นายชาลี ลอยสูง ประธานคณะกรรมการสมานฉันท์แรงงานไทย (คสรท.) กล่าวถึงจุดยืนสนับสนุนนโยบายค่าจ้างขั้นต่ำ 300 บาททั่วประเทศ ว่าหากนโยบายดังกล่าวจะเป็นขั้นตอนสำคัญที่ทำให้เกิดระบบค่าแรงที่เป็นธรรม ลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม ทำให้ผู้ใช้แรงงานมีคุณภาพชีวิตที่ดี ดำรงชีพอย่างมีศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ การเรียกร้องค่าแรงที่เป็นธรรมสอดคล้องกับนโยบายส่งเสริมโอกาสมีงานทำที่มี คุณค่า (Decent Work) ขององค์กรแรงงานระหว่างประเทศ ที่ดำเนินการให้มีการส่งเสริมในทุกรัฐบาล องค์กรนายจ้าง และองค์กรลูกจ้าง ที่เป็นสมาชิกในการเสริมสร้างคุณค่าในแต่ละประเทศ
   
ทั้งนี้ คสรท. มีจุดยืนต่อนโยบายค่าแรง 300 บาท ดังนี้ 1.ขอสนับสนุนและเรียกร้องให้รัฐบาลภายใต้การนำของพรรคเพื่อไทยดำเนินนโยบาย ค่าจ้างขั้นต่ำ 300 บาทเท่ากันทั่วประเทศ ตามที่ได้ให้สัญญาประชาคมไว้กับผู้ใช้แรงงานกว่า 38 ล้านคน 2. ขอสนับสนุนและเรียกร้องให้รัฐบาลปรับค่าจ้างขั้นต่ำ 300 บาท เท่ากันทั่วประเทศ โดยคำนึงถึงความเท่าเทียมในมาตรฐานค่าจ้างขั้นต่ำ ตามหลักการตามอนุสัญญาองค์การแรงงานระหว่างประเทศ  และ 3.ขอคัดค้านมาตรการคงอัตราค่าจ้างขั้นต่ำในปี 2557 และ 2558 เนื่องจากสภาวการณ์ค่าครองชีพเพิ่มสูงขึ้นต่อเนื่อง ราคาสินค้าอุปโภคบริโภค สาธารณูปโภคและพลังงาน ซึ่งเป็นกลุ่มสินค้าที่เป็นค่าใช้จ่ายพื้นฐานของแรงงาน
   
อย่างไรก็ตาม จากนโยบายดังกล่าว ผู้ใช้แรงงานเป็นจำนวนมากยังไม่มั่นใจว่าจะเกิดขึ้นได้จริง และอาจมีการละเมิดสิทธิแรงงาน ไม่จ่ายค่าจ้างตามกฎหมาย คสรท.จึงได้ประสานความร่วมมือองค์กรแรงงานเพื่อให้เปิด “ศูนย์รับเรื่องร้องเรียนกรณีค่าจ้างไม่เป็นธรรม” เพื่อรับแจ้งการละเมิดสิทธิแรงงาน โดยจัดตั้งศูนย์ 9 ศูนย์ ได้แก่ 1) คณะกรรมการสมานฉันท์แรงงานไทย ที่มูลนิธิพิพิธภัณฑ์แรงงานไทย 503/20 ถนนนิคมรถไฟ มักกะสัน เขตราชเทวี กรุงเทพฯ 10400 โทรศัพท์/โทรสาร 02 2513170 2) ศูนย์แรงงาน กลุ่มพัฒนาแรงงานสัมพันธ์ย่านนิคมอุตสาหกรรมเวลโกร อ.บางปะกง จ.ฉะเชิงเทราโทรศัพท์ 038 842921 ผู้ประสานงาน นายราเล่ อยู่เป็นสุข 084 5408778

3) กลุ่มผู้ใช้แรงงานสระบุรีและใกล้เคียง เลขที่ 32 หมู่ 1 ถ.สุดบรรทัด ต. ตาลเดี่ยว อ.แก่งคอย จ.สระบุรี โทรศัพท์ 036 245441 ผู้ประสานงาน นายบุญสม ทาวิจิตร 0817590827 ,4) กลุ่มสหภาพแรงงานภาคตะวันออก เลขที่ 120/46 หมู่ 3 ต.บ่อวิน อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี 20110 โทรศัพท์ 038 337523 ผู้ประสานงาน นายสมพร ขวัญเนตร 0837695687 ,5) สมาพันธ์แรงงานเครื่องใช้ไฟฟ้าอิเล็กทรอนิกส์ ยานยนต์ และโลหะแห่งประเทศไทย - TEAM เลขที่ 1/446 หมู่ที่ 14 ซอยบางแสน 2 ตำบลท้ายบ้าน อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ โทรศัพท์ 02 7078072 ผู้ประสานงาน นายยงยุทธ เม่นตะเภา 0818282538 ,6) กลุ่มสหภาพแรงงานย่านอ้อมน้อย-อ้อมใหญ่ เลขที่ 50/32 หมู่ 6 ต.ท่าข้าม อ.สามพราน จ.นครปฐม 73110 โทรศัพท์ 02 8125277 ผู้ประสานงาน นางสาววิไลวรรณ แซ่เตีย 0811787489
   
7) สหพันธ์แรงงานธุรกิจโรงแรมและบริการภูเก็ต เลขที่ 12/133 หมู่ 3 ต.วิชิต อ.เมือง จ.ภูเก็ต 83000 ผู้ประสานงาน นายวิจิตร ดาสันทัด 0815351764 , 8) สมาพันธ์แรงงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ เลขที่ 44 ซอยวิภาวดีรังสิต 11 นิคมรถไฟ กม.11 เขตจตุจักร กทม. 10900 โทรศัพท์ 02 5378973 ผู้ประสานงาน นายสาวิทย์ แก้วหวาน 0863361110 และ 9) สหพันธ์แรงงานธนาคารสหภาพแรงงานธนาคารกรุงเทพฯ โทรศัพท์ 02 2252166 ผู้ประสานงาน นายศักดิ์สิทธิ์ อุดมศิลป์ (เลขาธิการ) 0896977826

(สำนักข่าวไทย, 1-4-2555)

เมื่อวันที่ 31 มีนาคม ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เครือข่ายพนักงานมหาวิทยาลัยในสถาบันอุดมศึกษา จัดเสวนาเรื่อง "เหลียวหลัง แลหน้า 13 ปี พนักงานในสถาบันอุดมศึกษาไทย" โดยมีนายภาวิช ทองโรจน์ อดีตเลขาธิการคณะกรรมการการอุดมศึกษา (กกอ.) นายขจร จิตสุขุมมงคล ผู้อำนวยการสำนักส่งเสริมและพัฒนาสมรรถนะและบุคลากร สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา (สกอ.) และ น.ท. สุมิตร สุวรรณ อาจารย์ประจำคณะ ศึกษาศาสตร์และพัฒนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ (มก.) วิทยาเขตกำแพงแสน ในฐานะผู้แทนเครือข่ายพนักงานมหาวิทยาลัย ร่วมเสวนา โดยมีพนักงานมหาวิทยาลัยกว่า 300 คน จาก 40 มหาวิทยาลัยทั่วประเทศเข้าร่วม

น.ท.สุมิตรกล่าวว่า เครือข่ายพนักงานในสถาบันอุดมศึกษา เกิดจากการรวมตัวของพนักงานมหาวิทยาลัยกว่า 40 แห่งทั่วประเทศที่ได้รับความไม่เป็นธรรมจากสิทธิประโยชน์ที่ได้รับผ่านทาง เฟซบุ๊ก และได้เริ่มเคลื่อนไหวเรียกร้องให้มีการปรับปรุงแก้ไขกฎระเบียบต่างๆ ให้พนักงานได้รับสิทธิประโยชน์และการดูแล ที่ดีขึ้น โดยปัจจุบันมีพนักงานมหาวิทยาลัยประมาณ 40,000-50,000 คน อยู่ในมหาวิทยาลัยต่างๆ ทั่วประเทศ และแต่ละมหาวิทยาลัยจะมีพนักงานประมาณ 60% ของจำนวนบุคลากรทั้งหมด โดยเฉพาะกลุ่มมหาวิทยาลัยราชภัฏ (มรภ.) และมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล (มทร.) แต่สถานะดังกล่าวถูกผูกมัดด้วยสัญญาจ้าง ทำให้อาจารย์เกิดความกังวลว่า อาจจะถูกประเมินไม่ต่อสัญญาจ้างด้วยระบบที่ไม่เป็นธรรม

"ปัญหาดังกล่าวทำให้บุคลากรขาดกำลังใจ รวมถึงไม่ได้รับค่าตอบแทนและสวัสดิการตามหลักที่ทบวงมหาวิทยาลัยได้ให้ไว้ ที่สำคัญคือ การไม่ได้รับค่าจ้างตามมติคณะรัฐมนตรี (ครม.) เมื่อวันที่ 31 สิงหาคม 2542 ที่กำหนดให้พนักงานมหาวิทยาลัยได้ 1.7 และ 1.5 เท่าของอัตราเงินเดือนข้าราชการแรกบรรจุที่เป็นอัตราปัจจุบัน และนโยบายที่รัฐบาลขึ้นเงินเดือน 5% ให้ข้าราชการ กลับไม่ครอบคลุมถึงข้าราชการและพนักงานมหาวิทยาลัยที่ทำงานมานานและอัตรา เงินเดือนเกินอัตราบรรจุแรกเข้า ขณะที่บางมหาวิทยาลัยยังไม่ได้ปรับเงินเดือนให้พนักงานมหาวิทยาลัย" น.ท.สุมิตรกล่าว

น.ท.สุมิตรกล่าวต่อว่า เมื่อเร็วๆ นี้เครือข่ายได้ยื่นหนังสือถึงนายสุชาติ ธาดาธำรงเวช รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ เพื่อขอให้แก้ไขปัญหาดังกล่าว รวมถึงเรียกร้องให้ผู้ที่เกี่ยว ข้องตั้งแต่ระดับรัฐบาล กระทรวงศึกษาธิการ (ศธ.) สกอ. ผู้บริหารมหาวิทยาลัย เข้ามาดูแลพนักงานมหาวิทยาลัย โดยกำหนดกลไกการประเมินที่เป็นธรรม เพื่อสร้างความมั่นคงในประสิทธิภาพการทำงาน ยกเลิกระบบประกันสังคม โดยจัดทำสวัสดิการเอง กำหนดสิทธิประโยชน์ต่างๆ ต้องไม่น้อยกว่าระบบราชการเดิม และเสนอให้แก้กฎหมาย คือ พ.ร.บ.ระเบียบ ข้าราชการพลเรือนในสถาบันอุดมศึกษา (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2551 มาเป็น พ.ร.บ.ระเบียบข้าราชการพลเรือนและพนักงานในสถาบันอุดมศึกษา พ.ศ.... เพื่อให้พนักงานมหาวิทยาลัยได้รับสิทธิประโยชน์เทียบเท่าข้าราชการ

"หากเราปล่อยให้สภาพพนักงานมหาวิทยาลัยเป็นเช่นนี้ จะส่งผลกระทบอย่างมากกับคุณภาพนักศึกษา และคุณภาพการศึกษาในระยะยาว เพราะเมื่ออาจารย์ยังไม่มีคุณภาพชีวิตที่ดี ก็ไม่มีกำลังใจที่จะสอน และบางคนต้องไปทำอาชีพเสริม เช่น ขายประกัน ขายของนอกเวลางาน แทนที่จะใช้เวลาพัฒนางานสอน หรือบางคนลาออกไปสอบเป็นครูประถม เพราะมีสถานะเป็นข้าราชการและได้รับสวัสดิการดีกว่า" น.ท.สุมิตรกล่าว

ด้านนายภาวิชกล่าวว่า ปัญหาที่เกิดขึ้นกับพนักงานมหาวิทยาลัยขึ้นอยู่กับผู้บริหารและสภา มหาวิทยาลัยว่าจะแก้ไขอย่างไร ทั้งนี้ กลุ่มพนักงานมหาวิทยาลัยต้องพยายามสะท้อนปัญหาเพื่อให้ผู้บริหารเข้าใจ แต่ถ้าผู้บริหารยังไม่เข้าใจ แนวทางการแก้กฎหมาย พ.ร.บ.ระเบียบข้าราชการพลเรือนในสถาบันอุดมศึกษาก็เป็นแนวทางที่น่าจะสามารถ ดำเนินการได้

ขณะที่นายขจรกล่าวว่า ยอมรับว่า สกอ.ไม่ได้เข้าไปดูแลเรื่องสิทธิประโยชน์ให้พนักงานมหาวิทยาลัย เพราะที่ผ่านมาได้กระจายอำนาจให้มหาวิทยาลัยต่างๆ บริหารจัดการตัวเองได้ เท่าที่ดูมีหลายแห่งสามารถนำงบประมาณที่ได้รับไปดูแลพนักงานได้อย่างดี ขณะที่อีกหลายแห่งไม่สามารถทำได้ ทุกวันนี้มหาวิทยาลัยต่างๆ มีการดูดคนเก่ง คนดี เข้าไปเป็นอาจารย์ หากมหาวิทยาลัยใดไม่สามารถดูแลสิทธิประโยชน์ให้กับพนักงานได้ ก็จะไม่มีคนเก่งคนดีมาทำงาน

(มติชน, 1-4-2555)

นางสาวส่งศรี บุญบา รองปลัดกระทรวงแรงงาน ในฐานะโฆษกกระทรวงแรงงาน เปิดเผยว่า นายเผดิมชัย สะสมทรัพย์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน ได้มอบนโยบายให้สำนักงานประกันสังคมเร่งดูแลและให้ความช่วยเหลือผู้ได้รับผล กระทบจากเหตุคาร์บอมบ์ที่บริเวณโรงแรม ลี การ์เดนส์ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา เมื่อเวลา 13.00 น.วันที่ 31 มีนาคม ที่ผ่านมา โดยสำนักงานประกันสังคม ได้รายงานยอดผู้บาดเจ็บและเสียชีวิต ซึ่งเป็นผู้ประกันตนในมาตรา 33 มีผู้บาดเจ็บ จำนวน 27 คน และผู้ประกันตนมาตรา 39 เสียชีวิต จำนวน 1 คน ส่วนการให้ความช่วยเหลือนั้น ได้จัดเจ้าหน้าที่ออกชี้แจงและแจ้งสิทธิ ณ จุดเกิดเหตุร่วมกับจังหวัดสงขลา พร้อมทั้งได้ประสานญาติผู้ประกันตนที่เสียชีวิต เพื่อมอบค่าทำศพ เป็นเงินจำนวน 40,000 บาท ในวันนี้ (2 เม.ย.55) โดยมี นายสุรพล พนัสอำพล รองผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา และ นางสุพัชรี มีครุฑ ผู้ตรวจราชการสำนักงานประกันสังคมเป็นผู้แทนกระทรวงแรงงาน นอกจากนี้ในวันนี้ยังมีกำหนดเยี่ยมผู้ประกันตนที่พักรักษาตัวในโรงพยาบาล ต่างๆ ด้วย

รองปลัดกระทรวงแรงงาน กล่าวอีกว่า สำหรับเหตุการณ์ระเบิดบริเวณถนนร่วมมิตร ตำบลสะเตง อำเภอเมือง จังหวัดยะลา ในวันเดียวกัน เวลาประมาณ 12.00 น. เป็นเหตุให้มีลูกจ้าง และผู้ประกันตนเสียชีวิต 6 คน และบาดเจ็บ 17 คน ขณะนี้สำนักงานประกันสังคมจังหวัดยะลาได้เร่งเข้าช่วยเหลือ เพื่อประสานโรงพยาบาลจังหวัดยะลาเพื่อดูแลรักษาอย่างเต็มที่แล้ว

(สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์, 2-4-2555)

