้าขัดขว้างรัฐ เพราะอยู่กับความกลัว
ไม่เหมือนสมัยนี้ ต้องมีการทำประชาวิจารณ์ ว่าผลที่จะเกิดขึ้นนั้นดีหรือไม่ดี เมื่อก่อนนั้นไม่ได้มีการพูดถึงเรื่องผลเหล่านี้ว่าดีหรือไม่ดี
และชาวบ้านเองก็ไม่ได้มีส่วนร่วมอะไรเลย”

เรียนรู้ ทบทวนอดีต สิทธิในการดำรงอยู่อยู่ที่ไหน?
มีการวิเคราะห์กันว่า นับจากที่มีการสร้างเขื่อนภูมิพล จนเริ่มเปิดดำเนินการอย่างเป็นทางการมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2507 เป็นต้นมา ได้สร้างความภาคภูมิใจแก่คนไทยทั้งประเทศ เนื่องจากลักษณะของเขื่อนเป็นเขื่อนคอนกรีตโค้งเพียงแห่งเดียวในประเทศไทย และเอเชียอาคเนย์ และยังถือว่าเป็นเขื่อนอันดับ 8 ของโลกอีกด้วย โดยทุกคนรับรู้กันดีจากการประชาสัมพันธ์ของรัฐ หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง นั่นคือ การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย หรือ กฟผ.รวมทั้งสื่อมวลชนทั่วไปว่า เขื่อนภูมิพลได้สร้างคุณประโยชน์ให้กับประเทศอย่างมากมายมหาศาล โดยทาง กฟผ.ได้ติดตั้งกระแสไฟฟ้า ทำให้โรงไฟฟ้าพลังน้ำเขื่อนภูมิพลมีกำลังการผลิตติดตั้งทั้งสิ้น 779.2 เมกกะวัตต์ เมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2545 นอกจากนั้นยังสามารถให้ประโยชน์ในด้านชลประทานแก่พื้นที่ถึง 10 ล้านไร่ต่อปี

โดยอ่างเก็บน้ำเหนือเขื่อนจุน้ำได้มากถึง 13,462 ล้านลูกบาศก์เมตร เนื้อที่ผิวน้ำประมาณ 300 ตารางกิโลเมตร ความยาวของลำน้ำจากเขื่อนถึงอำเภอฮอด จังหวัดเชียงใหม่ เป็นระยะทาง 207 กิโลเมตร

นอกจากประโยชน์ทางด้านพลังงานไฟฟ้าและชลประทานแล้ว เขื่อนภูมิพลยังเป็นแหล่งพักผ่อนหย่อนใจ และเป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์น้ำจืดที่สำคัญอีกแห่งหนึ่งด้วย

แน่นอน ในสายตาของ กฟผ.หรือภาครัฐ ภาพลักษณ์ของ ‘เขื่อน’ จึงเป็นเสมือนสัญลักษณ์ทางการพัฒนา ถึงขนาดมีกล่าวกันไว้ว่าเขื่อน คือยาวิเศษขนานเดียวสำหรับการแก้ปัญหา น้ำท่วม ภัยแล้ง และการขาดแคลนพลังงาน

อย่างไรก็ตาม ก็มีผู้ที่ทำการศึกษาผลกระทบเรื่องเขื่อน รวมไปถึงชาวบ้านในชุมชนท้องถิ่นทางตอนเหนือของเขื่อน ได้ออกมาพูดและเรียกร้องอยู่อย่างต่อเนื่องว่า เขื่อนก็มีผลกระทบมหาศาลเช่นกัน      และมีผู้ศึกษาเรื่องนี้ ได้จำแนก ผลกระทบจากการสร้างเขื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ๆได้ 2 ประเภท คือ ผลกระทบทางด้านภูมิประเทศและผลกระทบทางด้านภูมิสังคม

โดยทางด้านภูมิประเทศ ในเชิงบวก นักสร้างเขื่อนก็จะมองและเชื่อว่าเป็นการแก้ปัญหาในเรื่องของปัญหาน้ำท่วม ภัยแล้ง มีการกักเก็บน้ำไว้ใช้ในยามที่จำเป็น เป็นตัวที่คอยกันน้ำไม่ให้เกิดน้ำป่าไหลหลาก และยังสามารถกันตลิ่งไม่ให้พังจากการกัดเซาะของน้ำ

แต่ในขณะเดียวกัน เขื่อนก็มีผลในด้านลบเช่นเดียวกัน นั่นคือ เป็นการตัดไม้ทำลายป่าเพราะการสร้างเขื่อนต้องใช้พื้นที่เป็นจำนวนมาก ทำให้มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศน์เป็นอย่างมาก และเนื่องจากเขื่อนเป็นการสิ่งก่อสร้างขวางลำน้ำ ทำให้น้ำที่ไหลมาสะสมในพื้นที่เหนือเขื่อน จนเป็นผลให้ที่ดินบริเวณเหนือเขื่อนถูกน้ำท่วมขังเป็นเวลานาน ซึ่งที่ดินเหล่านั้นส่วนมากเป็นป่า ธรรมชาติและแหล่งต้นน้ำลำธาร ซึ่งถือได้ว่าเป็นที่ดินที่มีความอุดมสมบูรณ์ ดังนั้นการที่น้ำท่วมขังในพื้นที่ที่มีความอุดมสมบูรณ์ จะทำให้สูญเสียทรัพยากรดินตามไปด้วย

นอกจากนี้ เมื่อพิจารณาถึงพื้นที่ท้ายเขื่อนพบว่า แร่ธาตุที่รักษาสมดุลของ ระบบนิเวศ ไม่สามารถมาสู่พื้นที่ท้ายน้ำได้ เนื่องจากถูกกักโดยเขื่อนส่งผลให้พื้นที่ท้ายเขื่อนขาดความอุดมสมบูรณ์ด้วยเช่นกัน

ยังมีการศึกษาพบว่า มีการสูญเสียสัตว์ป่าในการสร้างเขื่อนในตอนเริ่มต้นจำนวนมากอีกด้วย

เมื่อปริมาณน้ำในอ่างเก็บน้ำเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ พื้นที่สูง เช่น ภูเขาจะกลายเป็นเกาะ แก่ง ซึ่งการดำรงชีวิตของสัตว์ป่ามักเคยชินกับพื้นที่เดิม และเมื่อปริมาณน้ำเพิ่มมากขึ้นเรื่อย หากหนีไม่ทันก็จะล้มตาย หากหนีทันก็จะถูกล้อมรอบในพื้นที่จำกัด และเมื่อพื้นที่ถูกตัดขาดออกจากกัน ทำให้ไม่สามารถผสมพันธุ์ข้ามฝูงได้ และการผสมพันธุ์ในฝูงเดียวกันทำให้ รุ่นต่อไปมีลักษณะด้อยและอ่อนแอ

ซึ่งนั่นหมายถึงการเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศในแหล่งน้ำ   เนื่องจากในระบบนิเวศเดิม พันธุ์ปลาที่อาศัยอยู่ในแหล่งน้ำ จะเป็นปลาที่ดำรงชีพในแหล่งน้ำไหล แต่เมื่อสร้างเขื่อนแล้วเสร็จนั้นปลาที่ชอบระบบนิเวศอ่างเก็บน้ำซึ่งเป็นแหล่งน้ำนิ่ง สามารถขยายพันธุ์ได้อย่างรวดเร็ว ปลาที่ชอบระบบนิเวศที่มีน้ำไหลก็จะลดปริมาณทำให้ระบบนิเวศในแหล่งน้ำเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งปลาบางชนิดอาจสูญพันธุ์ไปจากแหล่งน้ำนั้นเลยก็ได้

เมื่อมองด้านภูมิสังคม นักสร้างเขื่อน ก็จะบอกว่า เขื่อนสามารถสร้างพลังงานไฟฟ้า ซึ่งถือว่าเป็นสาเหตุหลักเลยก็ว่าได้ และผลที่เกิดตามมาก็คือ สามารถเป็นแหล่งท่องเทียว พักผ่อนหย่อนใจได้ และยังเป็นการส่งเสริมอาชีพใหม่กับราษฎร เช่น ประมง การเกษตร ตัวอย่างจากเขื่อนภูมิพล ว่ากันว่า ราษฎรในพื้นที่สามารถมีอาชีพ เสริมด้านการประมงได้ เป็นอย่างดี ในรอบ 36ปีที่ผ่านมา ราษฎรในท้องถิ่น สามารถจับปลาได้ทั้งสิ้น 25 ล้านตัน คิดเป็นมูลค่าประมาณ 160 ล้านบาท อีกทั้งมีการพูดถึงกันบ่อยว่า เขื่อนภูมิพลยังช่วยทำให้ระบบการชลประทานดีขึ้นโดยสามารถปล่อยน้ำไปช่วยราษฎรในพื้นที่จังหวัดตาก กำแพงเพชร และบริเวณลุ่มน้ำเจ้าพระยา ทั้งสองข้างทาง รวมเนื้อที่ประมาณ 7.5 ล้านไร่ ให้มีการชลประทานที่ดี สามารถเพิ่มผลผลิตได้

แต่เมื่อมองให้ลึกและกว้าง ทำให้เรามองเห็นปัญหาที่มาจากเขื่อน ว่าส่งผลกระทบในด้านลบเช่นเดียวกัน นั่นคือ เขื่อนส่วนมากจะสร้างขึ้นระหว่างหุบเขาตรงที่ลำน้ำไหลผ่าน เขื่อนเหล่านี้มีขนาดใหญ่โตมาก สันเขื่อนอาจสูงถึงสามร้อยกว่าเมตร ซึ่งจะทำหน้าที่เป็นกำแพงยักษ์กั้นลำน้ำเอาไว้ ทำให้น้ำค่อยๆ เอ่อท่วมบริเวณหน้าเขื่อน ซึ่งกว่าที่น้ำจะเต็มเขื่อนอาจใช้เวลานานกว่า 3-4 ปีขึ้นไป และเมื่อน้ำเต็มเขื่อนบริเวณหน้าเขื่อนก็จะกลายเป็นทะเลสาบน้ำจืดขนาดใหญ่ ทำให้น้ำในเขื่อนท่วมพื้นที่ริมน้ำข้างเคียงเป็นบริเวณกว้าง

แน่นอนว่า ในขณะที่ผลิตกระแสไฟฟ้าได้เป็นปริมาณมากมายมหาศาล แต่เนื่องจากเขื่อนมีขนาดใหญ่ระดับน้ำเหนือเขื่อนที่ขึ้นสูงทำให้ที่อยู่อาศัยและพื้นที่ทำกิน ถูกน้ำท่วม จึงจำเป็นต้องอพยพ สูญเสียที่ดินทำกิน พื้นที่ป่าไม้ และสูญเสียอาชีพที่พึ่งพิงกับทรัพยากรธรรมชาติ ทั้งอาชีพประมงและการพึ่งพาอาศัยทรัพยากรจากป่า การเก็บหาของป่า ซึ่งเป็นฐานเศรษฐกิจของชาวบ้านและชุมชน ซุปเปอร์มาเก็ตของคนจนถูกทำลายไปจากการสร้างเขื่อน ฐานทรัพยากรของชาวบ้านและชุมชยถูกทำลายไป

ถึงแม้จะมีการช่วยเหลือจากรัฐบาลโดยการจัดหาที่อยู่ และที่ทำกินให้ใหม่ โดยมากเป็นการย้ายถิ่นฐาน ไปในบริเวณที่ใกล้กับชุมชนอื่น ก็ทำให้เกิดความรู้สึก แปลกแยก ออกจากสังคมใหม่ และพื้นที่ทำกิน ที่ได้รับมาใหม่อาจ ไม่เหมาะสมต่อการทำกินประเภทเดิม เช่น สภาพที่ดิน แหล่งน้ำ นอกจากนี้ยังทำให้ สภาพวัฒนธรรม ดั้งเดิมเปลี่ยนแปลงไปด้วย

ซึ่งถ้านับมูลค่าของความสูญเสีย ไม่ว่าเรื่องของลักษณะภูมิประเทศ ภูมิสังคม สิ่งแวดล้อม วิถีชีวิต วัฒนธรรมของผู้คนที่ได้รับผลกระทบจากเขื่อนนั้น ถือว่ามีมูลค่ามากมายมหาศาลจนประเมินค่าไม่ได้

นั่นจึงไม่แปลกใจเลยว่า เมื่อต้นปี พ.ศ.2555 ที่ผ่านมา เหตุใดถึงมีข่าวออกมาว่า ชาวบ้านรวมกลุ่มประท้วงเขื่อนภูมิพล เรียกร้องค่าชดเชยน้ำท่วมให้เห็นอีกครั้ง