นายอาทิตย์ อิสโม อธิบดีกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน กล่าวว่า การปรับค่าจ้างขั้นต่ำในครั้งนี้สถานประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อม (เอสเอ็มอี) เป็นกลุ่มที่ต้องเฝ้าระวังและน่าเป็นห่วง แต่เชื่อว่ารัฐบาลจะมีมาตรการดูแลเพื่อไม่ให้สถานการณ์รุนแรง ขณะเดียวกัน นายเผดิมชัย สะสมทรัพย์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน ได้เปิดโอกาสให้กลุ่มเอสเอ็มอีสะท้อนปัญหาและสิ่งที่ต้องการให้ช่วยเหลือ โดยในเบื้องต้นอาจจะมีมาตรการหาแหล่งเงินกู้ดอกเบี้ยต่ำมาช่วยในระยะแรก เพื่อปรับปรุงสถานประกอบการ เพราะจากการรับฟังปัญหาส่วนใหญ่กลุ่มเอสเอ็มอีต้องการให้รัฐบาลช่วยเหลือ สิ่งที่เพิ่มขึ้นจากการปรับค่าจ้างขั้นต่ำ 300 บาท ซึ่งขณะนี้ก็ได้ส่งพนักงานตรวจแรงงานลงพื้นที่ทำความเข้าใจกับผู้ประกอบการ อย่างต่อเนื่อง เพราะช่วงนี้นายจ้างอาจตัดสินใจปลดคนงานที่ทำงานต่ำกว่ามาตรฐานที่ต้องการ และหันไปพัฒนาคนงานที่เหลือโดยไม่รับคนงานเพิ่ม เพื่อลดภาระค่าใช้จ่าย ดังนั้นช่วงนี้ผู้ใช้แรงงานต้องเร่งพัฒนาตนเอง ทำงานได้ปริมาณที่มากขึ้นและมีคุณภาพ เพื่อจะได้ไม่เข้าข่ายถูกเลิกจ้าง

(สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์, 2-4-2555)

ผลการสำรวจภาวะการทำงานของประชากรประจำเดือนมกราคม 2555 พบว่ามีจำนวนผู้มีอายุตั้งแต่ 15 ปีขึ้นไป 54.28 ล้านคน โดยเป็นผู้ที่อยู่ในกำลังแรงงานหรือผู้ที่พร้อมที่จะทำงาน 38.62 ล้านคน ซึ่งประกอบด้วย ผู้มีงานทำ 37.92 ล้านคน ผู้ว่างงาน 3.15 แสนคน และผู้ที่รอฤดูกาล 3.78 แสนคน ส่วนผู้ที่อยู่นอกกำลังแรงงานหรือผู้ที่ไม่พร้อมทำงาน 15.66 ล้านคน ได้แก่ แม่บ้าน นักเรียน คนชรา เป็นต้น
 
จำนวนผู้มีงาน 37.92 ล้านคน ประกอบด้วยผู้ทำงานในภาคเกษตรกรรม 13.39 ล้านคน และนอกภาคเกษตรกรรม 24.53 ล้านคน
 
สำหรับจำนวนของผู้ที่ว่างงานในเดือนมกราคม 2555 มีจำนวนทั้งสิ้น 3.15 แสนคน หรือคิดเป็นอัตราการว่างงานร้อยละ 0.8 และเมื่อเปรียบเทียบกับช่วงเวลาเดียวกันกับปี 2554 มีจำนวนผู้ว่างงานลดลง 5.9 หมื่นคน(จาก 3.74 แสนคน เป็น 3.15 แสนคน) แต่เมื่อเปรียบเทียบกับช่วงเดือนธันวาคม 2554 ที่ผ่านมา มีจำนวนผู้ว่างงานเพิ่มขึ้น 1.43 แสนคน (จาก 1.72 แสนคน เป็น 3.15 แสนคน)
 
ส่วนการว่างงานตามกลุ่มอายุ พบว่า กลุ่มวัยเยาวชนหรือผู้มีอายุระหว่าง 15-24 ปี มีอัตราการว่างงานร้อยละ 2.9 ซึ่งปกติในกลุ่มนี้อัตราการว่างงานจะสูง ส่วนกลุ่มวัยผู้ใหญ่ (อายุ 25 ปีขึ้นไป) มีอัตราการว่างงานร้อยละ 0.5 เมื่อเปรียบเทียบกับในช่วงเวลาเดียวกันกับปี 2554 กลุ่มวัยเยาวชนมีอัตราการว่างงานลดลงจากร้อยละ 3.8 เป็นร้อยละ 2.9 เมื่อเปรียบเทียบกันเดือนธันวาคม 2554 ที่ผ่านมากลุ่มวัยเยาวชนมีอัตราการว่างงานเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 1.5 เป็นร้อยละ 2.9
 
สำหรับระดับการศึกษาที่สำเร็จของผู้ว่างงานในเดือนมกราคม 2555 พบว่า ผู้ว่างงานที่มีการศึกษาในระดับอุดมศึกษามีจำนวนมากที่สุด 9.8 หมื่นคน(ร้อนละ 1.4) รองลงมาเป็น ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย 8.3 หมื่นคน(ร้อยละ 1.5) ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น 6.5 หมื่นคน(ร้อยละ 1.0) ระดับประถมศึกษา 4.8 หมื่นคน (ร้อยละ 0.6) และผู้ที่ไม่มีการศึกษาและต่ำกว่าประถมศึกษา 2.1 หมื่นคน (ร้อยละ0.2) เมื่อเปรียบเทียบกับในช่วงเวลาเดียวกันกับปี 2554 พบว่า จำนวนผู้ว่างงานลดลงในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นมากที่สุด 4.2 หมื่นคน รองลงมาคือผู้ที่ไม่มีการศึกษาและต่ำกว่าประถมศึกษา 2.6 หมื่นคน ระดับประถมศึกษา 1.5 หมื่นคน และจำนวนผู้ว่างงานที่เพิ่มขึ้นอยู่ในระดับอุดมศึกษา 1.3 หมื่นคน ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย 1.1 หมื่นคน ตามลำดับ
 
หากพิจารณาอัตราการว่างงานเป็นรายภาค พบว่า ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีอัตราการว่างงานสูงที่สุดคือร้อยละ 1.1 รองลงมาเป็นภาคกลางมีอัตราการว่างงานร้อยละ 0.8 กรุงเทพมหานครร้อยละ 0.7 ภาคเหนือร้อยละ 0.6 และภาคใต้ร้อยละ 0.5

(มติชน, 2-4-2555)

ตามที่จังหวัดภูเก็ต ได้เป็นหนึ่งใน 7 จังหวัดนำร่องการขึ้นอัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นวันละ 300 บาท  พร้อมกับกรุงเทพมหานครและจังหวัดปริมณฑล นครปฐม นนทบุรี ปทุมธานี สมุทรปราการ สมุทรสาคร เริ่มในเดือนเมษายนนี้ จากการสำรวจสถานประกอบการในจังหวัดภูเก็ต  พบว่าผู้ประกอบการส่วนใหญ่ เห็นด้วยกับการประกาศปรับขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ แต่ขอให้ภาครัฐช่วยดูแลในเรื่องการพัฒนาฝีมือแรงงาน ให้สอดคล้องกับอัตราค่าจ้างที่ปรับเพิ่มขึ้น และออกมาตรการควบคุมราคาสินค้าที่อาจปรับสูงขึ้นตามมาจากการประกาศใช้ค่าแรง ขั้นต่ำ

อย่างไรก็ตามมีเสียงสะท้อนจากผู้ใช้แรงงานบางกลุ่ม ที่ยังกังวล เพราะหากคำนวณรายได้ที่ได้รับในแต่ละเดือน ยังน้อยกว่า ต้นทุนค่าใช้จ่ายที่อาจจะเพิ่มขึ้นจากค่าครองชีพ  ส่งผลให้พวกเขาไม่มีเงินออมเก็บไว้ใช้ในอนาคต

ด้านนายกิตติพงษ์ เหล่านิพนธ์ สวัสดิการและคุ้มครองแรงงานจังหวัดภูเก็ต กล่าวว่า พื้นที่จังหวัดภูเก็ต โชคดีที่สถานประกอบการส่วนใหญ่เป็นโรงแรมและกิจการที่เกี่ยวเนื่องกับธุรกิจ การท่องเที่ยว ซึ่งมีประมาณ 8 พันแห่งที่ขึ้นทะเบียนนายจ้างไว้ และสถานประกอบการเหล่านี้ จ่ายเงินค่าจ้างสูงกว่าค่าจ้างขั้นต่ำอยู่แล้ว อย่างไรก็ตามเชื่อว่าอาจะมีปัญหาในเรื่องของการจ่ายเงินค่าจ้างขั้นต่ำเกิด ขึ้นบ้าง ซึ่งจะได้ส่งเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบในกรณีที่มีปัญหาการร้องเรียนเข้ามา

สวัสดิการและคุ้มครองแรงงานจังหวัดภูเก็ต ได้ขอความร่วมมือนายจ้างได้ปฏิบัติตามกฎหมาย จ่ายค่าจ้างไม่น้อยกว่าอัตราค่าจ้างขั้นต่ำ ไม่ว่าลูกจ้างมีเชื้อชาติ สัญชาติใด  หากไม่ดำเนินการมีโทษจำคุกไม่เกิน 6 ปี ปรับไม่เกิน 100,000 บาทหรือทั้งจำทั้งปรับ

(phuketindex.com, 2-4-2555)

นายเผดิมชัย สะสมทรัพย์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน กล่าวว่า ต่อจากนี้จะขอความร่วมมือทุกหน่วยงานของกระทรวงแรงงาน เช่น กรมพัฒนาฝีมือแรงงาน (กพร.) เร่งพัฒนาทักษะฝีมือแรงงาน กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน (กสร.) เร่งทำความเข้าใจกับนายจ้างและลูกจ้างในเรื่องการปรับขึ้นค่าจ้าง รวมถึงสำนักงานประกันสังคม (สปส.) หากพบว่ามีธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (เอสเอ็มอี) ได้รับผลกระทบจำนวนมาก ทาง สปส.จะต้องเพิ่มวงเงินปล่อยกู้ให้แก่สถานประกอบการมากขึ้นกว่าวงเงินใน ปัจจุบันที่เตรียมไว้ประมาณ 1 หมื่นล้านบาท

ส่วนกรณีที่ นายชาลี ลอยสูง ประธานคณะกรรมการสมานฉันท์แรงงานไทย (คสรท.) เป็นห่วงว่าจะมีแรงงานได้รับผลกระทบจากการปรับขึ้นค่าจ้างเป็นวันละ 300 บาทโดยคาดว่าจะถูกเลิกจ้างประมาณ 5 หมื่นคนและขอให้กระทรวงแรงงานให้เงินช่วยเหลือแรงงานผู้ที่ถูกเลิกจ้างเป็น ค่าครองชีพชั่วคราวในลักษณะเช็คช่วยชาติรายละ 2 พันบาท และหางานใหม่ให้ทำ นั้น คสรท.มีสิทธิที่จะเสนอได้ แต่มองว่าปัจจุบันกองทุนประกันสังคมมีสิทธิประโยชน์ในกรณีว่างงานอยู่แล้ว โดยแรงงานที่ถูกเลิกจ้างและยังไม่มีงานทำจะได้รับเงินชดเชยร้อยละ 50 ของค่าจ้างเป็นเวลา 6 เดือน ซึ่งรวมแล้วเป็นเงินมากกว่า 2 พันบาท

ส่วนกรณีที่แรงงานตกงาน นั้น เรื่องนี้ไม่น่าเป็นห่วงเพราะปัจจุบันไทยมีปัญหาขาดแคลนแรงงาน และขณะนี้มีอัตราตำแหน่งงานว่างกว่า 1.3 แสนอัตรา ซึ่งได้สั่งการให้กรมการจัดหางาน (กกจ.) จัดงานนัดพบแรงงานในพื้นที่ต่างๆ เพื่อให้แรงงานที่ถูกเลิกจ้างได้มีงานทำโดยเร็ว และให้ กพร.จัดอบรมทักษะฝีมือให้แก่แรงงานก่อนเข้าทำงานสถานประกอบการแห่งใหม่

(กรุงเทพธุรกิจ, 2-4-2555)

นายประพันธ์ มนทการติวงศ์ อธิบดีกรมพัฒนาฝีมือแรงงาน เปิดเผยว่า กรมพัฒนาฝีมือแรงงาน (กพร.) เตรียมตั้งจุดบริการตรวจสภาพ ซ่อมบำรุงรักษารถยนต์ รถจักรยานยนต์ ให้กับประชาชน รองรับการเดินทางกลับภูมิลำเนาของประชาชนในช่วงเทศกาลสงกรานต์ โดยแบ่งเป็น 2 ช่วง คือ ช่วงก่อนเทศกาล ระหว่างวันที่ 1 – 10 เมษายน 2555 รับบริการ ณ ที่ตั้งสถาบันพัฒนาฝีมือแรงงานภาคและศูนย์พัฒนาฝีมือแรงงานจังหวัดทั่ว ประเทศ และช่วงระหว่างเทศกาล ระหว่างวันที่ 11 – 17 เมษายน 2555 ตั้งจุดบริการบนถนนสายหลักทั่วประเทศ ซึ่งในจุดต่างๆ จะมีการรับบริการตรวจสภาพรถยนต์และรถจักรยานยนต์ บริการจุดพักรถ บริการเครื่องดื่ม ผ้าเย็น และนวดแผนไทย เพื่อลดอุบัติเหตุและผ่อนคลายอาการเมื่อยล้าจากการขับรถเป็นเวลานาน ขณะเดียวกันยังเป็นการรณรงค์การลดอุบัติเหตุบนท้องถนน ให้ประชาชนตระหนักถึงความปลอดภัยบนท้องถนน ซึ่งตามจุดบริการต่างๆ จะมีการแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับการตรวจสภาพรถและการแก้ปัญหาของรถเบื้องต้น ด้วย

ทั้งนี้สถิติการเกิดอุบัติเหตุช่วงวันหยุดสงกรานต์ปี 2554 ของกรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย (ปภ.) เกิดอุบัติเหตุทางถนนสะสม 7 วัน ระหว่างวันที่ 11 – 17 เมษายน 2554 รวม 3,215 ครั้ง มีผู้เสียชีวิตรวม 271 คน และผู้บาดเจ็บรวม 3,476 คน

(สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์, 3-4-2555)

 3 เม.ย.55 นายอาทิตย์ อิสโม อธิบดีกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน(กสร.) กระทรวงแรงงาน กล่าวถึงกรณีนายชาลี ลอยสูง ประธานคณะกรรมการสมานฉันท์แรงงานไทย(คสรท.)ออกมาระบุว่าได้รับร้องเรียนจาก แรงงานผ่านศูนย์รับเรื่องร้องเรียนกรณีค่าจ้างไม่เป็นธรรมโดยถูกนายจ้างข่ม ขู่ไล่ออกและบังคับให้เซ็นยินยอมรับค่าจ้างตามที่บริษัทกำหนดโดยนำสวัสดิการ ค่าจ้างต่างๆมารวมกับค่าจ้างเพื่อให้ได้วันละ 300 บาท ว่า อยากให้ คสรท.เร่งส่งข้อมูลในเรื่องนี้มายังกสร.หรือตัวแรงงานที่เป็นผู้ร้องเรียนใน กรณีข้างต้นเข้ามาร้องเรียนที่กสร.ก็ได้เพื่อที่ตนจะได้สั่งให้พนักงานตรวจ แรงงานใช้อำนาจตามกฎหมายออกหนังสือเตือนนายจ้างให้ปฏิบัติตามกฎหมายโดยการ ปรับขึ้นค่าจ้างตามอัตราใหม่

ทั้งนี้ เนื่องจากการกระทำดังกล่าวของนายจ้างเป็นการจงใจที่จะไม่ปรับขึ้นค่าจ้างตาม กฎหมายคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 โดยจะให้เวลา 30 วัน หากไม่ปฏิบัติตาม จะเอาผิดตามกฎหมายโดยมีโทษปรับไม่เกิน 1 แสนบาท จำคุกไม่เกิน 6 เดือน หรือทั้งจำทั้งปรับ ส่วนกรณีที่นายจ้างบังคับเซ็นยินยอม ทางกสร.ไม่มีอำนาจไปเอาผิดได้เพราะเป็นเรื่องระหว่างนายจ้างกับลูกจ้าง หากมีการฟ้องร้องกันก็ต้องมีการพิสูจน์กันต่อไป