เมื่อวันที่ 17 มกราคม 2555 ที่ผ่านมา ชาวบ้านฮอด ได้รวมตัวกับชาวบ้านจากอำเภอดอยเต่า ซึ่งประกอบด้วยกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และนายก อบต. รวมทั้งเกษตรกรและผู้ได้รับผลกระทบใน อ.ฮอด จ.เชียงใหม่ จำนวนนับ 1,000 คน เดินทางด้วยรถยนต์เข้ายื่นหนังสือเรียกร้องค่าชดเชยน้ำท่วม ต่อผู้อำนวยการเขื่อนภูมิพล จังหวัดตาก ว่าน้ำในเขื่อนภูมิพลเอ่อล้นท่วมบ้านเรือนชาวบ้านหลายร้อยครัวเรือน และพื้นที่การเกษตรเสียหายหนัก ซึ่งได้เรียกร้องขอให้เขื่อนภูมิพล ต้องจ่ายตามความเสียหายพืชไร่ต่อต้น ไม่ใช่ต่อไร่

นายทนงศักดิ์ วีระ ประธานกลุ่มผู้ได้รับผลกระทบจากการกักเก็บน้ำเขื่อนภูมิพลได้กล่าวว่า หลังจากเกิดวิกฤติน้ำท่วมใหญ่เมื่อปลายปี 2554 ที่ผ่านมา มาทำให้สวนลำไย มะม่วง ไร่ข้าวโพด นาข้าว และพื้นที่การเกษตร ใน อ.ดอยเต่า และ อ.ฮอด ซึ่งถูกน้ำที่ล้นจากการกักเก็บน้ำของเขื่อนภูมิพลเข้าท่วมจนได้รับความเสียหายเป็นบริเวณกว้าง นอกจากนี้ บ้านเรือนประชาชนใน ต.ท่าเดื่อ และ ต.บ้านตาล หลายร้อยครัวเรือน ยังถูกน้ำท่วมอีกด้วย

นอกจากนี้ น้ำในทะเลสาบดอยเต่าที่อยู่เหนือเขื่อนภูมิพล มีปริมาณสูงสุดในรอบ 5 ปี ส่งผลให้พืชผลทางการเกษตรเสียหายมาก ทางผู้ได้รับผลกระทบ จึงเรียกร้องให้ทางเขื่อนภูมิพลและการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (กฟผ.) ชดเชยค่าเสียหายให้ชาวบ้านตามความเป็นจริง โดยขอให้ทางเขื่อนภูมิพลและ กฟผ. จ่ายเงินให้เกษตรกรที่ได้รับผลกระทบเช่นเดียวกับการจ่ายในปี พ.ศ. 2545 และ 2549 ซึ่งจ่ายเป็นค่าเสียหายพืชสวนต่อต้น ไม่ใช่จ่ายตามมติ ครม.เมื่อเดือน ส.ค.2554 ที่ผ่านมา ที่ให้จ่ายเป็นไร่ เนื่องจากน้ำท่วมดอยเต่าและฮอด นั้นเป็นผลมาจากการกักเก็บน้ำของเขื่อนภูมิพลไม่ใช่จากภัยพิบัติเหมือนที่อื่น

“แต่ผลที่ได้ออกมา คือ มีการบอกว่าจะช่วยเหลือและออกมาสำรวจเรื่องของความเสียหายอยู่  แต่เขาจะมีการชดเชย จ่ายเป็นไร่ โดยการอิงมติคณะรัฐมนตรี ที่เกิดความเสียหาย แต่ชาวบ้านก็ตอบไปอีกว่า  สาเหตุน้ำท่วมนั้นไม่เกี่ยวกับเรื่องของภัยพิบัติ แต่เป็นการท่วม เพราะว่า การกักเก็บน้ำของเขื่อนเกินพิกัด  เกินค่าความสูงของระดับน้ำ” นายจงกล โนจา รองนายก อบต.ฮอด ซึ่งเป็นตัวแทนชาวบ้านตำบลฮอด บอกเล่าให้ฟัง

ทั้งนี้ นายจงกล โนจา ได้สรุปประเด็นไว้ว่า ความเสียหายจะมีอยู่ 2 ประเด็น คือ หนึ่ง เป็นเรื่องเขื่อนมีการกักเก็บน้ำปริมาณที่มาก ทำให้เกิดปริมาณน้ำที่เอ่อล้นท่วมขึ้นมา นั้นมีระยะเวลาของน้ำท่วมที่ยาวนาน และสอง เป็นเรื่องของความเสียหายที่เกิดจากอุทกภัย ในเรื่องของฟ้าฝน ที่ทำให้เกิดน้ำไหลหลากมาก น้ำล้นตลิ่งมาก

ชาวบ้านฮอดถกประเด็นปัญหาที่เกิดจากเขื่อน
พร้อมเรียกร้องหาทางออกร่วมกัน 
ปัจจุบัน ชาวบ้านฮอดเริ่มถกประเด็นปัญหาที่เกิดจากเขื่อนกันมากขึ้น เพื่อหาข้อสรุปข้อเรียกร้องในการแก้ไขปัญหาและหาทางออกร่วมกัน แน่นอน ว่านอกจากปัญหาน้ำท่วมแล้ว ยังมีอีกหลายๆ ปัญหาที่ทับซ้อนรอการแก้ไขอยู่

นายจงกล  โนจา รองนายก อบต.ฮอด บอกว่า ยังมีปัญหาที่ต้องการเรียกร้องและฝากไปยังองค์กรหน่วยงานที่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้ามาดำเนินการช่วยเหลือแก้ไข ก็คือ ปัญหาเรื่องของการถือครองที่ดิน  พื้นที่ทำการเกษตร ซึ่งเรื่องของการถือครองที่ดินแบบยั่งยืนนั้นยังไม่มีเลย

“นอกจากนั้น ปัญหาเรื่องของความไม่มั่นคงในอาชีพ ในส่วนของชาวบ้านเอง เริ่มยากจนมาตั้งแต่ปีพ.ศ. 2545 เพราะสาเหตุเกิดจากน้ำท่วมลำไย ลำไยตาย ชาวบ้านต้องลงทุนในการเริ่มต้นปลูกลำไยใหม่ 5 ปี กว่าจะได้ผลผลิต พอเก็บได้ 2-3 ปี จนถึงช่วงของปีพ.ศ. 2549 น้ำท่วมอีก ไม้ก็ตายอีก ชาวบ้านก็เกิดความยากจน หมดเนื้อหมดตัว เพราะน้ำท่วมต้นลำไย ที่ต้องลงทุนในการเริ่มปลูกกันใหม่ แต่พอจะได้เริ่มผลผลิต น้ำก็เกิดท่วมซ้ำ เงินที่ลงทุนที่ผ่านมาก็สูญหมด”

อย่างไรก็ตาม ชาวบ้านเองก็พยายามหันมาทบทวนบทบาทของตนเอง หันไปมองวิถีชีวิตในอดีตที่หายไป เพื่อค้นหาแนวทางแก้ไขปัญหาที่กำลังเผชิญกันอยู่

“ในเรื่องของระบบเหมืองฝาย  จากเดิมนั้น มีการเอาน้ำจากที่สูงลงมาที่ต่ำ  โดยนำเอาน้ำมาจากลำห้วย  แต่ช่วงหลังชาวบ้านก็มองความเหมาะสม  ประกอบกับชาวบ้านเองก็อาจจะมักง่ายก็ได้ขอสูบพลังไฟฟ้าจากกรมชลประทานมา ก็เลยทำให้ลืมฮีตฮอยอันเก่า เหมืองเก่าเดิมก็ไม่ใช้ เพราะว่าสูบพลังไฟฟ้าง่ายกว่า  ถ้าจะมาขุดลอก ลางขี้เหมืองก็ใช้ระยะทาง 12 กิโลเมตร ของเส้นทางที่เอาน้ำเหมืองมาใช้ อีกส่วนหนึ่ง ก็คือ ช่วงที่สูบพลังไฟฟ้าเข้ามา  รัฐก็จ่ายให้ 75%  ชาวบ้านสมทบ 25%  ชาวบ้านเลยถือว่าได้จ่ายน้อย”

ในขณะที่หลายคน บอกว่า ในสมัยก่อน มีต้นน้ำ มีป่าไม้มาก แต่เดี๋ยวนี้ป่าไม้เริ่มหมด ธรรมชาติก็เริ่มแห้งแล้ง

“สมัยก่อนคนเฒ่าคนแก่เล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนน้ำในเส้นห้วยแม่ฮอด มีน้ำไหลตลอดทั้งปี  แต่ตอนหลังก็มีการเข้ามาของพี่น้องม้ง ที่เข้ามาทำมาหากินในพื้นที่ต้นน้ำ น้ำก็เลยไม่ไหล  เมื่อก่อนนั้น น้ำจากต้นน้ำมีการไหลตลอดทั้งปี และมีการทำเหมืองฝายธรรมชาติ แต่ตอนนี้ทำไม่ได้ เพราะว่าน้ำไม่เพียงพอ เพราะว่าทรัพยากรธรรมชาติเริ่มหมด”

เช่นเดียวกับ นายจงกล โนจา บอกว่า เพราะถ้ามองถึงความรู้สึกของตัวเอง และมองย้อนหลัง  มองไปข้างหน้า  ณ วันนี้ ชาวบ้านเองแทบจะพึ่งตนเองไม่ได้เลย  รอพึ่งพาจากภาครัฐ รอให้มาช่วยอย่างเดียว

อย่างไรก็ตาม ในวงแลกเปลี่ยนของชาวบ้าน มีเรื่องหนึ่ง ที่ชาวบ้านกำลังให้ความสำคัญและให้ความสนใจในขณะนี้ นั่นคือทำอย่างไรถึงจะเรียกร้องสิทธิทำกินนั้นคืนกลับมา โดยเฉพาะการเรียกร้องค่าชดใช้ความเสียหายที่เกิดจากเขื่อน

แน่นอน ย่อมมีคำถามจากสังคมทั่วไปไปต่างๆ นานาว่า ทำไมถึงมาพูดถึงผลกระทบจากเขื่อนภูมิพลในช่วงนี้ ทำไมถึงออกมาเรียกร้องสิทธิในห้วงเวลานี้ ทั้งๆ ที่เขาสร้างเขื่อนกันมานานกว่า 50มาแล้ว?!

“ก็คนเฒ่าสมัยก่อนนั้นกลัว ใครมาบอกก็เชื่อก็ไปกัน  คนที่มีเงินก็มาซื้อเอาไร่เอานาเราไปเสีย  แต่เราก็ได้มาก็กินก็จ่ายกันไปอย่างนั้น ถ้าเป็นรุ่นเดี๋ยวนี้ ก็อาจจะไม่ได้สร้างเขื่อน จะมีการเดินขบวนประท้วง แต่รุ่นนั้นคนเฒ่าสมัยก่อนนั้นเกิดความกลัว  แต่รัฐบาลก็มาพูดว่าเราจะได้มีแสงสว่าง  คนเฒ่าเมื่อก่อนก็เลยยอมเซ็น ลงชื่อ ลงนาม  ก็เลยเกิดการสร้างเขื่อนภูมิพล” ตัวแทนชาวบ้านบอกเล่าให้ฟัง

“ชาวบ้านเมื่อก่อนนั้นไม่ใครกล้าขัดขว้างรัฐ เพราะอยู่กับความกลัว ไม่เหมือนในยุคประชาธิปไตย  เหมือนสมัยนี้ ต้องมีการทำประชาวิจารณ์ ว่าผลที่จะเกิดขึ้นนั้นดีหรือไม่ดี  เมื่อก่อนนั้นไม่ได้มีการพูดถึงเรื่องผลเหล่านี้ว่าดีหรือไม่ดี และชาวบ้านเองก็ไม่ได้มีส่วนร่วมอะไรเลย”

“ดูตัวอย่างจากกรณีแก่งเสือเต้น ที่มีการคิดจะสร้างกันหลายยุคหลายสมัย หลายรัฐบาล ก็ไม่สามารถที่จะสร้างได้ เพราะว่าชาวบ้านมีส่วนร่วมมากยิ่งขึ้น  มีการทำประชาวิจารณ์ในท้องถิ่น แต่สมัยนั้นไม่มีการทำเรื่องของการประชาคมประชาวิจารณ์อะไรเลย  เพราะว่าในสมัยก่อน รัฐบาลอยากจะทำอะไรก็ทำไป ชาวบ้านไม่มีสิทธิที่จะโต้”

“ที่ผ่านมา ชุมชนเรามีการถูกเลี้ยงมาอย่างดี เขาไม่อยากให้ชุมชนเข้มแข็ง โดยการจัดสิ่งต่างๆเข้ามาให้ แทนที่ชาวบ้านจะมีการรวมตัวกันอย่างเหนียวแน่น ก็แตกกันอีก  นี่คือ ความฉลาดของหน่วยงานรัฐที่ไม่อยากพูด...”