นายอาทิตย์ กล่าวอีกว่า ส่วนกรณีที่นายจ้างนำเอาสวัสดิการเช่น ค่าครองชีพ ค่าเซอร์วิสชาร์จไปรวมกับค่าจ้างเพื่อให้ได้วันละ 300 บาท ตามหลักกฎหมายแล้วนายจ้างไม่สามารถนำสวัสดิการต่างๆไปรวมเป็นค่าจ้างขั้นต่ำ ได้เพราะเป็นการเปลี่ยนสภาพการจ้างที่ไม่เป็นคุณแก่ลูกจ้างยกเว้นกรณีนาย จ้างกับลูกจ้างจะทำความตกลงกันและทั้งสองฝ่ายยินยอม ซึ่งจะทำให้มีการเปลี่ยนแปลงสภาพการจ้าง

อย่างไรก็ตาม จะต้องดูว่าสวัสดิการที่จะไปรวมเป็นค่าจ้างนั้นนายจ้างมีเจตนาในการ จ่ายอย่างไรและมีการจ่ายกันในลักษณะใด หากเป็นการให้ค่าตอบแทนเช่น ค่าครองชีพ ค่าเซอร์วิสชาร์จ ซึ่งมีการจ่ายเป็นประจำทุกเดือน ก็สามารถนำมารวมเป็นค่าจ้างได้ และจะต้องนำมาใช้เป็นฐานในการคำนวณเวลาปรับเงินเดือน จ่ายโบนัสและโอทีด้วย แต่ถ้าเป็นการจ่ายเพื่อจูงใจในการทำงานโดยจ่ายเป็นครั้งคราวก็ไม่สามรถนำมา รวมเป็นค่าจ้าง

อธิบดี กสร.กล่าวต่อไปว่า ส่วนกรณีนายภูมินทร์ หะรินสุต รองประธานกรรมการหอการค้าไทยเปิดเผยถึงผลสำรวจผลกระทบธุรกิจเอสเอ็มอีที่ได้ รับผลกระทบจากการปรับขึ้นค่าจ้างขั้นต่ำเป็นวันละ 300 บาทโดยธุรกิจที่ได้รับผลกระทบสูงสุดเป็นธุรกิจบริการ เช่น ธุรกิจดูแลรักษาความปลอดภัย(ยาม) พนักงานโรงแรม ธุรกิจรับเหมาก่อสร้างเสี่ยงต่อการถูกเลิกจ้างนั้น โดยส่วนใหญ่แม่บ้านและยามมีสถานภาพเป็นลูกจ้างของบริษัทรักษาความปลอดภัย บริษัทรับจ้างทำความสะอาด ซึ่งจะต้องได้รับการปรับเพิ่มค่าจ้างอีก 40% หากอยู่ใน 7 จังหวัดเช่น กรุงเทพฯ ภูเก็ต ก็จะต้องได้รับการปรับเพิ่มค่าจ้างเป็นวันละ 300 บาทเช่นกัน

อีกทั้ง บริษัทรักษาความปลอดภัย และบริษัทรับจ้างทำความสะอาด จะไปรับเหมางานจากสถานประกอบการต่างๆและจัดส่งแม่บ้านและยามที่อยู่ในสังกัด เข้าไปทำงานในสถานประกอบการต่างๆ หากเลิกจ้างแม่บ้าน ยาม ทางบริษัทรักษาความปลอดภัย และบริษัทรับจ้างทำความสะอาด ก็จะต้องเป็นผู้จ่ายเงินชดเชยและเงินสิทธิประโยชน์อื่นๆตามที่กฎหมายคุ้ม ครองแรงงานกำหนดไว้

“ผมไม่เชื่อว่าแม่บ้านและยาม จะถูกเลิกจ้างเป็นจำนวนมาก เพราะงานเหล่านี้เป็นงานเฉพาะ ถ้าไม่จ้างแม่บ้าน ยามแล้วใครจะมาทำหน้าที่ดูแลและทำความสะอาดสถานประกอบการต่างๆ” นายอาทิตย์ กล่าว

(คม ชัด ลึก, 3-4-2555)

นายสมเกียรติ ฉายะศรีวงศ์ ปลัดกระทรวงแรงงาน กล่าวว่า ขณะนี้ได้สั่งการให้สำนักงานแรงงานจังหวัดทั่วประเทศ จัดตั้งศูนย์โปร่งใสกระทรวงแรงงานในทุกจังหวัด เพิ่มเติมจากส่วนกลางที่กระทรวงแรงงาน เนื่องจากมองว่าประชาชนและผู้ใช้แรงงานที่ได้รับผลกระทบ และเดือดร้อนเรื่องต่างๆ มีอยู่ทั่วประเทศ โดยให้จัดตั้งที่สำนักงานแรงงานจังหวัด เพื่อให้เกิดความสะดวกและประหยัดค่าใช้จ่ายในการเดินทาง ซึ่งศูนย์นี้จะทำหน้าที่ในการรวบรวมข้อมูลผลกระทบที่เกิดจากการปรับค่าจ้าง ขั้นต่ำประจำปี 2555 และส่งมายังส่วนกลาง ขณะเดียวกันยังทำหน้าที่รับเรื่องร้องทุกจากปัญหาการหลอกลวงแรงงานไทยไปต่าง ประเทศด้วย อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่วันที่ 1 เมษายนที่ผ่านมา นายจ้างจะต้องจ่ายค่าจ้างอัตราใหม่ ที่ปรับเพิ่มร้อยละ 40 ทั่วประเทศ หากตรวจพบว่าไม่ปฏิบัติตาม ก็จะออกคำสั่งให้ปฏิบัติตามทันที แต่หากยังฝ่าฝืนก็จะดำเนินการตามกฎหมาย โดยนายจ้างจะต้องจ่ายค่าจ้างย้อนหลังตั้งแต่วันที่เริ่มบังคับใช้ให้กับผู้ ใช้แรงงาน

ปลัดกระทรวงแรงงาน กล่าวอีกว่า มีแนวคิดที่จะเพิ่มผลิตภาพเครื่องจักรเพื่อลดต้นทุนการผลิต โดยจะมีการกำหนดเกณฑ์คุณภาพของเครื่องจักรในประเภทอุตสาหกรรมให้สามารถใช้ งานได้เต็มประสิทธิภาพ คล้ายแนวคิดการประหยัดไฟเบอร์ 5 โดยที่รัฐบาลจะสนับสนุนการหาผู้มาตรวจสอบและกำหนดเกณฑ์ควบคุม

(สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์, 4-4-2555)

นายเผดิมชัย สะสมทรัพย์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน กล่าวถึงความคืบหน้าการจัดส่งแรงงานไทยไปอิสราเอลว่า ขณะนี้ให้กรมการจัดหางานประสานไปยังองค์การระหว่างประเทศเพื่อการโยกย้าย ถิ่นฐาน หรือ ไอโอเอ็ม จัดส่งรายชื่อเพิ่มเติมสำหรับแรงงานไทยชุดแรกที่จะไปอิสราเอล โดยการจัดส่งแบบรัฐต่อรัฐ จากจำนวนเดิมที่ได้รับโควตา 200 คน จะขอเพิ่มเป็น 400-500 คน ซึ่งต้องใช้เวลาประมาณ 10 วัน จึงจะได้รับการยืนยันจากไอโอเอ็มในเรื่องจำนวนแรงงานไทยที่จะไปอิสราเอลแน่ นอน คาดว่าจะสามารถส่งแรงงานไทยล็อตแรกได้ในช่วงเดือนเมษายนนี้ ส่วนกรณีที่มีการแอบอ้างชื่อมูลนิธิชัยพัฒนาในการหลอกลวงแรงงานไทยไปทำงาน ที่ประเทศสหรัฐอเมริกานั้น ขณะนี้อยู่ระหว่างการติดตามตัวผู้แอบอ้าง ซึ่งกองปราบปรามเป็นผู้ดำเนินการ อย่างไรก็ตาม ได้มอบนายประวิทย์ เคียงผล อธิบดีกรมการจัดหางานติดตามเรื่องนี้แล้ว

รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน กล่าวอีกว่า ขณะนี้ที่เป็นห่วงคือ การส่งแรงงานไทยไปทำงานที่ประเทศสวีเดน ในการนำคนงานไปเก็บผลไม้ป่า จึงได้สั่งให้กรมการจัดหางานสรุปรายละเอียดว่าแรงงานไทยที่เดินทางไป จะต้องเสียค่าใช้จ่ายเท่าใด ไปด้วยวิธีใด เนื่องจากขณะนี้กำลังตรวจสอบการจัดส่งแรงงานไทยไปทำงานในทุกประเทศ เพราะไม่ต้องการให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเช่นกรณีที่มีปัญหาการเรียกเก็บค่า บริการ (ค่าหัวคิว) แรงงานไทยที่ไปทำงานอิสราเอล  

(สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์, 4-4-2555)

ก.แรงงาน 4 เม.ย.- บอร์ดค่าจ้างเตรียมขยับขึ้นค่าจ้างให้นักเรียน-นักศึกษาทำงานนอกเวลา  ชี้ค่าจ้างปัจจุบันไม่สอดคล้องค่าครองชีพ เผย ก.คลัง เตรียมเสนอมาตรการช่วยเอสเอ็มอีภายใน เม.ย.นี้ พร้อมตั้งศูนย์ร้องเรียนค่าจ้าง 300 บาททั่วประเทศ
 
นพ.สมเกียรติ ฉายะศรีวงศ์ ปลัดกระทรวงแรงงาน กล่าวภายหลังเป็นประธานการประชุมคณะกรรมการค่าจ้างกลางว่า ที่ประชุมได้มีการพิจารณาทบทวนอัตราค่าจ้างรายชั่วโมงของนักเรียน นักศึกษาที่ทำงานนอกเวลา เนื่องจากเห็นว่าอัตราค่าจ้างในปัจจุบันไม่สอดคล้องกับสภาพเศรษฐกิจ  รวมถึงอัตราค่าจ้างขั้นต่ำที่ปรับขึ้นอีกร้อยละ 40 ทั่วประเทศ ไปเมื่อวันที่ 1 เม.ย.ที่ผ่านมา โดยที่ประชุมได้มอบให้คณะอนุกรรมการวิชาการและกลั่นกรองค่าจ้างกลาง หาตัวเลขอัตราค่าจ้างและชั่วโมงการทำงานของนักเรียน นักศึกษาที่เหมาะสม ซึ่งปัจจุบันอัตราค่าจ้างทำงานของนักเรียน นักศึกษาอยู่ที่ชั่วโมงละ 30 บาท และกฎหมายกำหนดให้ทำงานไม่เกินวันละ 4 ชั่วโมง โดยให้เสนอเข้าที่ประชุมคณะกรรมการค้าจ้างกลางโดยเร็วที่สุด  แต่คาดว่าอาจจะประกาศใช้ไม่ทันในช่วงปิดเทอมนี้
 
นพ.สมเกียรติ กล่าวว่า นอกจากนี้ที่ประชุมยังหารือถึงผลกระทบจากการปรับขึ้นค่าจ้างขั้นต่ำเป็นวัน ละ 300 บาท  จากติดตามผลกระทบในช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมา  ยังไม่พบสัญญาณความผิดปกติ ทั้งในส่วนของค่าครองชีพ หรืออัตราเงินเฟ้อ ส่วนการช่วยเหลือธุรกิจเอสเอ็มอี ที่หลายฝ่ายกังวลว่าจะได้รับผลกระทบมากนั้น ผู้แทนกระทรวงการคลังได้ชี้แจงว่า เตรียมนำมาตรการต่าง ๆ เช่น การลดภาษีส่วนต่างของต้นทุนค่าจ้างที่ปรับเพิ่มขึ้น โดยคิดเป็นอัตรา 1.5 เท่า ของส่วนต่างที่เพิ่มขึ้น การเปิดโอกาสให้ปรับปรุงเครื่องจักรด้วยการปล่อยสินเชื่อการซื้อเครื่องจักร ใหม่  และสามารถหักภาษีได้ 100%  จะเสนอเข้าคณะรัฐมนตรี (ครม.) ในเดือน เม.ย.นี้

ปลัดกระทรวงแรงงาน กล่าวถึงการบังคับใช้การปรับขึ้นค่าจ้างขั้นต่ำว่า จะต้องเป็นไปตาม พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 ไม่สามารถผ่อนผันได้ทั้งนายจ้างและลูกจ้างจะต้องปฏิบัติจะอ้างว่าไม่รู้ไม่ ได้  หากฝ่าฝืนจะต้องได้รับโทษตามกฎหมาย คือจำคุกไม่เกิน 6 เดือน หรือปรับไม่เกิน 1 แสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ อย่างไรก็ตาม ในช่วงแรกกระทรวงแรงงานอยู่ในช่วงของการตักเตือน หากฝ่าฝืนจะลงโทษอย่างเด็ดขาด  ขณะที่ล่าสุดกระทรวงแรงงานได้ขยาย “ศูนย์โปร่งใสกระทรวงแรงงาน” เพื่อรับเรื่องร้องเรียนปัญหาและผลกระทบจากการปรับขึ้นค่าจ้างเป็นวันละ 300 บาท จากทั้งลูกจ้างและนายจ้าง  รวมทั้งกรณีเรียกเก็บค่าหัวการเดินทางไปทำงานต่างประเทศ โดยศูนย์นี้จะตั้งอยู่ที่สำนักงานแรงงานจังหวัดทุกจังหวัด

(สำนักข่าวไทย, 4-4-2555)

เมื่อเวลา 12.00 น.วันที่ 4 เมษายน   ที่หน้าสำนักงานไปษณีย์เขต 4 ขอนแก่น ถ.ศูนย์ราชการ เขตเทศบาลนครขอนแก่น ลูกจ้างประจำ บริษัท ไปรษณีย์ไทย จำกัด หรือลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.)เขต 4 ขอนแก่น ประมาณ 500 คน จาก 470 ตำบลใน 8 จังหวัดภาคอีสาน ได้รวมตัวกันประท้วงขอปรับขึ้นค่าตอบแทนเงินเดือนในการทำงาน 300 บาท ต่อวัน หรือค่าจ้างอย่างน้อย 9,000 บาท ต่อเดือน

หลังจากตลอดการทำงานเกือบ 30 ปี ที่ผ่านมา ลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.) ที่ได้รับค่าจ้างต่อเดือนไม่ถึง 6,000 บาท และไม่มีค่าคุ้มครองจากกฎหมายแรงงาน พร้อมทั้งสวัสดิการอื่นใด ตามกฎหมายแรงงานที่รุบุไว้ ทำให้ลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.) ได้รับความเดือดร้อนจากค่าจ้างและสถานภาพ จึงพากันรวมตัวประท้วงขอขึ้นค่าแรง พร้อมกับยื่นข้อเรียกร้องผ่าน ผู้จัดการฝ่ายไปรษณีย์เขต 4 ส่งถึงผู้จัดการใหญ่ บริษัท ไปรษณีย์ไทย จำกัด ให้ดำเนินการตามที่เรียกร้อง
 
นายพัฒนพงษ์ นวมศรี รองเรขาธิการสหพันธ์ไปรษณีย์อนุญาตแห่งประเทศไทย แกนนำลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.)ประท้วงขอขึ้นค่าแรง กล่าวว่า ลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.)ที่กระจายกันอยู่ทั่วประเทศเกือบ 4,000 คน กำลังได้รับความเดือดร้อนอย่างหนัก ถูกมองข้ามในเรื่องการจ้างงานหรือค่าตอบแทนต่อเดือนมาโดยตลอด ทั้งที่การทำงานของลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.) ในขณะนี้ก็มีสภาพการทำงานเหมือนกับพนักงานทั่วไป

อีกทั้งที่ผ่านมาจนถึงขณะนี้ การทำงานของลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.) ก็หนักกว่า แต่ไม่มีค่าคุ้มครองจากกฎหมายแรงงาน และสวัสดิการอื่นใด ตามกฎหมายแรงงานที่รุบุไว้ ขณะนี้ลูกจ้างไปรษณีย์ (ปณอ.)ได้รับงินเดือนแต่ละคนไม่ถึง 6,000 บาท เนื่องจากแต่ละคนจะมีระดับชั้รนไม่เหมือนกัน ระดับ 1 ได้รับเงินเดือน 4,720 บาท ระดับ 2 ได้ 5,030 บาท ระดับ 3 ได้ 5,340 บาท ระดับ 4 ได้ 5,560 บาท และระดับ 5 ได้ 5,850 บาท ต่อเดือน น้ำมันรถจักรยานยนต์คนละ 20 ลิตร เท่านี้ไม่พอใช้จ่ายเลี้ยงครอบครัว

และเมื่อรายรับที่ได้มากับการทำงานของลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.) เพียงเท่านี้ ไม่พอกับรายจ่ายที่จะเลี้ยงครอบครัวให้ลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.) ให้อยู่รอดได้ในสภาวะปัจจุบัน ลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.) ทุกคนจึงมีมติที่จะร้องขอ บริษัท ไปรษณีย์ไทย จำกัด ปรับเพิ่มค่าตอบแทนเพื่อให้เกิดความเหมาะสมกับสภาวะความเป็นจริงที่เป็นอยู่ ในปัจจุบัน แต่การร้องรอที่ผ่านมาก็ไม่เป็นผล จึงรวมตังประท้วงขอคำตอบในการเพิ่มเงินเดือนเป็นรายละ 9,000 บาท  "นายพัฒนพงษ์ กล่าว"

ขณะที่ นายประสิทธิ์ ทวีผล ผู้จัดการฝ่ายไปรษณีย์เขต 4 ที่มารับข้อเรียกร้องกับ ลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.) กล่าวกับผู้ประท้วงว่า ใน บริษัท ไปรษณีย์ไทย ก็มีการพูดคุยกันในระดับผู้บริหารมาโดยตลอดว่า  จะมีการปรับค่าตอบแทนให้กับพนักงานและลูกจ้างไปรษณีย์ทุกคนในส่วนของค่า บำเหน็จ ตามที่มีคำสั่งออกมา แต่อาจจะไม่เป็นไปตามต้องการคือวันละ 300 บาท ตามที่เรียกร้อง แต่ว่าจริงๆแล้วเราต้องไปดูข้อกำหนดของทางราชการ ของทางรัฐบาลว่า ค่าแรงขั้นต่ำวันละ 300 นั้น ไม่ได้บังคับในทุกพื้นที่ของประเทศ อันนี้ก็ต้องไปดูค่าแรงขั้นต่ำประกอบด้วย
           
"และในส่วนนี้หนังสือที่รับไว้จากลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาตได้ยื่นมา ก็จะรับไว้และจะรีบส่งให้ทางผู้บริหาร แล้วจะให้คำตอบภายในวันที่ 30 เมษายน นี้ ถึงจะแจ้งให้ทราบได้ ส่วนที่จะให้ทางไปรษณีย์ให้คำตอบวันนี้เลย ข้อสรุปอาจจะยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ เพราะทางผู้บริหารก็ต้องไปประชุมคณะกรรมการ ที่จะต้องพูดคุยกันไปรษณีย์เขต 4 ตัดสินใจอะไรไม่ได้ แต่ยืนยันไปรษณีย์ไทยไม่ได้ทอดทิ้ง ซึ่งท่านก็เป็นส่วนหนึ่งซึ่งเป็นตัวแทนของพวกเราที่ให้บริการกับพี่น้อง ประชาชนทั่วประเทศ"นายประสิทธิ์ กล่าว
          
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า หลังจากที่ ผู้จัดการฝ่ายไปรษณีย์เขต 4 ที่มารับข้อเรียกร้องกับ ลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.)ได้ชี้แจงไปว่าไม่สามารถตัดสินใจตามข้อเรียงร้องได้ ทำให้ลูกจ้างไปรษณีย์อนุญาต (ปณอ.)ที่ประท้วงไม่พอใจโห่ร้องและจะปักหลักประท้วงอยู่ที่ไปรษณีเขต 4 เพื่อกดดันให้ผู้บริหาร บริษัทไปรษณีย์ไทย รับข้อเรียกร้องให้ได้ ไม่เช่นนั้นจะทำทุกงวิถีทางเพื่อกดดันให้ได้รับค่าตอบแทน ทำให้ผู้จัดการฝ่ายไปรษณีย์เขต 4 ต้องแรกตัวแทนลุกท้างที่ประท้วงไปเจรจากันเพื่อหาทางออก แต่ขณะนี้ยังไม่มีข้อสรุป

(คมชัดลึก, 4-4-2555)

นายประวิทย์ เคียงผล อธิบดีกรมการจัดหางาน (กกจ.) กล่าวถึงความคืบหน้าการสอบสวนข้อเท็จจริง การเรียกเก็บค่าบริการ(ค่าหัวคิว) ในการจัดส่งแรงงานไทยไปอิสราเอล ว่า ขณะนี้อยู่ระหว่างการดำเนินการตรวจสอบของคณะกรรมการสอบสวนข้อเท็จจริง มีนายโชคชัย ศรีทอง เป็นประธานคณะกรรมการ ซึ่งเอกสารหลักฐานที่ได้รับจากแรงงานไทยในอิสราเอลและญาติของแรงงานไทยที่ อยู่ในประเทศ มีจำนวนมากประมาณ 20-30 ชิ้นต่อแรงงานไทย 1 คน ทำให้เจ้าหน้าที่ต้องใช้เวลาในการตรวจสอบเอกสารระยะหนึ่ง ส่วนนายสุทธิ สุโกศล ผู้อำนวยการสำนักงานบริหารแรงงานไทยไปต่างประเทศ ซึ่งไปปฏิบัติหน้าที่เป็นผู้ตรวจราชการกรม ขณะนี้ยังคงปฏิบัติหน้าที่ตามปกติ

(สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์, 4-4-2555)

ปลัดกระทรวงแรงงาน ชี้แจงกรณีแม่บ้าน บริษัทรับเหมาทำความสะอาดให้หน่วยราชการ ต้องปรับขึ้นค่าจ้างขั้นต่ำให้ หากฝ่าฝืนต้องถูกดำเนินคดี

นายสมเกียรติ ฉายะศรีวงศ์ ปลัดกระทรวงแรงงาน กล่าวถึงกรณีแม่บ้านประจำกระทรวงแรงงานร้องเรียนไม่ได้รับการปรับขึ้นค่า จ้างขั้นต่ำเป็นวันละ 300 บาท ว่า ตาม พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 แรงงานที่เป็นลูกจ้างเอกชน จะต้องได้รับค่าจ้างขั้นต่ำในอัตราใหม่ ซึ่งปรับขึ้นตั้งแต่วันที่ 1 เมษายนที่ผ่านมา จะอ้างเหตุผลเรื่องการทำสัญญากับกระทรวงแรงงานแบบปีต่อปีตามปีงบประมาณ ซึ่งไม่ตรงกับช่วงที่มีการปรับขึ้นค่าจ้างไม่ได้ หากไม่ปฏิบัติตามก็จะต้องถูกดำเนินการทางกฎหมายอย่างเด็ดขาด ทั้งนี้ได้มอบหมายให้ กองคลัง ไปทำการตรวจสอบสัญญาที่ทำกับบริษัทรับเหมางานทำความสะอาด เพื่อดูว่าสามารถแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงสัญญาได้หรือไม่ นอกจากนี้จะตรวจสอบต้นทุนค่าใช้จ่ายของบริษัทรับเหมาทำความสะอาดว่าได้รับผล กระทบจากการปรับค่าจ้างเป็นวันละ 300 บาทหรือไม่ หากกระทบมากก็พร้อมยกเลิกสัญญาเก่า และบวกต้นทุนค่าจ้างให้ใหม่

ปลัดกระทรวงแรงงาน กล่าวอีกว่า ส่วนปัญหาของส่วนราชการอื่นๆ ที่มีการจ้างงานในลักษณะเดียวกัน อยากแนะนำให้ทุกหน่วยงานตรวจสอบสัญญาบริษัทรับเหมาเพื่อแก้ไข เป็นรายไป อย่างไรก็ตาม เชื่อว่าบางบริษัทได้มีการเตรียมรับมือหรือปรับขึ้นค่าจ้างไว้ล่วงหน้าแล้ว

(สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์, 5-4-2555)

นายอาทิตย์ อิสโม อธิบดีกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน  กล่าวถึงกรณีที่แรงงานใน จ.ระยอง และ จ.ปทุมธานี ร้องเรียนผ่านศูนย์รับเรื่องร้องเรียนค่าจ้างไม่เป็นธรรม ของคณะกรรมการสมานฉันท์แรงงานไทย (คสรท.) ว่า ถูกนายจ้างบังคับให้ลงชื่อยินยอมรับค่าจ้างตามอัตราที่นายจ้างกำหนด โดยนำเอาค่าสวัสดิการต่างๆ มารวมให้ได้ค่าจ้างตามอัตราใหม่ว่า ได้มอบให้สำนักงานสวัสดิการและคุ้มครองแรงงานจังหวัดทั้ง   2  จังหวัด เข้าไปตรวจสอบและทำความเข้าใจกับนายจ้าง ทั้งนี้พบว่าบางกรณีก็เป็นความเข้าใจผิดกัน อย่างไรก็ตาม ตามกฎหมายคุ้มครองแรงงาน  ไม่สามารถนำสวัสดิการไปรวมเป็นค่าจ้างขั้นต่ำได้ เว้นแต่กรณีที่นายจ้างกับลูกจ้างทำความตกลงกันและทั้งสองฝ่ายยินยอมนำเอา สวัสดิการ  เช่น ค่าครองชีพ  ค่าเซอร์วิสชาร์จ ซึ่งมีการจ่ายเป็นประจำทุกเดือนมารวมเป็นค่าจ้าง แต่นายจ้างจะต้องใช้เป็นฐานในการคำนวณเวลาปรับเงินเดือน จ่ายโบนัสและโอที รวมถึงการจ่ายเงินชดเชยกรณีเลิกจ้างด้วย ซึ่งจะทำให้ลูกจ้างได้รับเงินชดเชยสูงขึ้น
      
สำหรับสวัสดิการอื่นๆ เช่น ค่าอาหาร ค่ารถไม่สามารถนำมารวมเป็นค่าจ้างได้ เพราะไม่ใช่ค่าตอบแทนที่จ่ายให้ลูกจ้างเป็นประจำ ทั้งนี้ ได้สั่งให้สวัสดิการและคุ้มครองแรงงานจังหวัดทุกจังหวัด จัดประชุมผู้ประกอบการและเชิญมาทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว โดยจะจัดเป็นรายภาคตั้งแต่เดือนเมษายนจนถึงพฤษภาคมนี้

(โลกวันนี้, 5-4-2555)

นายเผดิมชัย สะสมทรัพย์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน เปิดเผยว่า กระทรวงแรงงาน ได้สรุปผลการจ้างงานคนพิการในภาพรวมกระทรวงแรงงาน ประจำปีงบประมาณ 2555 ตามกฎกระทรวงกำหนดจำนวนคนพิการที่นายจ้าง หรือเจ้าของสถานประกอบการ และหน่วยงานของรัฐจะต้องรับเข้าทำงาน และจำนวนเงินที่นายจ้าง หรือเจ้าของสถานประกอบการจะต้องนำส่งเข้ากองทุนส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิต คนพิการ พ.ศ. 2554 ในสัดส่วนลูกจ้าง 100 คน ต่อการจ้างผู้พิการ 1 คน โดยในส่วนของกระทรวงแรงงานมีบุคลากรทั้งสิ้น 13,433 คน ส่งผลให้ต้องจ้างผู้พิการเข้าทำงานจำนวน 134 คน กระจายตามหน่วยงานในสังกัดทั่วประเทศ ซึ่งขณะนี้สามารถดำเนินการครบตามจำนวนแล้ว นอกจากนี้ กระทรวงแรงงาน ได้ยกร่าง ประกาศกระทรวงแรงงาน เรื่อง หลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการฟื้นฟูสมรรถภาพด้านอาชีพ การให้บริการที่มีมาตรฐาน การคุ้มครองแรงงาน มาตรการเพื่อการมีงานทำ ตลอดจนได้รับการส่งเสริมการประกอบอาชีพอิสระ และบริการสื่อ สิ่งอำนวยความสะดวก เทคโนโลยีหรือความช่วยเหลืออื่นใด เพื่อการทำงานและประกอบอาชีพของคนพิการ

รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน กล่าวอีกว่า ขณะนี้ได้ลงนามในประกาศดังกล่าวเรียบร้อยแล้วและได้ส่งให้สำนักเลขาธิการคณะ รัฐมนตรีเพื่อนำประกาศลงราชกิจจานุเบกษา เพื่อบังคับใช้เป็นกฎหมายต่อไป พร้อมหวังว่าหน่วยงานอื่นๆ จะนำไปปฏิบัติตาม เพื่อสร้างความเป็นธรรมทางสังคม

(สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์, 5-4-2555)

นายเผดิมชัย สะสมทรัพย์ รมว.แรงงาน กล่าวถึงกรณีที่นายอภิรักษ์ โกษะโยธิน รมว.พาณิชย์เงา ระบุว่ารัฐบาลไม่มีมาตรการดูแลแรงงานนอกระบบ 24 ล้านคน ว่า กระทรวงแรงงานเห็นความสำคัญของคนเหล่านี้ สำนักงานประกันสังคมจึงเปิดโอกาสให้แรงงานกลุ่มนี้สมัครใจเข้าสู่ระบบประกัน สังคมตามมาตรา 40 ได้ โดยสามารถเลือกสิทธิประโยชน์ได้ 2 ทางเลือก คือ 1.จ่ายเงินสมทบ 100 บาทต่อเดือน จะได้สิทธิประโยชน์ 3 ประการ กรณีเจ็บป่วยนอนโรงพยาบาล 2-20 วันต่อไป ได้รับเงินทดแทนวันละ 200 บาท กรณีทุพพลภาพ ได้รับเงินทดแทนรายได้ 500-1,000 บาทต่อเดือน เป็นเวลา 15 ปี กรณีเสียชีวิต ได้รับค่าทำศพ 20,000 บาท และ 2.จ่ายสมทบ 150 บาทต่อเดือน ได้รับสิทธิประโยชน์ 4 กรณี กรณีเจ็บป่วยนอนโรงพยาบาล กรณีทุพพลภาพ และกรณีเสียชีวิตได้รับเท่าทางเลือกที่ 1 แต่ยังรวมถึงกรณีชราภาพได้รับรับเงินก้อนวัยหลังเกษียณ

(มติชน, 5-4-2555)

5 เม.ย. 55 - ที่หน้าโรงานผลิตยางรถยนต์ส่งออกทั่วโลก ยี่ห้อบริดจสโตน ของบริษัท บริดจสโตน ไทร์ แมนูแฟคเจอริ่ง ประเทศไทย จำกัด ภายในนิคมอุตสาหกรรมอมตะนคร เฟส 7 ต.บ้านเก่า อ.พานทอง จ.ชลบุรี จำนวนกว่า 1,400 ตน รวมตัวประท้วงผู้บริหารชาวญี่ปุ่น ที่สั่งปิดโรงงานแบบกะทันหัน เมื่อเที่ยงคืนของวันที่ 29 มี.ค.55 รวม 6 วันแล้ว
      
การปิดบริษัทในครั้งนี้ ไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า นอกจากนั้น ยังติดป้ายเปิดรับสมัครพนักงานฝ่ายผลิตใหม่ โดยให้เงินเดือนสูงกว่าเดิม ในราคาฝึกงาน 300 บาทต่อวัน หากรับเข้าทำงาน ได้วันละ 335 บาท ไม่รวมสวัสดิการ ทำให้พนักงานเดิมกว่า 1,400 คน ต้องตกงานทันที
      