นั่นเป็นเสียงของชาวบ้านจากฮอด ที่ได้ร่วมกันแลกเปลี่ยนความคิดเห็นร่วมกัน

ใช่ ในห้วงเวลานี้ ชาวบ้านจากหลายๆ พื้นที่เริ่มรวมตัวกัน เพื่อหาทางเรียกร้องสิทธิอันพึงมีพึงได้โดยเฉพาะสิทธิในที่ดินที่อยู่อาศัย และที่ดินทำกินดั้งเดิม อันเป็นผืนดินถิ่นเกิดมาตั้งแต่ยุคโบราณ ยุคบรรพบุรุษของพวกเขานั้นกลับคืนมา

“ใช่ แต่ถ้าเราจะฟื้นขึ้นอีกครั้ง จะให้เวนคืนที่ดินนี้ เพราะฉะนั้น พวกเราต้องพร้อม เหมือนจะเข้าป่าล่าเสือ ก็ต้องดันลูกกระสุนให้เต็มแรง พร้อมทั้งความรู้ของคนเราต้องพร้อม ก็คงจะทำได้ เพราะฉะนั้น เราต้องเตรียมลูกปืนให้เต็ม เตรียมคนให้พร้อม”

นั่นเป็นวงสนทนาแลกเปลี่ยนของชาวบ้านในพื้นที่ตำบลฮอด อำเภอฮอด จังหวัดเชียงใหม่ ทั้งนี้ ในวงสนทนาเริ่มมีการระดมความเห็นกันหลายด้านเพื่อเสริมสร้างความมั่นใจ ไม่ว่าเรื่องการค้นหารากเหง้า ประวัติศาสตร์ชุมชน การดำรงชีวิต กฎหมายรัฐธรรมนูญ ข้อบัญญัติท้องถิ่นในการจัดการทรัพยากร รวมไปถึงการเรียกร้องสิทธิและให้องค์กรที่เกี่ยวข้องและสร้างผลกระทบต่อชุมชนให้รับผิดชอบในปัญหาที่เกิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่องและยาวนาน

ที่มาข้อมูล :

เรื่องที่เกี่ยวข้อง: 

เมื่อเวลา 10.00 น. วันที่ 1 เมษายน 2555 ที่ห้องประชุมอาคารวิจัย มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช สถาบันวิจัยและพัฒนา หน่วยวิจัยพลังงานหมุนเวียน มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ ร่วมกับสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย ฝ่ายวิจัยเพื่อท้องถิ่นศูนย์ประสานงานจังหวัดนครศรีธรรมราช เครือข่ายรักษ์บ้านเกิดท่าศาลา และองค์กรเครือข่าย จัดเสวนา “ปัญหาพลังงาน...ทำไมจึงกลายเป็นปัญหาของท้องถิ่น” โดยมีผู้เข้าร่วมจากจังหวัดนครศรีธรรมราช ชุมพร และตรัง ประมาณ 300 คน

ดร.อาภา หวังเกียรติ หัวหน้าสาขาวิชาวิศวกรรมสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยรังสิต บรรยายในหัวข้อ “เส้นทางจากโลกถึงท้องถิ่น: ความซับซ้อนและความไม่เป็นธรรมในธุรกิจพลังงาน” นำเสนอว่า รายงานฉบับสมบูรณ์ ธันวาคม 2553  “แนวทางการพัฒนาภาคใต้โดยใช้ผลิตผลในพื้นที่เสริมสร้างอุตสาหกรรมพลังงานและอุตสาหกรรมต่อเนื่องเป็นตัวนำร่อง” ของบริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน) ระบุถึงแนวทางการพัฒนาภาคใต้ พ.ศ. 2553-2575 โดยเปรียบเทียบประมาณการการระบายมลสารจากการพัฒนาโครงการ SSB และแผนแม่บทอุตสาหกรรมปิโตรเคมีระยะที่ 3 ที่มาบตาพุด การพัฒนาทรัพยากรการเกษตร: เชื่อมโยงปาล์มนํ้ามันกับอุตสาหกรรมปิโตรเลียมและปิโตรเคมี ทรัพยากรสินแร่ : ปิโตรเคมีจากก๊าซธรรมชาติ ฯลฯ

รายงานการศึกษาฉบับดังกล่าวระบุถึงการพัฒนาอุตสาหกรรมพลังงานและอุตสาหกรรมต่อเนื่องผนวกกับการพัฒนาทรัพยากรท้องถิ่นว่า การพัฒนาอุตสาหกรรมการกลั่นน้ำมันในภาคใต้ จะเป็นหัวหอกสำคัญในการพัฒนาทั้งภาคใต้และประเทศไทยโดยรวม โรงกลั่นน้ำมันในภาคใต้จะช่วยปูทางและส่งเสริมการพัฒนาภาคใต้ให้เป็นศูนย์กลางการค้านํ้ามันและปิ โตรเคมี (Oil & petrochemicals hub) รวมทั้งช่วยผลักดันให้เกิดการพัฒนาอุตสาหกรรมต่อเนื่องอื่นๆ อีกมาก ทั้งนี้โรงกลั่นน้ำมันในภาคใต้จะทำให้มีความต้องการใช้ Land Bridge ซึ่งจะเป็นเส้นทางการขนส่งน้ำมันโดยไม่ต้องผ่านช่องแคบมะละกา

โรงกลั่นน้ำมันที่จะพัฒนาในภาคใต้จะเรียกว่า โรงกลั่นนํ้ามัน SSB (Southern Seaboard Refinery) ตามรายงานฉบับสมบูรณ์ ธันวาคม พ.ศ. 2551โครงการศึกษาความเหมาะสมการจัดตั้งนิคมอุตสาหกรรมเพื่อรองรับการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคใต้ ของการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย (กนอ.) ได้พิจารณาพื้นที่ทางเลือกและศักยภาพของพื้นที่ท่าเรืออุตสาหกรรมที่ครอบคลุมทั้งด้านการยอมรับของท้องถิ่น ด้านสังคม สิ่งแวดล้อม และด้านวิศวกรรมและต้นทุนการพัฒนา ซึ่งมี 2 พื้นที่ทางเลือก ได้แก่ ทางเลือกที่ 1 บริเวณบ้านคอเขา ตำบลทุ่งปรัง อำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช ขนาดพื้นที่โครงการ 11,500 ไร่ ทางเลือกที่ 2 บริเวณบ้านคลองดินถึงบ้านปากน้ำปากดวด ตำบลกลาย อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช ขนาดพื้นที่โครงการ 12,600 ไร่ โดยมีพื้นที่น่าสนใจคือ ทุ่งนเรนทร์ ตำบลบ่อทอง อำเภอหนองจิก จังหวัดปัตตานี

สำหรับการลงทุนโรงกลั่นน้ำมัน SSB ซึ่งจะเริ่มดำเนินการผลิตในปีพ.ศ. 2561 ที่กำลังการผลิต 950 kBD ต้องการเงินลงทุนประมาณ 518,500 ล้านบาท จะสร้างรายได้ให้แก่ประเทศไทยปีละประมาณ 873,000 ล้านบาท คิดเป็นกำไรพื้นฐานปีละประมาณ 94,000 ล้านบาท ซึ่งต้องนำเข้าน้ำมันดิบประมาณปีละ 779,000 ล้านบาท และมีผลตอบแทนการลงทุนเบื้องต้น (Return on investment, ROI) เฉลี่ยที่ 16-20% หรือเท่ากับ Gross refining margins (GRMs) ที่ 9.50-11.50 เหรียญสหรัฐต่อบาร์เรล (ราคาน้ำมันDubai ที่ 75 เหรียญสหรัฐต่อบาร์เรล)

หน้าแรกจดหมายของวัลลภ
 

ตัวผมเกิดและเติบโตขึ้นมาจากครอบครัวชาวนาครอบครัวหนึ่ง ซึ่งอยู่ทางภาคเหนือ ในครอบครัวของผมเรามีกันทั้งหมด 5 คน คือ พ่อ แม่ และลูกๆ ทั้ง 3 ตัวผมเป็นลูกคนสุดท้ายของครอบครัวนี้ ชีวิตของทุกๆ คนในครอบตัวต้องต่อสู้และดิ้นรนหนีความยากจนของครับครัว ตัวผมเองก็ได้รับรู้ถึงความลำบากของทุกคนในครอบครัวมาโดยตลอด พวกเราทั้ง 5คนจึงได้แต่หวังว่าซักวันหนึ่งเราต้องมีนายกรัฐมนตรี หรือพรรคการเมืองพรรคหนึ่งที่หันมาสนใจและห่วงใยชาวนาและคนจนอย่างจริงๆ บ้าง จนผมได้ศึกษาจนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัด เพื่อลดภาระของครอบครัว ผมจึงตัดสินใจเข้าสมัครเป็นทหารด้วยวัยเพียง 18 ปีเพื่อที่จะปกป้องประเทศและประชาชนจากอริราชศัตรู เพราะผมเชื่อว่าทหารไทยคือหทารของประชาชน และในช่วงที่ผมปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่ชายแดนไทย-พม่า ในพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่อยู่นั้น ประเทศไทยได้มีการหาเสียงเพื่อเลือกตั้ง โดยผมได้ให้ความสนใจพรรคการเมืองพรรคหนึ่ง ชื่อพรรค “ไทยรักไทย” พรรคนี้ได้เสนอนโยบายพรรคหลายอย่าง ทั้งกองทุนหมู่บ้านละ 1 ล้านบาท, บัตรประกันสุขภาพ (บัตร30บาท), ปลดหนี้ IMF, สินค้า OTOP กับโครงการ 4 ปีซ่อม 4 ปีสร้าง และอื่นๆ อีกหลายโครงการ ซึ่งแต่ละโครงการพรรคนี้ไม่น่าจะทำได้ เพราะที่ผ่านมา ผมเคยเห็นและเคยได้ยินแต่รัฐบาลที่มีแต่ลมปาก พูดได้แต่ทำไม่ได้ แต่ผมก็ได้สนับสนุนพรรคไทยรักไทย

หลังการเลือกตั้งผ่านไป พรรคไทยรักไทยก็ชนะการเลือกตั้ง โดยมี พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร เป็นผู้นำรัฐบาลและเป็นนายกรัฐมนตรี และพรรคไทยรักไทยได้พิสูจน์ให้ผมได้เห็นว่า เขาสามรถทำได้จริงตามนโยบายที่เขาเคยให้ไว้กับประชาชน นโยบายของเขาจับต้องได้และสัมผัสได้จริงๆ  เขาได้พัฒนา ชาวไร่ ชาวนาและคนยากจนให้มีอาชีพ และโอกาสเท่าเทียมกับคนอื่นๆ ในสังคม ส่วนครอบครัว พี่ชายคนโตได้มีกิจการเป็นของตนเอง ส่วนพี่ชายคนกลางของผมได้เรียนจบวิศวกรรมตามที่เขาหวังไว้ ซึ่งทำให้ผมเชื่อมันและศรัทธาในพรรคไทยรักไทยมากขึ้น ผมจึงมั่นใจว่าพรรคไทยรักไทยสามารถนำพาประเทศไทยให้หลุดพ้นจากคำว่า ประเทศกำลังพัฒนา และพาไปให้เท่าเทียมประเทศอื่นซักที ผมจึงสนับสนุนพรรคไทยรักไทยเรื่อยมา