ปัญหาที่เกิดขึ้น สืบเนื่องมาจากสหภาพแรงงานของโรงงาน นำโดย นายเพชรรุ่ง ผลสุข ประธานสหภาพ ตัวแทนพนักงานทั้งหมด ยื่นหนังสือเรียกร้องขอให้ผู้บริหารชาวญี่ปุ่น ยกเลิกระบบคิดเงินเดือนค่าจ้างใหม่ เพราะเมื่อปีที่ผ่านมา ทางโรงงานได้นำเอาระบบเงินเดือนแบบโรงงานในประเทศญี่ปุ่นมาใช้ คือ เป็นระบบเงินเดือนที่อายุงานยิ่งนาน เงินเดือนยิ่งน้อย และแรงงานที่ทำอยู่ ได้รับค่าจ้างต่ำกว่าที่เคยได้รับ

กลุ่มสหภาพฯ จึงเรียกร้อง ขอให้นำกลับไปใช้ระบบเงินเดือนแบบเดิม คือให้เงินค่าจ้างตามอายุงาน และประสิทธิภาพในการทำงาน เมื่อทางสหภาพฯ ได้ทำหนังสือเรียกร้อง และไปเจรจากันที่แรงงานจังหวัดชลบุรีเป็นจำนวน 4 ครั้ง จนถึงเมื่อเที่ยงคืน วันที่ 29 มี.ค. ผู้บริหารสั่งปิดประตูโรงงานแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย พร้อมติดป้ายเปิดรับสมัครพนักงานใหม่ ดังนั้น จึงมารวมตัวประท้วงเพื่อขอให้ยกเลิกระบบเงินแบบประเทศญี่ปุ่น กลับมาใช้แบบเดิม ขอให้รับพนักงานกลับเข้าทำงานอย่างเดิม
      
นายมหาชาติ สุขพร รองประธานสหภาพฯ กล่าวว่า พวกตนไม่พอใจที่โรงงานกดขี่ค่าแรง เมื่อทำหนังสือขอเจรจาผู้บริหารไม่ยอมเจรจาแถมปิดโรงงาน พร้อมรับพนักงานใหม่ และพยายามตะล่อมให้พนักงานเดิมกลับเข้าทำงาน ซึ่งตนเห็นว่าไม่เป็นธรรม จึงได้รวมตัวประท้วงดังกล่าว
      
อนึ่ง โรงงานแห่งนี้ ส่งยางออกทั่วโลก มีกำลังการผลิตยางรถยนต์ 8,400 เส้นต่อวัน และกำลังขยายกำลังผลิตเป็นวันละ 13,000 เส้นต่อวัน ในอีก 3 ปีข้างหน้า พนักงาน 1 คน สามารถสร้างรายได้ให้แก่โรงงาน 12 ล้านบาทต่อเดือน

(ASTV ผู้จัดการออนไลน์, 5-4-2555)

6 เม.ย. 55 - ตามที่คณะกรรมการค่าจ้างออกประกาศเมื่อวันที่ 2 พ.ย. 54 มีมติให้กำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำใหม่ โดยปรับค่าจ้างขั้นต่ำเป็น 300 บาทนำร่อง 7 จังหวัด ได้แก่ ภูเก็ต กรุงเทพมหานคร จังหวัดสมุทรปราการ นครปฐม นนทบุรี ปทุมธานี และสมุทรสาคร และปรับอัตราค่าจ้างเพิ่มไม่เกินร้อยละ 40 สำหรับจังหวัดอื่นๆ ทั่วประเทศ มีผลตั้งแต่วันที่ 1 เม.ย. 55 ที่ผ่านมา อาศัยอำนาจตาม พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงานนั้น

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า กรณีของ จ.ลำพูน คณะกรรมการค่าจ้างได้ประกาศปรับอัตราค่าจ้างขั้นต่ำใหม่ จากเดิมวันละ 169 บาท ในปี 2554 ได้ปรับเป็น 236 บาทนั้น

ล่าสุดผู้ใช้แรงงานใน จ.ลำพูน รายหนึ่งร้องเรียนมาทางผู้สื่อข่าวว่า โรงงานอุตสาหกรรมบางแห่งในนิคมอุตสาหกรรมภาคเหนือ จ.ลำพูน ใช้วิธีเลี่ยงปรับอัตราค่าจ้างขั้นต่ำให้พนักงาน โดยใช้วิธีปรับค่าจ้างขั้นต่ำเป็น 236 บาทเฉพาะพนักงานที่อายุงานน้อยซึ่งค่าจ้างขั้นต่ำไม่ถึง 236 บาท ส่วนพนักงานเดิมที่ได้รับค่าจ้างถึง 236 บาทต่อวันแล้ว โรงงานจะใช้วิธีปรับให้เล็กน้อยซึ่งไม่ได้สัดส่วนกับค่าจ้างขั้นต่ำที่คณะ กรรมการค่าจ้างปรับขึ้นมา หรือหลายโรงงานก็ไม่ยอมปรับเลย

ทั้งนี้มีการชุมนุมและเจรจากับผู้บริหารเพื่อให้ปรับอัตราค่าจ้างให้สอด คล้องกับประกาศอัตราค่าจ้างขั้นต่ำใหม่ในหลายโรงงาน เช่น โรงงานผลิตคาร์บูเรเตอร์และชิ้นส่วนยานยนต์แห่งหนึ่งภายในนิคมอุตสาหกรรม ต.บ้านกลาง อ.เมือง จ.ลำพูน มีการเจรจาระหว่างตัวแทนพนักงานและผู้บริหารในช่วงหลังเลิกงานติดต่อกันหลาย คืน เพื่อต่อรองเรื่องการปรับค่าจ้างขั้นต่ำให้พนักงานเก่า โดยมีพนักงานหลายร้อยคนชุมนุมรอผลการเจรจาภายนอกโรงงาน

นอกจากนี้ยังมีกรณีที่บริษัท เอส ยู เอส (ไทยแลนด์) ซึ่งมีที่ตั้งอยู่ที่ อ.บ้านธิ จ.ลำพูน ซึ่งเป็นโรงงานผลิตชิ้นส่วนและผลิตภัณฑ์โลหะเพื่อการส่งออก มีแผนเลิกจ้างพนักงานซึ่งเป็นแกนนำทีร้องเรียนเรื่องการปรับค่าจ้างด้วย

(ประชาไท, 6-4-2555)

นายเผดิมชัย สะสมทรัพย์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานกล่าวภายหลังเป็นประธานในพิธีเปิดการประชุมชี้ แจงการดำเนินงานและสร้างเครือข่ายคลินิกโรคจากการทำงาน วันที่ 4-5 เมษายนที่โรงแรมมิราเคิล แกรนด์ คอนเวนชั่น กรุงเทพฯ ว่าคลินิกโรคจากการทำงานให้บริการเชิงรับลูกจ้างที่ประสบอันตรายหรือเจ็บ ป่วยเนื่องจากการทำงาน เช่น การตรวจรักษา วินิจฉัยโรค ฟื้นฟูสมรรถภาพที่ได้มาตรฐาน และบริการเชิงรุก ได้แก่ การส่งเสริม ป้องกัน เฝ้าระวัง และอุบัติเหตุจากการทำงาน ปี 2554 ขยายการให้บริการได้เพิ่มขึ้นจากเดิม 68 แห่งเป็น 82 แห่ง ดูแลครอบคลุมลูกจ้างได้จำนวน 8.22 ล้านคนในสถานประกอบการ 338,270 แห่ง ช่วยให้เกิดผลสัมฤทธิ์ในการให้บริการทางการแพทย์ที่มีประสิทธิภาพ รวมถึงลดการประสบอันตรายจากการทำงาน และสามารถเพิ่มประสิทธิภาพการฟื้นฟูสมรรถภาพในการทำงาน

"ข้อมูลสถิติของสำนักงานกองทุนเงินทดแทน ปีงบประมาณ 2554 โครงการคลินิกโรคจากการทำงาน สามารถลดการประสบอันตราย กรณีหยุดงานเกิน 3 วันขึ้นไป สูญเสียอวัยวะ ทุพพลภาพ และตาย ลงได้เหลืออัตรา 4.55 ต่อพันราย จากอัตรา 5.37 ต่อพันราย ในปี 2553 หวังว่าผู้เข้าร่วมประชุมจะนำความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับบทบาทของคลินิกโรคจากการทำงานมาสร้างระบบป้องกัน และเฝ้าระวังโรคจากการทำงาน และสร้างเครือข่ายในการดำเนินงานส่งเสริมความปลอดภัยในการทำงาน ส่งผลให้ลูกจ้างได้รับการวินิจฉัย และรักษาโรคจากการทำงานอย่างถูกต้องและได้รับเงินทดแทนอย่างรวดเร็ว" นายวิทยากล่าว

(ประชาชาติธุรกิจ, 6-4-2555)

ธนาคารแห่งประเทศไทย (ธปท.) โดยฝ่ายเศรษฐกิจในประเทศ ได้รายงานตัวเลขค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยของแรงงานไทยเฉลี่ย สิ้นปี 2554 ที่ผ่านมา

แยกตามการศึกษาและสาขาอาชีพ โดยแยกค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยของแรงงานไทยตั้งแต่ไม่มีการศึกษา จนถึงปริญญาตรีเฉลี่ยทุกสาขาอาชีพทั่วประเทศ พบว่า ค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยของแรงงานที่ไม่มีการศึกษา ณ สิ้นปี 2554 อยู่ที่ 4,789.17 ต่อเดือน
         
ขณะที่แรงงานที่มีการศึกษาต่ำกว่าประถมศึกษา มีค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยสูงขึ้นเป็น 5,734 บาทต่อเดือน สำหรับแรงงานที่มีการศึกษาระดับประถมศึกษา มีค้าจ้างเฉลี่ยรายเดือนอยู่ที่ 6,089.98 บาท ส่วนแรงงานที่มีการศึกษาในระดับมัธยมศึกษาตอนต้น พบว่าได้ค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยอยู่ที่ 6,972.18 บาทต่อเดือน

ด้านค่าจ้างของแรงงานที่มีการศึกษาระดับมัธยมปลาย จะแยกเป็น 3 ประเภท โดยค่าจ้างแรงงานของผู้จบมัธยมปลายสายอาชีวะ จะมีค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยต่อเดือนสูงที่สุดที่ 12,500.59 บาท ส่วนแรงงงานที่จบมัธยมปลายสายสามัญจะมีค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยต่ำที่สุด 7,863.45 บาทต่อเดือน ขณะที่ค่าจ้างแรงงานในสายวิชาการศึกษา ซึ่งหมายถึงด้านวิเคราะห์ วิจัย วางแผนพัฒนา เทคโนโลยีในการศึกษา จะมีค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยต่อเดือนที่ 7,960.42 บาท
         
สำหรับแรงงานระดับอนุปริญญา มีค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยรวมทุกประเภทอยู่ที่ 11,209.59 บาทต่อเดือน โดยค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยของผู้จบสายสามัญ มีรายได้เฉลี่ยสูงอยู่ที่ 13,647.59 บาทต่อเดือน สายอาชีวศึกษากลายเป็นสายที่ได้ค่าจ้างเฉลี่ยต่ำที่สุดที่ 11,054.49 บาทต่อเดือน ขณะที่สายวิชาการการศึกษามีค่าจ้างเฉลี่ยอยู่ที่ 11,443.89 บาทต่อเดือน

เมื่อสำรวจถึงค่าจ้างแรงงานระดับปริญญาตรี พบว่า แรงงานในระดับปริญญาตรีสิ้นปี 2554 มีค่าจ้างเฉลี่ยอยู่ที่ 18,210.34 บาท แยกเป็น สายวิชาการ มีค่าจ้างเฉลี่ย 17,882.10 บาทต่อเดือน สายวิชาชีพ มีค่าจ้างเฉลี่ยต่อเดือน 17,032.20 บาท โดยในระดับปริญญาตรีนั้น สายวิชาการการศึกษาขึ้นมาเป็นสายที่มีค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยสูงที่สุดที่ 22,796.45 บาทต่อเดือน
    
เมื่อเปรียบเทียบค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยระหว่างผู้ที่มีการศึกษาระดับ ปริญญาตรี กับสูงกว่าปริญญาตรีจะเห็นการเพิ่มขึ้นของค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยแบบก้าวกระโดด โดยจากค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยในปี 2554 ของแรงงานระดับปริญญาตรีที่ 18,843.53 บาทต่อเดือน เมื่อขึ้นมาเป็นแรงงานระดับปริญญาโทจะมีค่าจ้างเฉลี่ยเพิ่มขึ้นเป็น 33,881.35 บาทต่อเดือน และหากเป็นแรงงานระดับปริญญาเอก ค่าจ้างเฉลี่ยต่อเดือนจะขึ้นไปที่ 80,288.83 บาทต่อเดือน
        
ขณะที่การสำรวจค่าจ้างแรงงาน จำแนกตามอาชีพ ทุกระดับการศึกษานั้น อาชีพผู้บัญญัติกฎหมาย ข้าราชการอาวุโส และเอกชนระดับผู้จัดการ มีค่าจ้างแรงงานสูงที่สุดเฉลี่ยที่ 26,360.33 บาทต่อเดือน ขณะที่ผู้ประกอบวิชาชีพด้านต่างๆ มีค่าจ้างแรงงานเฉลี่ย 21,984.92 บาทต่อเดือน ช่างเทคนิคสาขาต่างๆ และผู้ประกอบวิชาชีพอื่นที่เกี่ยวข้องมีค่าจ้างเฉลี่ยที่ 16,264.77 บาทต่อเดือน ขณะที่เสมียนมีค่าจ้างเฉลี่ย 12,532.73 บาทต่อเดือน พนักงานบริการและพนักงานขายในร้านค้า และตลาดสด มีค่าจ้างเฉลี่ย 8,806.28 บาทต่อเดือน ผู้ปฎิบัติงานในธุรกิจด้านความสามารถทางฝีมือ และธุรกิจอื่นที่เกี่ยวจ้อง มีค่าจ้างเฉลี่ย 7,502.91 บาทต่อเดือน ผู้ปฏิบัติการเครื่องจักรโรงงาน และเครื่องจักร รวมทั้งการประกอบมีค้าจ้างเฉลี่ย 7,504.97 บาทต่อเดือน อาชีพขั้นพื้นฐาน 5,038.08 บาทต่อเดือน และอาชีพอื่นๆ 13,388.81 บาทต่อเดือน

(ฐานเศรษฐกิจ, 6-4-2555)

ภายหลังจากรัฐบาลประกาศขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาท ใน 7 จังหวัดนำร่อง ซึ่งดำเนินการมาตั้งแต่วันที่ 1 เมษายนที่ผ่านมา ล่าสุด มีกระแสข่าวว่านายเผดิมชัย สะสมทรัพย์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน ยังมีนโยบายเปิดโอกาสให้แรงงานนอกระบบ ซึ่งไม่ใช่ลูกจ้างประจำ ได้รับสิทธิประโยชน์จากกองทุนประกันสังคมด้วย

ทั้งนี้ เมื่อวันที่ 6 เมษายน นพ.สมเกียรติ ฉายะศรีวงศ์ ปลัดกระทรวงแรงงาน เปิดเผยว่า จากนโยบายของนายเผดิมชัยที่ต้องการให้แรงงานทั้งในและนอกระบบมีคุณภาพชีวิต ที่ดีขึ้น ล่าสุด สำนักงานประกันสังคม (สปส.) ได้เปิดโอกาสให้แรงงานนอกระบบจำนวนกว่า 24.1 ล้านคน ซึ่งเป็นแรงงานที่ไม่ใช่ลูกจ้างในสถานประกอบการ เช่น กลุ่มผู้รับงานไปทำที่บ้าน กลุ่มผู้ขับรถรับจ้าง แท็กซี่ รถตุ๊กตุ๊ก มอเตอร์ไซค์รับจ้าง รับจ้างทางการเกษตร หาบเร่แผงลอย คนทำงานบ้าน รับจ้างทั่วไป รวมถึงบุคคลทั่วไปที่ไม่ได้ทำงานอยู่ในกลุ่มสาขาอาชีพต่างๆ สามารถสมัครเข้าสู่ระบบประกันสังคมตามมาตรา 40 ได้ โดยปี 2555 นี้ สปส.อยู่ระหว่างทำประชาสัมพันธ์ดึงแรงงานนอกระบบเข้าสู่มาตรา 40 ตั้งเป้าราว 1.2 ล้านคน จากปัจจุบันมีอยู่ประมาณ 600,000 คน เพื่อให้ได้รับสิทธิประโยชน์ใน 2 ทางเลือก

"ทางเลือกที่ 1 จ่ายเงินสมทบ 100 บาทต่อเดือน จะได้รับสิทธิประโยชน์ 3 กรณี 1.กรณีประสบอันตรายหรือเจ็บป่วย ได้รับเงินทดแทนการขาดรายได้ เมื่อเป็นผู้ป่วยในและนอนพักรักษาตัวในโรงพยาบาล ตั้งแต่ 2 วันขึ้นไป จำนวน 200 บาทต่อวัน ไม่เกิน 20 วันต่อปี 2.กรณีทุพพลภาพได้รับเงินทดแทนการขาดรายได้ 500-1,000 บาทต่อเดือน เป็นเวลา 15 ปี 3.กรณีเสียชีวิต ได้รับค่าทำศพ 20,000 บาท ส่วนทางเลือกที่ 2 จ่ายเงินสมทบ 150 บาทต่อเดือน ได้รับสิทธิประโยชน์ 4 กรณี โดย 3 กรณีแรกจะได้รับสิทธิประโยชน์เหมือนกัน และเพิ่มกรณีชราภาพ ได้รับเงินก้อนสำหรับวัยหลังเกษียณเรียกว่าบำเหน็จ ซึ่งจะคำนวณตามเงินที่ส่งสมทบเข้า สปส." ปลัดกระทรวงแรงงานกล่าว และว่า สำหรับหลักเกณฑ์สำคัญคือ แรงงานต้องมีอายุไม่ต่ำกว่า 15 ปีบริบูรณ์ และไม่เกิน 60 ปีบริบูรณ์ มีบัตรประจำตัวประชาชน สามารถสมัครได้ที่สำนักงานประกัน สังคมทุกพื้นที่ หน่วยบริการเคลื่อนที่ หรือสมัครผ่านตัวแทนที่ได้รับการอบรมจาก สปส.

น.ส.วิไลวรรณ แซ่เตีย รองประธานคณะกรรมการสมานฉันท์แรงงานไทย (คสรท.) กล่าวว่า นโยบายดังกล่าวเป็นเรื่องที่ดี แต่หากจะให้ดียิ่งขึ้นไม่ควรแยกว่าแรงงานนอกระบบ หรือในระบบ แต่ควรเป็นระบบเดียว เพื่อให้เกิดความเท่าเทียม และเป็นไปตามนโยบายของรัฐบาลที่ต้องการลดความเหลื่อมล้ำ โดยสิทธิประโยชน์ต่างๆ จะต้องได้รับเหมือนกัน หรือแตกต่างกันน้อยที่สุด ซึ่งจำเป็นต้องไปแก้ พ.ร.บ.ประกันสังคม พ.ศ.2533 อย่างไรก็ตาม ล่าสุด เครือข่ายแรงงานได้รวมตัวกันล่ารายชื่อกว่า 14,000 รายชื่อ เพื่อยกร่าง พ.ร.บ.ประกันสังคมฉบับประชาชนขึ้น ซึ่งจะระบุถึงสิทธิประโยชน์ต่างๆ ของแรงงานนอกระบบที่ควรได้รับเหมือนแรงงานในระบบด้วย เรื่องนี้ไม่ยาก เพียงแค่รัฐบาลให้ความสำคัญก็ย่อมตราออกมาใช้ได้อย่างแน่นอน

นายดิลกะ ลัทธพิพัฒน์ นักวิชาการสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (ทีดีอาร์ไอ) เปิดเผยถึงผลการศึกษาเรื่องผลกระทบของการดำเนินนโยบายรายได้ค่าแรงไม่น้อย กว่า 300 บาทต่อวันว่า จะเกิดการเคลื่อนย้ายแรงงานระหว่างภาคการผลิต โดยเฉพาะการจ้างงานในกิจการเอกชนที่มีคนงาน 10-99 คน ซึ่งเป็นผู้ประกอบการขนาดกลาง และขนาดเล็ก (เอสเอ็มอี) จะลดลงอย่างมาก และแรงงานกลุ่มนี้ส่วนใหญ่จะหลุดออกไปอยู่นอกภาคการผลิต เช่น เข้าไปช่วยธุรกิจครัวเรือนโดยไม่ได้รับค่าจ้าง หรือการว่างงานแฝง และในกิจการเอกชนขนาดต่ำกว่า 10 คน ซึ่งส่วนมากอยู่ในภาคเกษตร ดังนั้น รัฐบาลควรมีมาตรการช่วยผู้ประกอบการในการปรับตัว และช่วยเหลือด้านแหล่งรองรับแรงงานที่จะได้รับผลกระทบ เพื่อไม่ต้องว่างงาน

ด้านนายบุญฤทธิ์ มหามนตรี กรรมการผู้จัดการ บริษัท ไลอ้อน (ประเทศไทย) จำกัด ผู้ผลิตและจำหน่ายสินค้าอุปโภคบริโภคชั้นนำในประเทศไทย เปิดเผยว่า ตั้งแต่วันที่่่ 1 เมษายนที่ผ่านมา ทางบริษัทได้ปรับค่าแรงขั้นต่ำให้เพิ่มเป็น 300 บาท ตามนโยบายของรัฐบาลแล้ว ซึ่งมีผลต่อต้นทุนการดำเนินงานของบริษัทปรับเพิ่มขึ้นตามไปด้วย แต่ได้ใช้นโยบายประหยัดต้นทุนด้านอื่นแทน เพื่อไม่ต้องผลักภาระราคาสินค้าไปให้ผู้บริโภค นอกจากนี้ เชื่อว่าไม่มีผู้ผลิตสินค้าอุปโภคบริโภค หรือซัพพลายเออร์รายใดที่จะปรับเพิ่มราคาสินค้าในขณะนี้ เพราะตลาดกำลังมีการแข่งกันสูง การปรับราคาเพิ่มจะทำให้สูญเสียความสามารถในการแข่งขันได้

ทางด้านนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ (ปชป.) กล่าวกรณีการแก้ปัญหาของแพงของรัฐบาลว่า แทนที่รัฐบาลจะมากล่าวหาว่าของแพงไม่เท่าในยุครัฐบาลพรรคประชาธิปัตย์ ควรเอาเวลาไปแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้ได้ดีกว่า อย่างโครงการร้านขายของถูก ประชาชนต้องตามให้ทัน เพราะเอาเงินภาษีไปทำให้ของถูก เปรียบเหมือนกับเอาเงินจากกระเป๋าซ้ายไปใส่กระเป๋าขวา ซึ่งไม่ได้ช่วยจริง ถ้าต้องการจะแก้ไขต้องทำอย่างเป็นระบบ ส่วนการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าก็ทำได้ เหมือนครั้งที่กรุงเทพมหานคร (กทม.) เคยทำด้วยการระดมของถูกมาขาย ซึ่งไม่ได้ใช้เงินภาษีจากประชาชนมาทำให้ของถูกแต่อย่างใด

"ตั้งแต่วันที่ 8 เมษายน พรรคประชาธิปัตย์จะจัดโครงการขายสินค้าราคาถูก ภายใต้ชื่อว่า "ประชาธิปัตย์ของถูก สู้แพงทั้งแผ่นดิน" โดยจะมีการนำสินค้าจำเป็นราคาต้นทุน ไม่ว่าจะเป็นไข่ไก่ ข้าว มาจำหน่ายให้กับประชาชนในพื้นที่ กทม. ในราคาถูก ซึ่งสินค้าบางรายการอาจจะถูกกว่าโครงการธงฟ้าของรัฐบาล โดย ส.ส.กทม. ของพรรคจะนำไปขายในเขตของตนเอง" นายอภิสิทธิ์กล่าว

(มติชน, 7-4-2555)

การริเริ่มผลักดันแพทย์และคลินิกโรคจากการทำงาน เป็นข้อเสนอและเรียกร้องต่อรัฐบาลของสภาเครือข่ายกลุ่มผู้ป่วย ในนามสมัชชาคนจนมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2538 สถานการณ์ช่วงแรกๆ นั้น มีแพทย์หญิงอรพรรณ์ เมธาดิลกกุล จาก รพ.ราชวิถี ทำหน้าที่วินิจฉัยคนคนงานเพียงผู้เดียว

จนมาปัจจุบัน จากการเข้าร่วมฟังและร่วมเป็นวิทยากรในการประชุมชี้แจงการดำเนินโครงการคลินิกโรคจากการทำงาน  2555 เมื่อวันที่ 4 เมษายน 2555 โดยมีท่านเผดิมชัย สะสมทรัพย์ มาเป็นประธานในพิธีกล่าวเปิด ได้กล่าวถึงภาพรวมว่า ปัจจุบันสำนักงานประกันสังคมกับกระทรวงสาธารณสุขได้ทำสัญญาตกลงร่วมกันเมื่อวันที่ 6 กรกฏาคม 2548 ให้มีการดำเนินการคลินิกโรคจากการทำงาน แบ่งเป็นระดับต้น ระดับกลาง ระดับสูง โดยคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนได้จัดสรรงบประมาณสนับสนุนทั้งเชิงรุกและเชิงรับ เพื่อดูแลลูกจ้างในการส่งเสริม ป้องกัน เฝ้าระวังและอุบัติเหตุจากการทำงาน ซึ่งสอดคล้องกับนโยบายรัฐด้านแรงงาน โดยเพิ่มศักยภาพกองทุนเงินทดแทนในการดูแลลูกจ้างที่ประสบอันตรายจากการทำงาน ซึ่งมี รพ.ในสังกัดที่สามารถขยายเพิ่มในปี 55 จำนวน 14 แห่ง จากเดิม 68 แห่ง รวมเป็น 82 แห่ง เพื่อให้สามารถดูแลลูกจ้างจำนวน 8.22ล้านคน ครอบคลุมสถานประกอบการ 338,270 แห่ง จากข้อมูลสถิติกองทุนเงินทดแทนปี 54 สามารถลดการประสบอันตรายกรณีหยุดงานเกิน 3 วันขึ้นไป ให้เหลือ 4.55 ต่อพันราย จากอันตราย 5.37 ต่อลูกจ้างพันรายในปี พ.ศ.2553

ในขณะที่ รศ.ดร.เฉลิมชัย ชัยกิติตภรณ์ ผู้ร่วมอภิปรายบนเวทีได้ให้ข้อมูลว่า ทั่วโลกมีผู้ใช้แรงงานประสบอันตรายจากการทำงานปีละ 250 ล้านคน เสียชีวิต 325,000 คน เป็นโรคจากการทำงาน 160 ล้านคน ทั้งนี้ จากการรายงานสถิติการประสบอันตรายของสำนักงานกองทุนเงินทดแทนยังต่ำกว่าค่าประเมินการ นั่นคือความจำเป็นที่ทำให้คลินิกโรคจากการทำงานต้องได้รับการพัฒนาให้มีการวินิจฉัยโรคให้มากขึ้น ประกอบกับอนาคตอันใกล้ ไทยจะก้าวเข้าสู่เวทีอาเซียน ซึ่งจะมีการแข่งขันสูง จึงทำให้การพัฒนางานด้านนี้ใความจำเป็นและสำคัญอย่างยิ่ง

ที่ผ่านมางานอาชีวอนามัยของอาเซียนได้มีการตั้งเครือข่ายแล้ว เรียกว่า Asfan oshnet มีการแบ่งงาน โดยไทยรับเรื่องการพัฒนา มาเลเซียรับเรื่องมาตรฐาน ฟิลิปปินส์รับเรื่องฝึกอบรม อินโดนีเซียรับเรื่องวินิจฉัย สิงคโปร์รับเรื่องตรวจรักษา

สถานการณ์ที่ผ่านมา เกาหลีกับสิงคโปร์มีอัตราการวินิจฉัยโรคสูงมาก ขณะที่ จีน โรคซิริโคซิส ญี่ปุ่น นิวโมนิโคโอซิสมีแนวโน้มลดลง ไทยภาคเกษตรโรคจากสารเคมีสูง แต่กองทุนของเรายังไม่ได้ให้การคุ้มครอง ขณะที่เวียดนาม โรคซิลิโคซิสพบผลการวินิจฉัยสูง เพราะมี ILO เข้าไปช่วย รองลงมาคือโรคหูจากเสียงดัง และโรคบิสซิโนซิส  สิงค์โปรมีการตรวจสุขภาพวินิจฉัยชัดเจน การได้ยินจากเสียงดังแนวโน้วจึงลดลง เป็นเพราะผลการใช้กฎหมายเข้มงวดจริงจัง เกาหลียังมีโรคกล้ามเนื้อและโครงสร้างกระดูก เขาจึงเอาจริงจัง มีแพทย์เชี่ยวชาญมากขึ้น ตัวเลขผลการวินิจฉัยจึงสูงขึ้น กระทรวงแรงงานเรา ยังมีการรายงานต่ำกว่ามาตรฐานมาก แม้แนวโน้มโรคทางกายศาสตร์จะมากเหลือเกิน เพราะคนงานยกของหนักรีบเร่ง แต่โรคทั้งหมดสามารถป้องกันได้ ซึ่งเรามีสมัชชาสุขภาพแห่งชาติครั้งที่ 4 ที่ผลักดันให้ไทยรับอนุสัญญา 155 160 และ 187 เพื่อให้เราจะต้องทำงานส่งเสริมป้องกันให้เต็มที่   

สภาเครือข่ายกลุ่มผู้ป่วยฯมองว่า นโยบายการพัฒนาอุตสาหกรรมของไทย ตั้งแต่ พ.ศ. 2503 ถึงปัจจุบัน ทำให้เกิดการขยายตัวของภาคอุตสาหกรรม กว่า 5 ทศวรรษ ยังขาดการเตรียมความพร้อมในการพัฒนา การให้ความรู้กับผู้ใช้แรงงานที่เข้ามาทำงานในโรงงานอุตสาหกรรมควบคู่กันไป ทำให้ผู้ใช้แรงงานต้องทำงานกับเครื่องจักร วัสดุอุปกรณ์ เทคโนโลยีที่ทันสมัย หรือสารเคมีอันตรายที่นำเข้ามาใช้ในกระบวนการผลิต หรือระบบการทำงานที่รีบเร่ง เพื่อการลดต้นทุนการผลิต ทำให้ส่งผลกระทบต่อผู้ใช้แรงงานในด้านสุขภาพอนามัย เกิดการประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยด้วยโรคจากการทำงานมีแนวโน้มสูงและทวีความรุนแรงขึ้นด้วย  จากสภาพปัญหาหลายๆ อย่าง การจ้างงานในราคาถูกเพื่อลดต้นทุน คนงานจึงต้องหารายได้ด้วยการทำโอที 12 ชม.ต่อ 6 วัน ต่อสัปดาห์ หรือ 80 ชม.ต่อสัปดาห์ ซึ่งในต่างประเทศเขาทำกันแค่ 35 ชม.ต่อสัปดาห์เท่านั้น

ประเทศในอาเซียนหลายประเทศมีเทคโนโลยีต่ำ แต่การแข่งขันสูง ยิ่งโดยเฉพาะในลาว เขมร เวียดนาม คนงานจึงขาดความมั่นคง เพราะลักษณะการจ้างงานมีการยืดหยุ่นสูง เน้นการจ้างเหมา เอางานกลับไปทำข้างนอก มีแรงงานนอกระบบ แรงงานข้ามชาติซึ่งไม่มีสวัสดิการและกฎหมายคุ้มครอง ขาดความปลอดภัย การเจ็บป่วยด้วยโรคจากพิษภัยที่มองไม่เห็นต่างๆ และโรคที่สืบเนื่องจากการทำงานด้วยการเร่งการผลิต จนทำให้คนงานเป็นโรคโครงสร้างกระดูกจำนวนสูงสุด ทั้งยังมีปัญหาที่คนงานยังขาดความเข้าใจและการเข้าถึงสิทธิได้ยากเย็น