และเมื่อผมปลดประจำการมา ผมก็ได้กลับมาทำงานที่บ้าน มาหาเงินและใช้ความสุขกับครอบครัว พรรคไทยรักไทยทำให้ครอบครัวผมที่เคยยากจนกลับมามีทุกอย่างเหมือนครอบครัวอื่น ทำให้ผมเชื่อว่า “นี่แหละคือการเลือกตั้งของประชาชนที่เป็นประชาธิปไตยจริงๆ ประชาขนได้เลือกนายกรัฐมนตรีและพรรคการเมืองที่สนใจและดูแลจริงๆ” ผมจึงภาวนาให้พรรคไทยรักไทยเป็นรัฐบาลนานๆ และแล้วสิ่งที่ผมกลัวมากที่สุดก็เกิดขึ้น 19 กันยายน 2549 คณะ คมช.ได้ทำการรัฐประหารขึ้นอีกครั้งในเมืองไทย หลังจากการรัฐประหารในเมืองไทยได้ห่างหายไปถึง 14 ปี (พ.ศ.2535-2549) ซึ่งเป็นการกระทำของทหารที่อ้างว่า “ทหารคือข้าของประชาชน” แต่สิ่งที่เขาทำ เขาได้ทำลายรัฐบาลที่ประชาชนรักที่สุด เขาได้ทำลายประเทศ ฉีกรัฐธรรมนูญ ทำลายประชาธิปไตย ผมซึ่งเคยเป็นทหารจึงไม่พอใจกับการรัฐประหารครั้งนั้น ผมจึงเริ่มติดตามการชุมนุมของกลุ่มพันธมิตร ในปี 2551 เพื่อหาข้อมูลทุกอย่างจนทำให้ผมได้รู้ความจริง ว่ากลุ่มพันธมิตรหลอกประชาชน เพียงแค่หวังประโยชน์ของตนเอง โดยไม่คำนึงถึงประชาชนที่พวกเขาจ้างมาว่าจะได้รับความเดือดร้อนขนาดไหนกับการชุมนุมในครั้งนี้ ผมจึงมั่นใจในพรรคไทยรักไทยมากขึ้น (ช่วงนั้นคือพรรคพลังประชาชน) ผมจึงตัดสินใจเดินหน้าเข้าสู่การต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยอย่างเต็มตัวในต้นปี 2552 ผมจึงได้ขยายกลุ่มและใช้ความรู้ของผมที่ผมรวบรวมมาสร้างกลุ่มขึ้น โดยการเปิดโทรทัศน์ช่องเสื้อแดงและเข้าร่วมชุมนุมตามจังหวัดต่างๆ และได้สมัครเป็นการ์ดของจังหวัด ติดตามการปราศรัยของคุณณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ, คุณจตุพร พรหมพันธ์, พลตรีขัตติยะ สวัสดิผล, อาจารย์สุรชัย ด่านวัฒนานุสรณ์ และคุณกัญญาภัคร มณีจักร มาโดยตลอดจน

ถึงช่วงที่เกิดเหตุการณ์เมษาเลือดในช่วงเดือนเมษายน 2552 ผมได้ติตามข่าวสารและเก็บภาพเพื่อมาวิเคราะห์เรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับอาวุธของทหารที่ใช้ยิ่งประชาชน ผมจึงทราบว่า “ทหารยิงประชาชน” จริงๆ โดยการใช้กระสุนจริง ยิงประชาชนไม่ได้ใช้กระสุนปลอมเหมือนที่รัฐบาลประชาธิปัตย์หรือทหารอ้างต่อสื่อ ผมและกลุ่มจึงไม่พอใจ จึงได้เริ่มเคลื่อนไหวมากขึ้น โดยการเข้าร่วมชุมนุมในทุกๆ ที่เพื่อคอยดูแลความปลอดภัยของพี่น้องคนเสื้อแดง และในวันที่ 11 มีนาคม 2553 พี่น้องคนเสื้อแดงทั้งประเทศได้พิสูจน์ให้ผมเห็นถึงความรัก ความสามัคคี และพร้อมที่จะต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยอีกครั้ง ทุกคนมาจากทุกพื้นที่ในประเทศไทยเพื่ออกมาต่อสู้กับรัฐบาลโจรและอำนาจเถื่อน ที่มาปล้นรัฐธรรมนูญและประชาธิปไตยของเราไป คนพวกนี้ต้องการเพียงอำนาจ เงิน และการเอื้อประโยชน์ให้พวกเดียวกัน ตัวผมไม่เคยเสียใจกับสิ่งที่ผมทิ้งมา ทั้งงาน บ้าน และครอบครัวที่แสนอบอุ่น เมื่อผมได้เห็นพี่น้องคนเสื้อแดงออกมาสู้กันมากมายเช่นนี้ ถึงแม้การต่อสู้ของพวกเราและ นปช.จะจบลงแบบไม่สวย แต่เราก็ไม่แพ้และจะไม่มีวันแพ้ ถึงแม้ว่าพวกเราจะมีประชาธิปไตยและรัฐธรรมนูญจอมปลอมมาถึง 80 ปี (พ.ศ.2475-2555) แต่ผมก็เชื่อว่าทุกคนยังพร้อมจะสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งประชาธิปไตยแบบเต็มใบและเพื่อประเทศที่เป็นของประชาชนอีกครั้ง

หลังจากการสลายการชุมนุมในวันที่ 19 พฤษภาคม 2553 ผมต้องหาเงินมาเพื่อทดแทนในส่วนที่ครอบครัวสูญเสียไป ผมจึงเปิดร้านขายเสื้อผ้าในกรุงเทพฯ เพื่อเก็บเงินไว้ต้อนรับการเกิดมาของลูกสาวคนที่  ผมต้องหาเงินมาเพื่อทดแทนในส่วนที่ครอบครัวสูญเสียไป ผมจึงเปิดร้านขายเสื้อผ้าในกรุงเทพฯ เพื่อเก็บเงินไว้ต้อนรับการเกิดมาของลูกสาวคนที่ 3 ในวันที่ 22 สิงหาคม 2553 โดยผมตั้งใจว่าจะเก็บเงินไว้ให้พวกเขาจำนวนหนึ่ง เพื่อที่ผมจะได้เข้าร่วมการต่อสู้อีกครั้ง แต่แล้วผมก็ต้องหมดอิสรภาพลงในวันที่ทุกคนกำลังมีความสุขกับประเพณีลอยกระทงในวันที่ 21 พฤศจิกายน 2553 ผมถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจจับกุมในขณะเติมน้ำมันเพื่อกลับบ้านในเขตท้องที่สายไหม กรุงเทพมหานคร ในข้อหาก่อการร้ายที่ DSI ตั้งให้และข้อหาเป็นภัยต่อความมั่นคงของชาติ ผมถูกส่งตัวไปดำเนินคดีที่จังหวัดเชียงใหม่ตั้งแต่นั้นมา ผมอยากรู้ว่าทำไมหรือ คนที่เขาออกมาชุมนุมเรียกร้องเพื่อให้ได้มาซึ่งประชาธิปไตยเพื่อทวงอำนาจคืนสู่ประชาชน ทำไมต้องเอาอาวุธออกมาไล่ยิง ไล่ฆ่าพวกเขาด้วย นี่หรือทหารของประชาชน ทำไมต้องยัดข้อหาให้พวกเขาทั้งๆ ที่ไม่มีความผิด และจะกลั่นแกล้งผมไปถึงไหน