การศึกษาข้อมูลตัวเลขสถิติการเจ็บป่วย ประสบอันตราย ทุพพลภาพ เสียชีวิตหรือสูญหายจากการทำงาน หากมองย้อนหลังไป 9 ปี  (ตั้งแต่ปี 2545-2553) คนงานที่ได้สิทธิตามกฎหมายพระราชบัญญัติเงินทดแทน พ.ศ. 2537 (Workmen’s Compensation Act) พบว่า

1.) จำนวนการประสบอันตรายรวม 9 ปี             1,706,779 คน

ความสูญเสียที่เกิดขึ้นจากการทำงานนี้  นอกจากจะส่งผมต่อสุขภาพกายใจของคนงานแล้วยังทำให้สูญเสียโอกาสในการประกอบอาชีพ ทั้งความสูญเสียที่เกิดขึ้นทางตรง และทางอ้อม คือทางด้านจิตใจ ซึ่งไทยยังไม่มีการประเมินค่าสูญเสียในด้านการดำรงชีวิตของแรงงาน หรือในเชิงคุณภาพชีวิตซึ่งไม่อาจประเมินค่าหรือทดแทนได้

แม้ในปี 2550 สภาเครือข่ายกลุ่มผู้ป่วยฯ เครือข่ายแรงงาน และเครือข่ายประชาชน จะผลักดันจนกฎหมายรัฐธรรมนูญไทย บัญญัติในมาตรา 44 ว่า ”คนทำงานย่อมมีสิทธิได้รับหลักประกันด้านความปลอดภัยและสวัสดิกาพในการทำงานหรือเมื่อพ้นสภาพการทำงาน” แต่สภาพความเป็นจริง คนงานยังไม่ได้รับการบริการด้านสุขภาพ และสิทธิตาม พรบ.เงินทดแทน พ.ศ.1537 * หรือแม้กระทรวงแรงงานจะผลักให้ ครม.มีมติเมื่อวันที่ 11 ธันวาคม 2550 ยกเรื่อง “สุขภาพความปลอดภัยให้เป็นวาระแห่งชาติ แรงงานปลอดภัยสุขภาพอนามัยดี” แต่รัฐก็ยังไม่มีการตั้งงบประมาณเรื่องนี้อย่างจริงจัง โยนให้เรื่องสุขภาพความปลอดภัยของคนงานอยู่ที่กระทรวงแรงงานอย่างเดียว ถึงแม้จะมีการตั้งคลินิกโรคขึ้นมามากมายถึง 82 แห่ง แต่ทำไมคนงานถึงยังเข้าไม่ถึงสิทธิ ซึ่งยังไม่รู้ว่าตัวเลขคนงานที่เจ็บป่วยประสบอันตราย เสียชีวิต ที่หายไปจากสถิติมีจำนวนเท่าไหร่ ทั้งนี้ก็มีปัจจัยหลายเรื่องดังนี้

(1)  ปัจจัยตัวลูกจ้าง

1.2 ปัญหาความไม่กล้าใช้สิทธิกองทุนเงินทดแทน เพราะกลัวว่า อาจถูกนายจ้างกลั่นแกล้ง หรือเลิกจ้างไม่เป็นธรรมได้  ไม่เข้าใจขั้นตอน หลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไขเวลาและการให้ข้อมูลในการเข้าถึงสิทธิประโยชน์กองทุนเงินทดแทนในแต่ละกรณี จึงทำให้สูญเสียสิทธิที่ควรได้โดยไม่จำเป็น

1.3 ลูกจ้างจำนวนมากได้รับค่าจ้างต่ำ แบกรับภาระค่าครองชีพที่สูงในการเลี้ยงดูคู่สมรสหรือบิดามารดาและบุตรที่กำลังศึกษาเล่าเรียนอยู่ ทำให้ต้องจำยอมอดทนทำงานโอทีหลายชั่วโมงเป็นประจำต่อเนื่อง ภายใต้สภาวะแวดล้อมในการทำงานที่มีความเสี่ยงสูงจากความเหนื่อยล้าจึงทำให้ประสบอันตรายในการทำงานได้ง่าย

1.4 เมื่อคนงานหนึ่งคนเรียกร้องสิทธิ คนงานในสถานประกอบการ หรือบางสหภาพแรงงาน กลับมองว่า คนที่ป่วยที่ใช้สิทธิตามกฎหมายเป็นตัวเจ้าปัญหาจะทุบหม้อข้าวตัวเอง

(2)  ปัจจัยด้านนายจ้าง

2.2  นายจ้างส่วนหนึ่งไม่ต้องการเปิดเผยข้อมูลประสบอันตรายในการทำงานของลูกจ้างจำนวนมากในสถานประกอบการ เพราอาจกระทบต่อการถูกวินิจฉัยจากเจ้าหน้าที่เงินทดแทนให้ต้องจ่ายเงินสมทบอัตราใหม่มากขึ้นในอนาคต นายจ้างไม่แจ้งการประสบอันตรายของลูกจ้างแก่เจ้าหน้าที่ภายใน 15 วันตามกฏหมาย เพื่อความสะดวกของลูกจ้างในการใช้สิทธิเงินทดแทน มีโทษแค่ปรับไม่เกิน 10,000 บาทหรือจำคุกไม่เกิน 1 เดือน ซึ่งเป็นโทษที่น้อยมาก

2.3 นายจ้างบางส่วนมีเจตนาจะลดต้นทุนการผลิตให้มากที่สุด เพื่อหวังผลกำไรสูงสุด โดยไม่ยอมลงทุนปรับปรุงเครื่องจักร/อุปกรณ์การผลิตสินค้าให้มีความปลอดภัยในการทำงาน

2.4 นายจ้างบางราย ไม่ยอมรับการวินิจฉัยของแพทย์ ให้ลูกจ้างแจ้งการประสบอันตรายที่ไม่เนื่องจากการทำงานโดยให้ใช้ประกันสังคม หรือให้ไปหาแพทย์คนใหม่ ทำให้ลูกจ้างถึงสิทธิช้า หรือให้ใช้สิทธิประกันสุขภาพหมู่ซึ่งไม่ใช่จากการทำงาน จึงไม่มีสถิติการเจ็บป่วยประสบอันตรายในสถานประกอบการ หรือกลั่นแกล้ง เลิกจ้างลูกจ้างที่ประสบอันตรายจากการทำงาน

2.5 นายจ้างไม่เขียนหรือกรอกข้อมูลถึงสาเหตุของการเจ็บป่วยหรือการประสบอันตรายเนื่องจาก

2.6 นายจ้างหรือเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยในการทำงาน (จป.) ไม่สนับสนุนดูแลความปลอดภัยฯ ในสถานประกอบการชัดเจนจริงจัง หรือไม่ปฏิบัติตามความเห็นของคณะกรรมการความปลอดภัยฯ (คปอ.) ย่อมทำให้ลูกจ้างบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยเนื่องจากการทำงานได้ง่ายมากขึ้น

2.7  การตรวจสุขภาพประจำปีให้กับคนงาน ไม่ได้ตรวจตามปัจจัยเสี่ยง หรือเอ๊กซเรย์ฟิลม์เล็ก และไม่ใช่แพทย์อาชีวเวชศาสตร์ ฯ ตรวจอย่างไรก็หาไม่เจอโรค

(3)  ปัจจัยด้านหน่วยงานรัฐและผู้บังคับใช้กฎหมาย พ.รบ.เงินทดแทน พ.ศ.2537

3.2 โครงการ Zero Accident จริงๆ เป็นนโยบายที่ดี แต่กับมีปัญหา เพราะทำให้สถานประกอบการ

3.3  พนักงานเจ้าหน้าที่ พื้นที่ ที่รับเรื่องร้องเรียน ไม่อำนวยความสะดวกรวดเร็วเพียงพอ บางครั้งบ่ายเบี่ยงให้ลูกจ้าง กลับไปแจ้งนายจ้างหรือให้ใช้สิทธิกองทุนประกันสังคม โดยลูกจ้างไม่เข้าใจ ไม่กล้าโต้แย้ง

3.4  เจ้าหน้าที่ไม่แนะนำให้ลูกจ้างเข้าใจหลักเกณฑ์วิธีการเข้าถึงสิทธิประโยชน์กองทุนเงินทดแทนอย่างชัดเจน ซึ่งต้องมีข้อมูลเอกสารหลายอย่าง และแพทย์ที่วินิจฉัยมาแจ้ง แก่เจ้าหน้าที่อย่างครบถ้วน เพราะขาดประสบการณ์ในการทำงาน และหรือถูกกดดันจากฝ่ายนายจ้าง

3.5  กระบวนการวินิจฉัยของคณะกรรมการการแพทย์ ในหลายกรณีมีความล่าช้ามาก และลูกจ้างบางรายอาจ เสียชีวิตหรือพิการ หรือถูกไล่ออก ไม่สามารถอดทนรอคอยความเป็นธรรมจากคำวินิจฉัยของพนักงานเจ้าหน้าที่เงินทดแทน ต่อไปได้

3.6 หลักเกณฑ์เงื่อนไขที่จะได้รับค่ารักษาพยาบาลที่แบ่งเป็นวงเงินตามความจำเป็นเบื้องต้น กรณีเป็นโรคเรื้อรัง และกรณีต้องผ่าตัดใหญ่ มีปัญหากรณีที่ลูกจ้างบางรายต้องทำการรักษาพยาบาลต่อเนื่องเป็นระยะเวลานาน หรือต้องรอการพิจารณาอุทธรณ์ของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทน ทำให้ไม่สามารถเข้าถึงการรักษาพยาบาลที่จำเป็นต่อเนื่องรวดเร็วได้

3.7  เจ้าหน้าที่ที่วินิจฉัย คณะกรรมการแพทย์ คณะกรรมการอุทธรณ์กองทุนเงินทดแทน ไม่ยอมรับคำวินิจฉัยของแพทย์แผนปัจจุบันชั้น 1 ซึ่งเป็นผู้รักษา มีขั้นตอนการวินิจฉัยซ้ำ หรือกลับคำวินิจฉัยให้ลูกจ้าง ไม่เนื่องจากการทำงาน ทำให้แพทย์ผู้รักษาไม่อยากวินิจฉัยโรคจากการทำงาน ทำให้ต้องอุทธรณ์ และต่อสู้คดีต้องใช้ระยะเวลานานถึง 3-4 ปี จึงจะได้เป็นข้อยุติ

3.8 บางกรณีที่ชนะคดีในการฟ้องเพิกถอนคำวินิจฉัยของคณะกรรมการแพทย์ คณะกรรมการอุทธรณ์ ตามคำพิพากษาของศาลแรงงานกลาง แต่ก็ติดปัญหาในกรณีเรื่องการทดแทนสิทธิประโยชน์เนื่องจากขณะที่ป่วยและถูฏเลิกจ้าง หรือ ลาออกงานมาพักรักษาตัวที่บ้าน ไม่ได้รักษาพยาบาลกับแพทย์อย่างต่อเนื่องเพราะถูกระงับสิทธิประกันสังคมในการรักษาพยาบาลตัวไปก่อนระหว่างที่รอผลคำวินิจฉัย ประกอบกับไม่มีเงินสำรองในการรักษาตัวก่อน จึงเป็นสาเหตุให้ไม่มีหลักฐานที่จะเบิกค่าทดแทนการขาดรายได้การหยุดงานตามความเห็นของแพทย์

3.9  คณะอนุกรรมการและคณะกรรมการการแพทย์ กองทุนเงินทดแทน  ดำเนินการประชุมเพื่อพิจารณาพยานหลักฐานความเจ็บป่วยของลูกจ้างค่อนข้างล่าช้า

3.11 ศักยภาพการตรวจวัดประเมินความเสี่ยงสภาพแวดล้อมในการทำงานตามกฎหมายรัฐยังทำได้น้อย ตรวจได้เพียงปีละประมาณ 17,000 กว่าแห่ง จากสถานประกอบการกว่า 4 แสนแห่ง ด้วยข้อจำกัดทั้งบุคลากร และองค์ความรู้

(4)  ปัจจัยด้านแพทย์และสถานพยาบาล

4.2  แพทย์บางรายจะไม่ยอมวินิจฉัยว่าลูกจ้างเจ็บป่วยเนื่องจากการทำงาน  ถ้านายจ้างไม่อนุญาตหรือ  ยินยอมเห็นชอบด้วย  หรือ กลัวภาระตามมาภายหลังที่อาจต้องไปชี้แจงกับเจ้าหน้าที่หรือขึ้นศาลและเป็น

4.3  แพทย์บางราย ระบุในใบรับรองแพทย์ให้ลูกจ้างลาป่วยจำนวนน้อยเพียง 1-2 วัน  ซึ่งไม่เพียงพอต่อการหยุดพักรักษาตัว  ทำให้ต้องไปหาหมอบ่อยครั้ง หรือ ลาหยุดงานกับนายจ้างบ่อยๆ

4.4  สถานพยาบาลจำนวนมาก  ไม่มีนโยบายบริหารจัดการที่คำนึงถึงอาชีวอนามัย  โดยสนับสนุนให้แพทย์เรียนรู้ด้านอาชีวเวชศาสตร์  และมีโอกาสทำงานด้านนี้ได้ก้าวหน้าต่อเนื่องในสถานพยาบาล  ทำให้ลูกจ้างต้องเดินทางไปแสวงหาแพทย์หลายคน ในหลายสถานพยาบาลเพื่อวินิจฉัยความเจ็บป่วยของตน

4.5 มีการจัดตั้งคลินิกโรคจากการทำงานในโรงพยาบาลศูนย์/โรงพยาบาลทั่วไปปัจจุบันมีกว่า 82 แห่ง แต่มาตรฐาน ยังมีความแตกต่าง

4.6 ต้องสนับสนุนคลินิกโรคจากการทำงาน ให้เกิดการวินิจฉัยโรคมากขึ้น และควรมีสิ่งจูงใจให้แพทย์พยาบาลทางด้านอาชีวเวชศาสตร์

(1) ข้อเสนอแนะต่อลูกจ้างและองค์กรลูกจ้าง

1.2 ต้องมีนโยบาย โครงสร้าง แผนงานด้านสุขภาพและความปลอดภัยในการทำงานอย่างต่อเนื่องภายในองค์กรแรงงาน และมีผู้รับผิดชอบที่ชัดเจน (อาทิเช่น มีฝ่ายความปลอดภัยอาชีวอนามัยในการทำงาน)

1.3 ต้องเข้าไปมีส่วนร่วมในการกำหนดนโยบาย แผนงานด้านสุขภาพและความปลอดภัยในการทำงาน ร่วมกับนายจ้าง / หน่วยงานภาครัฐ และร่วมปฏิบัติการ

1.4 ต้องสร้างเครือข่ายสุขภาพและความปลอดภัยในการทำงาน เพื่อการแลกเปลี่ยนข้อมูลและประสบการณ์ระหว่างกันและกันในการแก้ไขปัญหากรณีการเจ็บป่วยด้วยโรคและการประสบอันตรายจากการทำงานของลูกจ้าง และการเข้าถึงสิทธิตามกฎหมายอย่างเป็นธรรม

(2) ข้อเสนอแนะต่อนายจ้างและองค์กรนายจ้าง

อาทิ ส่งใบ กท. 16) ต่อเจ้าหน้าที่ฝ่ายสิทธิประโยชน์เงินทดแทน ภายใน 15 วัน เพื่อเจ้าหน้าที่เป็นผู้วินิจฉัยสิทธิประโยชน์เงินทดแทนเร็วขึ้น  และทำการแจ้งส่งตัวลูกจ้างเข้ารับการรักษาพยาบาลในสถานพยาบาลอย่างรวดเร็ว

2.2 ต้องมีนโยบายและแผนงานงบประมาณด้านสุขภาพแลความปลอดภัยในการทำงาน และมีผู้บริหารที่รับผิดชอบงานด้านสุขภาพและความปลอดภัยในการทำงานที่ชัดเจนในสถานประกอบการ (โดยไม่ใช่เป็นงานฝากของฝ่ายบุคคลหรือกรรมการผู้จัดการ/หัวหน้างาน) รวมทั้งต้องให้ลูกจ้างเข้าไปมีส่วนร่วม

2.4 ต้องเรียกประชุม คณะกรรมการความปลอดภัยอาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงาน (คปอ.) ของสถานประกอบกิจการ อย่างต่อเนื่องและปฏิบัติตามผลการประชุมโดยเร่งด่วน

2.5 ต้องส่งเสริมการทำหน้าที่ด้านความปลอดภัยของเจ้าหน้าที่ความปลอดภัย ระดับวิชาชีพ (จป.) อย่างจริงจัง  ไม่ควรให้ (จป.) ทำงานทุกอย่าง ที่ไม่สอดคล้องกับตำแหน่งหน้าที่ตนเอง

(3) ข้อเสนอแนะต่อสำนักงานกองทุนเงินทดแทน แพทย์ สถานพยาบาลและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง (กระทรวงแรงงาน)

3.2 ประกันสังคมต้องทำงานเชิงรุก ต้องมีการทำงานประชาสัมพันธ์เผยแพร่ข้อมูลเกี่ยวกับกองทุนเงินทดแทนและหลักเกณฑ์ขั้นตอนการเข้าถึงสิทธิประโยชน์กรณีต่างๆ แก่ลูกจ้างและนายจ้างอย่างทั่วถึง

3.3 เจ้าหน้าที่กองทุนเงินทดแทนต้องตรวจสอบและดำเนินการตามกฎหมายอย่างเคร่งครัดในกรณีที่นายจ้างไม่ส่งเงินสมทบเข้ากองทุนเงินทดแทน หรือส่งล่าช้า

3.4 เจ้าหน้าที่ฝ่ายประโยชน์ทดแทน ต้องมีหลักการรับเรื่องและการยื่นเรื่อง แบบแจ้งการประสบอันตรายเจ็บป่วยหรือสูญหายและคำร้องขอรับเงินทดแทนตาม พรบ.เงินทดแทน พ.ศ.2537 โดยเร็วไม่มีเงื่อนไข

3.5 ฝ่ายประโยชน์ทดแทน ควรรับเรื่องการยื่นใช้สิทธิ์ของลูกจ้างตามแบบแจ้งการประสบอันตรายเจ็บป่วยหรือสูญหายและคำร้องขอรับเงินทดแทนตาม พรบ.เงินทดแทน พ.ศ.2537 และการกรอกข้อมูลข้อเท็จจริงควรสอบถามลูกจ้างอย่างละเอียดชัดเจน เพื่อสำหรับเป็นข้อมูลการประกอบคำวินิจฉัยพิสูจน์สิทธิประโยชน์เงินทดแทนไม่ควรเขียนรวบรัด(เพราะลูกจ้างไม่สามารถเขียนเองได้)

3.6 ให้มีการจัดทำเกณฑ์วินิจฉัยโรคจากการประกอบอาชีพที่เป็นมาตรฐาน และเป็นที่ยอมรับรวมถึงการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง

3.7 จะต้องมีการปรับปรุงแก้ไขกฎหมายพรบ.เงินทดแทน พ.ศ. 2537 ที่จะนำไปสู่การลดข้อจำกัดต่างๆ เหมาะสมกับสถานการณ์ของปัญหาที่เปลี่ยนแปลงไปเพราะกฏหมายดังกล่าวใช้มากว่า 18 ปี โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมจากทุกภาค

3.8 กระบวนการวินิจฉัยพิสูจน์สิทธิประโยชน์ตั้งแต่ระดับเจ้าหน้าที่วินิจฉัย อนุกรรมการหน่วย คณะกรรมการแพทย์กองทุนเงินทดแทน ในแต่ละขั้นตอนของการพิสูจน์สิทธิประโยชน์กองทุนเงินทดแทน ควรมีระยะเวลาไม่เกิน 60 วัน เพราะที่ผ่านมาไม่มีกำหนดระยะเวลาไว้

3.9 กระบวนการวินิจฉัยพิสูจน์สิทธิประโยชน์เงินทดแทนในชั้นการอุทธรณ์ของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนไม่ควรเกิน 30 วัน

3.10 กระบวนการวินิจฉัยพิสูจน์สิทธิประโยชน์ของลูกจ้างที่เจ็บป่วยด้วยโรคและการประสบอันตรายจากการทำงาน ต้องมีการเชื่อมประสานกันระหว่าง ลูกจ้างที่ได้รับเจ็บป่วยด้วยโรคและประสบอันตรายจากการทำงาน องค์กรลูกจ้าง นายจ้าง สำนักงานกองทุนเงินทดแทน กองตรวจความปลอดภัย กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน แพทย์ที่เชี่ยวชาญอาชีวเวชศาสตร์และสิ่งแวดล้อม  โดยทำงานเชิงรุกต้องเข้าไปตรวจสอบในสถานประกอบการนั้นๆ โดยทันทีที่มีการเจ็บป่วยหรือการประสบอันตรายจากการทำงานของลูกจ้างเกิดขึ้นทุกกรณี เพื่อป้องกันหรือแก้ไขปรับปรุงสภาพแวดล้อมให้ดีขึ้น และลดการสูญเสียในอนาคต แบบซ้ำซาก

3.11 เสนอให้มีการปรับปรุง อัตราค่ารักษาพยาบาล ตามกฎกระทรวงกำหนดอัตราค่ารักษาพยาบาลที่ให้นายจ้างจ่าย พ.ศ. 2551 เสนอหลักการควรมีการปรับปรุงวงเงินค่ารักษาพยาบาลอย่างน้อย 5 ปีต่อครั้ง เพื่อให้เหมาะสมกับสถานการณ์เศรษฐกิจค่าครองชีพที่เปลี่ยนแปลง

3.12 สำนักงานประกันสังคมจะพัฒนาประชาสัมพันธ์ระบบข้อมูลข่าวสารสนเทศให้เข้าถึงคนทำงานเข้าถึงคลินิกโรคจากการทำงาน ได้ง่ายและอย่างทั่วถึง

3.13 จะต้องมีแผนงานในการเพิ่มศักยภาพการตรวจวัดประเมินความเสี่ยงสภาพแวดล้อมในการทำงานที่ชัดเจน ทั้งด้าน เพิ่มอัตรากำลัง และมาตรฐานในการตรวจวัดประเมินความเสี่ยง

3.14 สร้างมาตรฐานของแพทย์  พยาบาล บุคลากร ด้านอาชีวอนามัย รวมทั้ง เกณฑ์วินิจฉัยโรคจากการทำงาน ให้เป็นมาตรฐานสากล และเป็นมาตรฐานในระดับเดียวกัน

3.13 มีการส่งเสริมสนับสนุนให้มีแพทย์และพยาบาลอาชีวอนามัยอย่างเพียงพอ รองรับการดูแลลูกจ้างที่มาใช้บริการ อย่างต่อเนื่องโดยเพิ่มแรงจูงใจให้มากกว่านี้

(4) ข้อเสนอต่อนโยบายรัฐบาล

4.2 ต้องมีนโยบายชัดเจนที่จะพัฒนาส่งเสริมป้องกันการประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยจากการทำงานเพื่อลดการสูญเสียในอนาคตของลูกจ้าง นายจ้างลดรายจ่ายการส่งเงินสมทบเข้ากองทุนเงินทดแทน

4.3 ต้องให้มีนโยบายส่งเสริมเรื่องตรวจสุขภาพลูกจ้าง ที่สอดคล้องกับปัจจัยเสี่ยงในการทำงานตามกฎกระทรวงอย่างต่อเนื่องโดยลูกจ้างมีสิทธิเลือกแพทย์สถานพยาบาล.เพื่อสร้างหลักประกันความมั่นใจของลูกจ้าง

4.4 รัฐบาลลงสัตยาบันต่ออนุสัญญาขององค์การแรงงานระหว่างประเทศที่จำเป็นต่อบริการอาชีวอนามัยและความปลอดภัยในการทำงาน ดังนี้

-      

ฉบับที่ 155 ว่าด้วย ความปลอดภัยในการทำงานและอาชีวอนามัย  ค.ศ.1981 (พ.ศ.2524)
-       ฉบับที่ 161 ว่าด้วย การบริการอาชีวอนามัย ค.ศ.1985 (พ.ศ.2528)
-       ฉบับที่ 187 ว่าด้วยกรอบงานส่งเสริมความปลอดภัยในการทำงานและอาชีวอนามัย ค.ศ.2006 (พ.ศ.2549)

4.5 ร่วมกับเครือข่ายแรงงาน สภาเครือข่ายกลุ่มผู้ป่วยงานจากการฯ องค์กรนายจ้าง องค์กรลูกจ้าง และภาคีเครือข่ายอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง เช่น สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.) สถาบันการศึกษาที่ผลิต/อบรมบุคลากรด้านอาชีวอนามัยและความปลอดภัยในการทำงาน สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ กระทวงอุตสาหกรรม และกระทรวงอื่นๆ หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง รวมองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทุกระดับ ร่วมกันพัฒนารูปแบบการทำงาน ด้านอาชีวอนามัยฯ  เพื่อนำไปสู่ “วัฒนธรรมความปลอดภัย” ในการทำงาน

4.6 การบังคับใช้กฎหมาย พรบ.ความปลอดภัยอาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงานอย่างจริงจัง

4.7 ควรมีการจัดตั้งสถาบันส่งเสริมความปลอดภัยอาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงานที่เป็นองค์กรมหาชน มีส่วนร่วม และบูรณาการ มาทำงานด้านการคุ้มครองสุขภาพและความปลอดภัยในการทำงาน ให้กับแรงงานไทยโดยมีศูนย์รับเรื่องราวร้องทุกข์ โครงสร้างกรรมการต้องมาจากการสรรหา

Peace Dialogue in the Context of Historic Southern Violence

Chaiwat Satha-Anand
Professor of Political Science, Thammasat University
Chairperson, Strategic Nonviolence Commission, Thailand Research Fund

On March 31, 2012, southern violence exploded with 5 bombs causing three explosions in Yala, one in Pattani and another at the Lee Garden Hotel right in the heart of Haad Yai business district. These incidents together are historic in terms of the organization of violence, the centrality of the spectacle and its psychological impacts, and especially- the number of people directly affected since they killed 14 people and wounded at least 549, including about a hundred children, one is a two-month old baby. The highest number of casualties comes from the Lee Garden Hotel explosion with 416 wounded.

Almost exactly a year ago, on March 30, 2011 the Strategic Nonviolence Commission (SNC), a think tank under the auspices of the Thailand Research Fund (TRF) presented its policy paper with a recommendation for a unified policy on peace dialogue, among other things.  The policy paper also indicated that southern violence seems to be picking up paralleled to the trend which began in early 2004 and moving up until 2007. It also pointed out the fact that the use of explosion was becoming more prevalent and seems to be more technically sophisticated.

Then a homemade-bomb hidden in a car parked near the provincial hall of Pattani exploded on February 9, 2012. The 30 kg.-car bomb killed one person and wounded 12 others. It caused damage to the public health office, education zone 1 head office as well as 12 parked vehicles. This Pattani bomb attack marks a new departure in southern violence because to get such a destructive effect out of that amount of explosive indicates a fact that the technical ability of the bomb maker is superior to anything that occurred there until then.

In this context, I would argue that there is a need to reaffirm and/or introduce a unified state policy on peace dialogue at this time, precisely because of the intensity and possible escalation of southern violence.  This policy need could be substantiated by a better understanding of peace dialogue both in terms of what it is and how it works in the context of extreme violence.

What peace dialogue is not?

 While some people maintained that the insurgents escalated the already deadly conflict with these bombs to pressure the government to hold talk with them, General Prayuth Chan-ocha, the army chief, remarked that the dialogue with only certain groups of insurgents and not others was the reason for the March 31 bomb attacks. The secretary general of the Southern Border Provinces Administration Centre (SBPAC), Police Colonel Thawee Sodsong, on the other hand, recently came out to deny that there has ever been any informal talk between SBPAC and the insurgents. (Bangkok Post, April 3 and 4, 2012) These exchanges took place in the context of reports about prevalent “peace dialogues” between the government and the insurgents as well as the pending new “Southern border provinces administration and development policy, 2012-2014, prepared by the National Security Council and now waiting for its final discussion in the Thai Senate. Importantly, the eighth objective of this 2012-2014 plan is to create appropriate environment for peace dialogue and to foster continuity of peace dialogue process with those who choose to use violence against the state because of their opposing ideology.

Drawing on the works on dialogue of Mark Tamthai of the SNC and Parichart Suwanbuppa of Mahidol University, there are many reasons why peace dialogue is often treated with contempt or suspicion. First, there are those who see no reason why one should engage in dialogue with people from other side. Second, when some have to participate in dialogue, it is only an attempt to defend one’s own interest and group. Third, for those who want to engage in it, they do so to protect their people from “losing” to the other side while seeing dialogue as an important information gathering platform, not unlike meeting the “enemy” before the battlefield. Fourth, not only does mistrust exist among people who are supposed to engage in dialogue, some don’t have trust in the dialogue process itself. Fifth, some maintained that certain rules governing the dialogue process (such as truth telling?) cannot be applied in any real-life situation. Sixth, ignoring the notion of dialogue as a process which can take time, some quickly point out that dialogue is useless since the killings continue unabated.

It is important to first point out the obvious: peace dialogue is not a negotiation. The aim of a negotiation is an agreement, sometimes referred to as a peace agreement. A negotiation should involve authorized persons on both sides to come to the negotiating table, often times with a mediator to help facilitate the process aiming to reach an agreement. An example would be the Dayton peace agreement reached at Wright-Patterson Air Force Base near Dayton, Ohio in November 1995 attended by three presidents from Serbia, Croatia and Bosnia, formally signed in Paris on December 14, 1995 and put an end to the war in Bosnia.  Another example would be the 1978 Camp David Accord which resulted in the 1979 Egypt-Israel Peace Treaty signed in Washington D.C. on March 26, 1979 by President Sadat and Prime Minister Begin, with President Jimmy Carter as the witness.

In addition, peace dialogue is not a conversation between two conflicting parties aiming to find out what the other side wants and what they are like militarily (e.g. finding out about the size of their group, its structure or its location). This is intelligence gathering.  It is also different from conversation in the framework of psychological warfare, an important part of conducting war, aiming at conversion of the other party.

Understanding peace dialogue

Though heavily shaped by the specific reality of a particular conflict, the aim of peace dialogue is also governed by the nature of dialogue itself. Dialogue is generally seen as a means to come to terms with conflict “through words”. Apart from “through”, the Greek word “dia” can also mean “during”, “successive intervals”, “in different directions”, “leaving an interval” or “breach”. Dialogue then is about how people, especially those who choose to engage in this effort in the midst of deadly conflicts, see both themselves and the others. It underscores the ways in which different identities encounter one another in dialogue. When peace dialogue takes place in the midst of deadly conflicts, such as southern Thailand or southern Philippines, participants in a dialogue may not come as friends, but enemies, if they do come at all.

 Peace dialogue aims at reaching understanding and creating trust. Understanding within the framework of dialogue means something closer to empathy: to see and feel the world as the other side does. This empathic understanding is crucial if one wishes to construe the other side’s claim to legitimacy of their cause. One engages in peace dialogue not from a sense of helplessness, but from confidence that there are alternatives to violence and that both sides need to nurture such alternatives through profound understanding of each side’s cause and world in the hope that trust among conflicting parties will eventually emerge.

The problem with peace dialogue and southern violence is not that there is no dialogue between Thai government officials at some levels and some factions from the insurgents. What is needed now, however, is a unified state policy on peace dialogue that would allow the many channels of communication in existence. In other words, there should be a unified peace dialogue policy with many windows of opportunities for several of them to take place.

A unified policy would serve as a broad strategic direction in pursuit of political solutions to the problem of southern violence, while giving a sense of security for government officials working on peace dialogue. The pursuit of several peace dialogue opportunities would contribute significantly to the inclusivity of participants, especially from among the insurgents. Moreover, peace dialogues would also open up a space for the moderates within the insurgent groups, while potentially help weaken the extremists among them. Properly understood, peace dialogue could serve as a powerful space for other possibilities that could alleviate the tragic curse of violence in southern Thailand.