ปัจจุบันผมต้องย้ายเรือนจำมาทั้งหมด 8 เรือนจำแล้ว และกำลังจะย้ายไปเรือนจำที่ 9 ผมไม่ได้เจอครอบครัวมานานมากแล้ว จะมีก็แต่พี่น้องคนเสื้อแดงเท่านั้นที่คอยเยี่ยม คอยห่วง ภรรยาของผมที่ผมทั้งรักและห่วงก็มาจากผมไปเพียงแค่คำว่า “ไม่อยากเป็นเมียผู้ก่อการร้าย” คนเสื้อแดงและพวกผมผิดหรือเพียงแค่ต้องการประชาธิปไตย กลับต้องกลายเป็นกบฏ เป็นผู้ก่อการร้ายกันทุกคน ปัจจุบันลูกสาวคนโตผม 10 ขวบแล้ว คนกลาง 7 ขวบ คนสุดท้อง 2 ขวบแล้ว ผมเชื่อว่าทุกๆ คนคิดถึงผม ซึ่งก็ไม่ต่างจากที่ผมคิดถึงเขา เมื่อไหร่ที่ลูกคนเล็กพูดได้ เขาคงจะถามคุณย่าของเขาว่า “พ่อหนูไปหน พ่อหนูคือผู้ก่อการร้ายจริงหรือ” แต่อย่างน้อย สวรรค์ก็มีตา เราได้พรรคเพื่อไทยของเรากลับมาอีกครั้ง เขาต้องกลับมาเพื่อสานต่อทุกคำสัญญาที่เขาให้กับประชาชนไว้ และเมื่อนั้นผมเชื่อว่า “ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสกว่าเสมอ”

มีคนถามผมว่า ผมท้อไหม ถอดใจไหม ผมตอบได้เลยว่า “ไม่” ผมพร้อมที่จะสู้เคียงบ่าเคียงไหล่ไปพร้อมทุกคนเสมอ ถึงอนาคตข้างหน้า ผมจะต้องสูญเสียอะไรไปมากกว่านี้ก็ตาม ผมไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง และก็เชื่อว่าทุกๆ คนก็ไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเหมือนกัน แต่พวกเราทุกคนทำเพื่อลูกหลานของเรา เพื่อประเทศของเรา เพื่อทุกคนที่เรารัก ต่อให้การต่อสู้ครั้งหน้าผมต้องบาดเจ็บล้มตาย ผมก็ยอม ผมไม่อยากให้การหลอกลวงจอมปลอมทั้งหมดต้องตกไปเป็นภาระของรุ่นลูกรุ่นหลานของพวกเรา ผมขอให้สัญญา “ตราบใดถ้าคนเสื้อแดงทุกคนยังพร้อมที่จะต่อสู้ร่วมกันเช่นนี้ เราจะไม่มีคำว่าแพ้อย่างแน่นอน”

(ข้อความถึงลูก) นานแล้วนะที่เราจากกันมา พ่อไม่ได้ทิ้งทุกๆ คนไปไหน พ่อไม่ได้อยากเป็นวีรบุรุษ พ่อไม่ได้ต้องการการยกย่อง พ่อไม่ได้ต้องการเหรียญกล้าหาญใดๆ แค่ซักวันหนึ่ง เมื่อพวกหนูโตขึ้น หนูจะเข้าใจว่าสิ่งที่พ่อทำมันยิ่งใหญ่แค่ไหน หนูจะรู้ว่าเพราะอะไรพวกพ่อต้องออกมาต่อสู้เพื่อปกป้องประเทศนี้ พวกหนูทั้ง 3 คน อย่าได้น้อยใจหรือเสียใจที่ไม่ได้เติบโตมาใสอ้อมกอดพ่อ พ่อเชื่อว่าการจากกันครั้งนี้ใช่จากกันชั่วนิรันดร์ แต่เป็นเพียงแค่การจากเพียงชั่วครู่เท่านั้น พ่ออยากให้หนูรู้ว่าครั้งหนึ่งพ่อก็เคยรู้สึกเหมือนหนู พ่อทนกับการดูถูกเหยียดหยามมามาก เพื่อการนี้พ่อึงต้องดิ้นรนเพื่อหลีกหนีความจน พ่อต้องการคนที่เขาพัฒนาคนจน ทำเพื่อประชาชนได้จริงๆ ของเพียงลูกๆ ของพ่อเป็นคนดี ตั้งใจเรียน เติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ช่วยกันพัฒนาบ้านเมือง หนูอย่าได้ดูถูกคนที่เขาด้อยกว่า ให้หนูมองทุกๆ คนว่าเท่าเทียมกับเรา หนูจะได้ไม่รู้สึกเด่นหรือด้อยกว่าคนอื่นเขา พ่อเชื่อว่าอีกไม่นาน พ่อคงได้กลับไปอยู่กับลูกๆ ขอให้หนูหลับฝันดี แล้วซักวันพ่อจะกลับคุ้มครองลูกๆ เอง

สุดท้ายนี้ ผมอยากขอบคุณพี่น้องเสื้อแดงทุกคนที่คอยติดตามถามไถ่ ทุกข์- สุข อย่างไร คอยให้กำลังใจในช่วงที่ต้องขึ้นศาลฯ ทั้งๆ ที่รู้ว่าการเดินทางในแต่ละครั้งนั้นก็ลำบากแสนลำบาก แต่ทุกคนก็ไป ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณพี่ๆ คดี 112 ทั้งพี่สมยศ, พี่สุรภักดิ์, อาจารย์สุรชัยที่คอยให้คำปรึกษาและดีกับผมเสมอมา ทำให้ผมอดทนมาได้ถึงวันนี้ ผมจะอดทนต่อไป เพื่อจะได้ไปต่อสู้ร่วมกับทุกๆ คนอีกครั้ง

ผมศรัทธาในการต่อสู้ของทุกๆ คน

วัลลภ พิธีพรม

16 มีนาคม 2555